My ghost|| MinYoongi||Hayalet sevgilim+18

°78°

Düşündüğü tek şey vardı. O da sevdiği kadındı. Her gözünü kapadığında gözleri beliriyordu zihninde. Onu daha bu sabah öpmesi.... Hatırladıkça daha fazla çıldırıyordu. Onu istiyordu. Tenini özlemişti, onunla uyumayı özlemişti. Sadece kendini iyi tanıyordu ona sarılırsa ve fazla yakın olursa kendini tutamayacağını biliyordu.

Düşünceleriyle boğuşurken kolunu yavaça kaldırarak kol satinden saati kontrol etti.

Çon fazla geçmemişti ama gide bilirdi. Sonuçta ne zaman istersen gel demişti.

Ayağa kalkarak saçlarına çeki düzen vererek arabasının anahtarlarını ve telefonunu alarak evden çıktı.

Telefonuna baktığında Sarah tarafından atılmuş bir konum vardı. Belli ki o da onu özlemişti ve gelmesini istiyordu. Yüzünü kaplayan gülümsemeyle arabasına atlayarak hızla sevdiği kadının olduğu konuma doğru ilerledi

Sarah
Elimdeki meyve suyu bardağını bir o tarafa bir bu tarafa çevirerek bekliyordum. Çocuklarka gezdikten sonra yemek için şık bir restorana gelmiştik. Ama benim aklım hala ondaydı.

"Sarah ne dersin? Bir tane daha isteyelim mi? Sende hiç yemedin zaten?"

Dalgınlığımla onlara döndüğümde İvy kıkırdayarak Taehyunga sokulmuştu.
"O sevgilisini özlemiş siz yemek diyorsunuz"

Söylediği şey doğruyduda bunlar ne ayaktı şimdi?

"Hey hey durun bakalım. Siz ikiniz aranızda ne var?"

"Şey biz mi?"
İvy utanarak Taehyunga döndüğünde "sevgiliyiz" demişti tek nefeste.

İkisinin bu haline gülerken başımı çevirdiğimde şuan masamıza doğru ilerleyen Yoongiyle donup kalmıştım. Şuan herkesin ona baktığına emindim. Siyah takım elbisesi ve havalı yürüyüşüyle herkesi kendine cezbede bilirdi.

Namjoonun elini suratımın önünde sallamasıyla kendime glmiştim.
"Ha... hah ne var?"

"Hiç birşey. Kendine gel diye yaptım. Nişanlın sonuçta içine düşme çocuğun"

Demesi kolaydı~~

"Kafanı kırarım senin Namjoon doğru konuş"
Namjoon teslim olurmuşcasına ellerini kaldırdığında gülerek tekrar benimkine dönmüştüm.

Önümdeki sandalyeyi nazikçe çekerek tam karşımda oturmuştu.

"Böyle sormadan oturdum ama.."
Parmaklarıyla oynayarak konuştuğunda lafını bitirmesine izin vermeden dalmıştım ortaya"sorun değil"

Gergince gülümseyerek bizimkilere dönmüştü" Biz gitsek sorun olmaz değil mi?"

Bizimkiler  dwdünden razıymış gibi başlarını hayır anlamında salladığında Yoongi tekrar ayağa kalkmıştı. Tabii bu sefer bende kalktım.

Çantamı alsrak bizimkilere öpücük attım ve hemen Yoonginin kolundan tutarak bizi kapıya kadar yönlendirmesine izin verdim.

"Başka birşeyler yapmak ister misin?"

Biraz düşünerek arabaya doğru ilerledim.

"Olur ama arabayı ben kullanacağım"

Hiçbirşey demeden anahtarı bana fırlattığında havada yakalayarak sürücü koltuğuna geçtim.

"Sarah umarım nereye gideceğimizden eminsin. Yani yolda kalmayız değil mi?"

"Hayır kalmayız endişelenme"

Araba yolculuğu uzun olmuşa benziyor ki. Yoongi başını cama yaslayarak uyuyakalmıştı.

Sonunda vardığımızda arabadan sessizce inerek Yoonginin olduğu tarafın kapısını nazikçe açtım.