#Yetişkiniçerikli kısımlar vardır. Yaşı küçük olanlar lütfen okumasın.
18.11.2018 Tamamlandı✅
19.03.2019
Kimsenin göremediği birini görür ve zamanla bu görünmezin herşeyin olduğunu anlarsan....
İşte bizim hikayemiz böyleydi o herkes için görünmez b...
"Demek şu kızı koruyorsun" dediği şeyle tekrar babaannesine döndüğünde biranda havadaki elini İndirerek Yoongiye sert bir tokat atmıştı. Gözlerim fal taşı gibi açılırken. Sıkıca ceketini kavrayarak sıkıyordum. Sinirden şuan ne yapacağımı bilmiyordum.
O tokat sanki ona değilde bana çarpmış gibi canımı yakmıştı....
"Bu kızın seni sevdiğini nerden biliyorsun? Benim aptal torunum... kendini onun için öne atıyorsun. O kızsa senin için kılını bile kıpırdatmaz. Bunu bil. Böyleleri sadece para için sever. Yarın öbür gün sana birşey olduğunda seni bırakıp gider.
Vee sen şuan onu koruyorsun şaka gibi. Tekrar elini havaya kaldırarak Yoongiye vurmaya çalıştığında öne geçerek elini havada yakalamıştım.
Arkadan Mingyunun O...ooo'lamalarını duyuyordum. Anlaşılan onun için baya eğlenceliydi bu durum.
"Benim yüzümden ona bir daha vuramazsınız"
Kadının önünde dikildiğimde şaşkınlıkla havadaki elini indirmişti.
"Ne o küçük hanım sözlerimden cesarete mi geldi? Sen ancak elimi tutarsın zaten asla onun yaptığını yapıp onu koruyamazsın.
Gerçekten söylesene torunumdan vazgeçmen için ne kadar para vermem gerekli??"
"SUS ARTIK" Yoonginin bağırmasıyla kadın bir adım gerilemişti. Hala alaycı gülümsemesi yüzündeyken Yoongiye birşey söylemeye hazırlanıyordu ve buna izin vermeyecektim.
"Sorunuzun cevabını almak istemiyor musunuz ?"
"Hah tabi ki istiyorum"
Gözlerimi alaycı kahverengi gözlerine dikerek bekledim. "Canımı alsanız bile yine onu bırakmam"
Bakışlarım tekrar az önceki adama kaydığında elini beline götürmüştü. Bakışları sadece üçümüz üzerindeydi. Daha çok Yoongiyle babaannesi bakıyordu.
Sanırım diğerleri onu farketmemişti. Yoongi tam birşey söyleyeceği an adam belinden silah çıkararak tam bize taraf doğrultmuştu. Ne yapacağımı şaşırmıştım.
Her şey aniden olduğunda. Tabancanın Yoongiye doğrultulduğunu anlamıştım. Bayan Mini bir tarafa ittiğimde herkes ayağa kalkmıştı. Hemen ardından adamın tetiğe basmasıyla Yoonginin elini bırakarak önüne geçmiştim.
Odada duyulan sesin ardında herkesin bakışı o yöne yönelsede benim tek hissettiğim canımın fazlasıyla yanışı ve duyduğum Yoonginin "Sarah" diye haykırışıydı.
Elimi acıyan yere doğru götürerek yavaşça baktığımda elimdeki kırmızı kana hiç şaşırmamıştım. Bacaklarım gücünü kaybettiğinde biranda belime dolanan kollar ayakta durmamı sağlamıştı. Ama fazla tutamamıştı. Hissettiğim acıyla kollarından kayarak zemine çökmüştüm.
"Hemen ambulansı arayın. Güzelim bana bak. Sarah bana bak"
Yoongi benimle birlikte yere çökerek beni kucağına almıştı. Herşeyi görüyordum sadce canım o kadar yanıyorduki cevap veremiyordum.
Hepsi birden başıma toplandığında Yoongi tek eliyle hepsini iteklemişti. Eli yanağımın üzerindeydi ve başparmağıyla yanağımı okşayarak gözyaşlarımı siliyordu. Acıdan şuan resmen ağlıyordum.
Elini yarama götürdüğünde elindeki kanı görmesiyle daha da delirmişti...
"SİKEYİM. Eğer ona birşey olursa hepinize bunu ödetirim. Hepinizi tek tek kendi ellerimle öldürürüm" Bağırarak söylediği şeyin sonlarına doğru sesi titremişti.
"Küçük şey lütfen bana bir şey söyle"
Yutkunarak tüm gücümü toplamıştım. "C..ca-nım acıyor"
Saçlarımı okşayarak ayağa kalkmıştı ve onunla birlikte kucağında bende havalandığımı hissetmiştim. "Senin canını yakan herkesi öldüreceğim sevgilim" Koşarak çıkışa doğru yönelmişti. "Sikeyim sizin ambulansınızı.." Sinirle konuştuğunda elimi zorlanarak yanağına koyabilmiştim. Bunu söylemek istiyordum. Korkuyordum.. Eğer olurda bu onu son görüşüm olursa.. bunu son kez duymalıydı
"Seni seviyorum Yoongi"
"Bende seni seviyorum. Seni çok seviyorum Sarah. Ve sana birşey olmasına izin vermeyeceğim" Sesinin titemesinden ağladığını anlıyordum. Lanet olsun ki onun ağlamasına dayanamıyordum. "Sa-na ina-nı-yorum...
Yoongiyi gören görevliler hemen onu takip ederek arabanın ön kapılarını açmış ve sürücü koltuğuna geçmişlerdi.
Yoongi benimle birlikte arka koltuğa geçtiğinde elimi tekrar yarama götürmüştüm.
Canım daha fazla yanıyordu. Acı geçmiyordu sanki daha da şiddetleniyordu.
Yoongi cebinde bir şeyler aramaya başlamıştı ve en son cebinden bulduğu mendili hızlı davranarak nazikçe yarama bastırmıştı.
"Dayan sevgilim. Lütfen güçlü ol. Lütfen güzelim"
Garip şekilde acıdan gözlerim kapanıyordu sanki. Artık onu tam olarak net duyamıyordım. Görüntüm bulanık bir hal almıştı.
"Sarah bana bak güzelim. İyisin birşeyin yok güven bana"
Sadece zorla gülümseye bilmiştim. Arabanın durmasıyla Yoongi beni kucaklayarak hastaneye koşmuştu. O sırada diğerlerinin de bizi takip ederek geldiğini anlamıştım.
Doktorların beni sedyeye yatırmasıyla Yoongi hemen elimi sıkıca tutarak yanıma geçmiş benimle bitlikte geliyordu.
"Siz gelemezsiniz efendim"
"Sinirle küfür ettiğinde iki üç kişi birden tutarak durdurmuştu.
Bense bilmediğim bir odaya götürülüyordum.
~
Gözlerimi araladığımda kocaman hastane odasında yalnız olduğumu fark ettim. Yavaşça doğrulmaya çalıştım ama yaram acıdığı için kalkamamıştım. Fakat Yoongi nerdeydi?
Düşüncemi bölen şey kapının açılması olmuştu. Açıkçası şuan görmek isteyeceğim son kişiydi Yoonginin babaannesi.
Üzerindeki kürkünü düzelderek yanıma kadar gelerek biraz öylece dikilmişti.
Koltuklardan birine oturur diye beklerken hemen yanımdaki sandalyelerden birini yatağın yakınına çekerek tam yanımda oturmuştu.
Korkuyormuydum? Hayır... sadece bana söyleyeceği şeyler karşısında onu incitmek istemiyordum. Benden büyüktü ve en önemlisi de şuan aile içerisinde Yoongiyle gerçek kan bağı olan kişiydi.
