#Yetişkiniçerikli kısımlar vardır. Yaşı küçük olanlar lütfen okumasın.
18.11.2018 Tamamlandı✅
19.03.2019
Kimsenin göremediği birini görür ve zamanla bu görünmezin herşeyin olduğunu anlarsan....
İşte bizim hikayemiz böyleydi o herkes için görünmez b...
Öhöm öncelikle kısa bir bölüm oldu ama atmak istedim.
Vee şuan bizim saatle saat 12 yani doğum günüm o yüzden bay mutlu hissediyorum.
Yeheyyyyyy huhuuu
Ve bir yaş daha yaşlandı🤣🤣🤣
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
"Sarah benim için hiçbir zaman zorluk çıkarmaz" Kapıda dikilen Yoonginin sert konuşmasıyla odadaki herkes kendini toparlamıştı. Mingyu hemen yatağımdan kalkarak annesinin yanına geçmişti.
Garipti ama sanırım Yoongiden korkuyorlardı yada ne bileyim belkide çekiniyorlardıYoongi kapıdaki doktora işaret ettiğinde içeri geçerek benim için kiyafet getirmişti.
"Siz çıka bilirsiniz" Yine soğuk sesiyle annesi önden diğerleri de peşinden gitmişti.
Bir kaç adımda odanın içine geçerek ceketini koltuğa bırakmıştı. "Ben yardım ederim. Siz çıka bilirsiniz" Hemşire başıyla onaylayarak kıyafetlerimi yatağa bırakıp bana gülümsemişti. Neydi şimdi bu gülümseme.
"Ne? Neden öyle bakıyorsun?" Omuz silkerek ayaklarımı yataktan sarkıtıp bekledim. "Görmedin mi? Bana nasıl gülümsedi? Çok anlam yüklüydü? Yaa belki de yanlış anlamıştır"
"Boşver. Ne anlarsa anlasın işte. Şimdi giyinme zamanı küçük şey"
Siyah kazağı ve kumaş siyah pantalonuyla uyum içinde olan siyah saçlarıyla harika gözüküyordu. Özellikle onu ilk defa gözlük takarken görüyordum ve bence çok yakışmıştı. Ayrı bir karizmatik duruyordu.
"Beni röntgenlemen bittiyse giyinsen diyorum"
"Hah ne röntgenliyeceğim seni? Sadece baktım işte"
"Öyle olsun" Karşıma geçerek yatağın üzerindeki kazağı eline aldı. "Hava soğuk biliyorum ama. Pantalon falan giymek seni zorlardı. O yüzden giymesi en kolay sanırım buydu. Dizinin üzerine kadar olacaktır. Yani elbise gibi işte"
"İyi düşünmüşsün"
Yataktan sarkıttığım bacaklarım arasına geçerek hastane kıyafetinin eteklerinden tutarak nazikçe üzerimden çıkarmıştı.
Oda sıcak olsa da biranda çıplak kalınca üşümüştüm.
"Gerçekten artık eminim. Sen her zaman böyle şeyler giyiniyorsun. Yani kolleksiyon yaptığını söylediğimde haklıydım"
"Yoongi ne kolleksiyonu yaa. Giydim işte öylesine"
Kazağın önce kafasını sonrada kollarıma yardımcı olarak giydirdiğinde gülümseyerek bana bakıyordu.
"Ne var?"
"Öylesine giymediğine eminim. Seviyorsun işte ne var bunda söylemeyecek. Kabul et işte"
Yavaşça kalkmama yardım ettiğinde eğilerek kazağın nerde bittiğini kontrol ediyordu.
"Hıh iyi fazla kısa değil" Yüzüne anlamsız bakışlarımı yolladığımda. Ne var gibisinden bakış atmıştı.
"Mingyuy'la çok muhattap olma. Ayrıca onun yanında kısa giyinmeni de istemiyorum"
"Acaba tüm gün şu uzun montlar var ya yere kadar uzanan onlardan mı giysem.
"Hiç fena olmaz aslında"
"Yoongi!!"
Omzuna birini geçireceğim sırada bileğimden yakalayarak elimi göğsünün tam üzerine bırakmıştı.
Eli hala elimin üzerinde duruyordu. Diğer eli kazağımın altından bacağıma kaydığında bacağını iki bacağımın arasına yerleştirerek bedenimi kendine doğru çekmişti.
"Yoongi farkındaysan hastanedeyiz"
"Yani? Ne yaptım ki zaten?"
"Ahh peki ben yanlış anladım herhalde"
Geri çekilmeye çalıştığımda kollarıyla belimi sararak sıkıca sarılmıştı. Bu neydi şimdi... garip davranıyordu. Sanki bir şey vardı.
"Hadi gidelim
Yoongi Bir kaç saat önce Sarahın yanındaki güzel uykumu telefonumun sesi bölmüştü. Gözlerimi araladığımda yine aynı lanet kişinin aradığı için küfretmiştim.
Telefonu alarak sessizce Sarahın yanından kalkmıştım.
"Ne var?"
-Tch tch Yoongiii yakışmadı sana böyle konuşmak.
"Kapa çeneni va beni rahat bırak"
-Neden nişanlın mı kızıyor? Ha bu arada bu ikinci nişanlın değil mi? Söylesene daha kaç kez daha nişanlanacaksın.
"Bu seni ilgilendirmez. Beni aramayı kes anladınmı ve sevdiğim kadından da uzak dur"
-Ooo sevdiğim kadın. Peki ben neydim? Becerdiğin kadın mı?
"Komiksin... seni beceren sadece ben değildim. Senin işin buydu. Ayrıca iyileştiğimi duyduğun için paranın kokusuyla hemen damladın"
-Yoongi kalbimi kırıyorsun ama ne güzel günlerimiz... şey yani saatlarimiz o da olmadı dakikalarımız olmuştu
"Güzel mi? Ben genelde kendimde bile olmuyordum. İçkiden uyuklamış oluyordum ve sende bunu kullanıyordun"
-hadi ama herneyse tekrar eskisi gibi ola biliriz.
"Senin kalın kafan almaz ama bizim eskimiz bile olmadı. Şimdi beni aramayı kes. Sevdiğim kadını hastaneden evime götürmem gerek. Yani anlayacağın bizimle uğraşırsan çok kötü olur"
-Hah görüşürüz bakalım.
Telefonu kapatarak sinirle bir tarafa fırlatmıştım. Bu kızdan gerçekten kurtulmalıydım. Kahretsin lanet şey başımda zaten bir nişanlı vakası vardı. Şimdi de bu çıktı.
Sarah sonunda herşeyden bıkarak beni bırakırsa gerçekten hiç şaşırmayacaktım. Zaten şuan onu o kadar özlememe rağmen yaklaşamıyordum ve tüm sorunlar üst üste gelmişti. Herşeyi halletmem gerekiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
