"Güzel..."Yine gülümsediğinde daha da korkmaya başlamıştım."güzel olan şey ne?"
"Beni görüyor olman"
Bir dakika ne? Onu görüyor olmam mı? Beni ürkütmeye mi çalışıyordu gerçekten.
"Senden korkmuyorum. Beni korkutamazsın. Ne şu beyaz tenin nede orda burda aniden ortaya çıkman anladınmı çocuk şakalarına ihtiyacım yok.
Ama yine de hayatımı kurtardın ve sana borçluyum. Hangi okuldasın yada üniversitede? Bir gün muhakkak karşılığını ödemek isterim"
"Boş ver. Ben seni bulurum"
Arkasını dönerek gittiğinde hiç beklemeden eve koşmuştum.
Kapıyı kırarmışçasına açarak hemen odama işınlanmıştım.
"Kızım sen mi geldin?"
"Evet anne"
Hemen kapımı kilitleyerek camı kapamıştım. Perdeleri de kapayarak yatağa oturup derin nefes almıştım.
Tanrım az kalsın ölecektim.
Battaniyeyi avcumla sıkmış yüzü pencereye doğru oturuyordum.
-Bir de korkmadığını söylüyordun"
Duyduğum sesle sanki başımdan aşağıya kaynar sular dökmüştüler. Bu olamazdı değil mi? Şuan başımı çarptığım için hayal falan görüyordum.
Yüzüme bir kaç tokat atarak kendi kendime tekrarlıyordum
Bilincin sana oyun oynuyor. Öyle birşey yok öyle biri yok Sarah. Elimi yüzüme kapatarak tekrarlıyordum.-Beynini fazla zorluyorsun"
Bu sefer sesi daha yakında duyduğumda ellerimi yavşça gözlerimden çektim ve o halımın üzerinde elini başının altına koymuş uzanıyordu.(hayal etsenize muhteşem😍)Konuşamıyordum dilim tutulmuştu sanki. Hemen yatağın üzerine çıkıp geri geri giderek kapının kolunu çevirmiştim. Bir dakika kapıyı kilitlemiştim.
-Bunu mu arıyorsun?"
Yavaşça arkama döndüğümde elinde odamın anahtarıyla masama oturmuş gülümsüyordu.
"K...k...imsin? Ve o..odama nasıl girdin?"
-Haa demek korkma kısmını falan kabul ettin artık kim olduğumu merak ediyorsun"
"Polisi arayacağım"
-tabii ki ama şunu söyleyeyim ceza yiyen sen olacaksın"
"Bu ne demek oluyor?"
Kapıya tutunmuş korkudan ne yapacağımı şaşırmıştım.
"Hala anlamadın mı?"
Üzerime doğru geldiği için duvara tutunarak diğer tarafa ilerliyordum. Ama bu işe yaramıyordu.
Aramızdaki mesafe azaldığında anahtarı bana uzatarak bekliyordu.
"Beni senin dışında kimse göremez"Bu ne kadar aptal bir şakaydı böyle.
Kapıyı açarak anahtarı yatağın üstüne bırakmıştım.
"Şimdi sana olan borcumu ödüyorum ve seni şikayet etmiyorum. Odama nasıl girdin bilmiyorum ama öylede çık ve git"
Tekrar üzerime doğru gelmeye başlamıştı
"Seni uyarıyorum bağıracağım"-kendin bilirsin
"Annneeeee...."
Çığlık attığımda omzumdan tutarak duvara yaslamıştı.İki elini hemen başımın yanında duvara sabitleyip yüzüme doğru eğildiğinde odamın kapısı açılmıştı.
"Kızım? İyi misin? Ne oldu neden çığlık attın"
Ne mi oldu şuan tam da benimle yüz yüze duran adamı görmüyor muydu yani?
"Anne görmüyor musun"
"Neyi kızım? İyi değilsin yine sanırım dur doktorunu arayacağım"
"Hayır anne arama. Dur.. görmüyor musun böcek var"
Karşımdaki hala yüzüme bakarak gülümsüyordu.
"Kızım böcekten korkulurmu hiç. Ben yarın ilaçlatırım odayı"
"Tamam anne"
Kapıyı kapatarak gitmişti. Bu mümkün olamazdı değilmi? Yani o kimdi? yada neydi? nasıl olurda sadece ben görürdüm?
"Hey hey daha çok mu böyle duvara yapışmış bir şekilde duracaksın?"
Göz devirerek tam suratına bakarak konuştum"Acaba benim duvara yapışmama sebep olan kim?"
Daha da yaklaşarak bu sefer dirseklerini başımın iki yanında duvara yaslayarak yan bir şekilde yüzüme yaklaşmıştı.
Tamam, neden bu kadar yakın olmak zorundaydı ki?
Başımı yana taraf çevirerek yüzüne bakmamayı tercih ettim."Ne o etkilendin mi?"
"Hayır daha çok korktum"
Tamam birazcık yalan söylemiş ola bilirdim korkuyordum ama etkileyici bir yüzü olduğu yalan değildi."Öylemi? Şu an ne olduğumu düşünüyorsun?"
Hala ona doğru dönmeden konuşuyordum.
"Bilmem hala bana bir türlü oyun oynayan bir kaçık olduğunu düşünüyorum""Sadece kendini kandırıyorsun. Aslında beni nasıl gördün ben bile anlamıyorum yani beni kimse göremezken sen göre biliyorsun. Ayrıca dahası var sana dokuna biliyorum"
"Dokunmak derken uzak dururmusun. Lütfen sapık sapık konuşmayı da kes"
"Gerçekten ben hayaletim diye bağırmam mı gerekiyor"
Kahkaha atarak bakışlarımı ona çevirdiğinde göz göze gelmiştik ve şuan çok sinirli bakıyordu.
"Gülüyorsun... hah aptalın tekiymişsin keşke beni görebilecek biri akıllı biri olsaymış"
"Ne aptalı hayalet hikayelerine inanacağımı düşünmüyorsun değil mi? Annemle anlaşma falan mı yaptınız bana şaka yapmak için"
"Seni şu aptallığınla baş başa bırakıyorum"
"Dur tamam..
Kolundan tutarak engellemiştim
..eğer ispatlarsan belki..""Neyi ispatlamamı istersin?yüzünü sağa doğru yatırarak sormuştu
"Söylediğin şey olduğunu"
"Peki~ eğer öyleysem ne yapacaksın?"
Öyle birşeyin olması imkansızdı. Kesinlikle annemin bir tanıdığı falandı ve sırf bana şaka yapmak için yapıyordu. O yüzden rahat ola bilirdim.
"Hmmm istediğin bir şeyi yapacağım diyelim işte"
"Bence o kadar büyük oynama küçük kız"
"Küçük sensin söyle dedin söyledim. Gerisine karışma işte"
Hehe şimdi öncelikle belkide çoğu kişi hayalet olmadığını düşünüyo ama öyle değil
Yoongi bildiğiniz ghost yani hayalet işte asfhjkfhj😂😂
Neyse hikaye hakkında merak ettiğiniz soruları sorabilirsiniz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My ghost|| MinYoongi||Hayalet sevgilim+18
Fanfic#Yetişkiniçerikli kısımlar vardır. Yaşı küçük olanlar lütfen okumasın. 18.11.2018 Tamamlandı✅ 19.03.2019 Kimsenin göremediği birini görür ve zamanla bu görünmezin herşeyin olduğunu anlarsan.... İşte bizim hikayemiz böyleydi o herkes için görünmez b...