#Yetişkiniçerikli kısımlar vardır. Yaşı küçük olanlar lütfen okumasın.
18.11.2018 Tamamlandı✅
19.03.2019
Kimsenin göremediği birini görür ve zamanla bu görünmezin herşeyin olduğunu anlarsan....
İşte bizim hikayemiz böyleydi o herkes için görünmez b...
Medyadaki şarkıyla dinleye bilirsiniz. Daha güzel olur tatlışlar
Annesinden sonra başka bir kadın için ilk defa ağlıyordu. Sevdiğine baktı uzunca ve içinden geçenlerin hepsini önündeki kağıda yazdı. Yavaşça katladı içine tüm duygularını bıraktığı kağıdı. Üzerine de 'Benim küçük kızıma' diye not bıraktı.
Mutluydu onunla, tüm herşeyiyle sevmişti onu. Yaşadığı hayata lanet okudu son kez. Onsuzluğa lanet okudu ve mektubunu sevdiğinin hemen baş ucuna yatağın üzerine bırakarak yavaşça ona doğru eğildi. Alnından öptü önce bu onun sahiplenme şekliydi.
Sonra dudaklarından öptü ve kokusunu çekti içine. Sevdiğinin kıpırdandığını anladığında geri çekildi yavaşça. Vee ordan uzaklaştı. Eğer onu görürse bırakamayacağını biliyordu. Çünki ona daha önce söz verdirtmişti eğer olurda bir gün gitmek zorunda kalırsa izin vermeyecekti. Ama bu sefer farklıydı istemeden gitmek zorundaydı.
~
Gözüne vuran güneş işıklarıyla ve içini kaplayan huzursuzlukla gözlerini açtı Sarah. Etrafına baktı ve o yoktu. Hemen kalkarak banyoya koştu. Burdada değildi. Üzerini hızlı bir şekilde değiştirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ellerini saçlarına geçirerek düşündü. Nerde ola bilirdi? Nereye gitmiş ola bilirdi? Neden yanında değildi. Sabah yanında uyanması gerekiyordu. Dişündüğü şey olamazdı değilmi? Ne yapacağını şaşırmıştı. Telefonunu aldı eline ama ne yapacaktı ki? Kimi arayacaktı? Kime ulaşa bilirdi ki?
Sonra bakışları yatağın üzerindeki beyaz kağıda takıldı. İstemsizce içini kaplayan o düşünceler eşliğinde gözleri dolmuştu.
Yavaşça yatağa yaklaştı titreyen elleriyle kağıdı alarak yatağına oturdu.
Derin bir nefes aldı. Okuyacağı şeyleri kalbi kaldırırmıydı bilemiyordu. Ben güçlüyüm dedi içinden ve katlanmış kağıdı açarak okumaya başladı.
"Sevgilim yada sevdiğim diye başlamayacağım çok klasik olur değil mi? Hey küçük kız... bu mektubu okuyorsan artık.. üzgünüm ama artık çok uzaktayım demektir. Beni göremeyeceğin uzaklıkta..
Sarahın nefesi daralıyordu. Okuyamıyordu. Sanki nefesi kesiliyor gibi hissetmişti.
....Biliyorsun seni herşeyden çok seviyorum Sarah. Bana güvendiğini de biliyorum. Ben ..... sanırım seni hiçbir zaman unutamayacağım. Ama sen unut tamam mı.
Sana birşey söylemiştim hatırlıyor musun? Eğer bir gün gitmek zorunda olursam izin verme demiştim. Vee sende söz vermiştin ne olursa olsun seni bırakmam diye. İşte bu yüzden sessizce gitmek zorundaydım.
Kendimden geriye sadece bu mektubu bıraka bilirim. Keşke sana verebileceğim daha değerli birşeyim olsaydı. Kolye.. onu çıkarmak istersen seni anlarım.
Ama en azından sakla tamam mı? Ben... gerçekten zorundayım Sarah. İstemeyerek gidiyorum... Zaten sana bu kadar aşıkken isteyerek gitmem mümkün bile değildi. Neyse çok konuştum sanırım.
Teşekkür ederim.. duygularımı karşılıksız bırakmadığın için, beni sevdiğin için, bana hayatımda hiç tatmadığım duygular yaşattığın için.... herşey için... teşekkür ederim.
~Seni herzaman sevecek olan Yoongi.... Hoşçakal küçük kız. Hoşçakal benim küçük kızım~ Seni seviyorum"
Sarah gözyaşlarını silemiyordu, Kıpırdayamıyordu sanki artık nefes bile almıyordu. Boğazı düğümlenmişti sanki. Titreyen elleriyle mektubu bir kenara bıraktı. Her satrı düşündü. Onu düşündü....
Bakışlarını, gülümsemesini,kokusunu, ona sarılışını, onu öpüşünü, her şeyi düşündü aklına kazınan gülünce kısılan gözlerini düşündü.
Ayağa kalktı zorlanarak bir anda dizleri üzerine yığıldı ve avazı çıkana kadar bağırdı. Öyle bir çığlık attı ki içindeki acıyı dışarı vurmak istermişcesine.
Kulaklarını kapadı elleriyle... ağlayarak daha çok bağırdı. İnanmak istemiyordu... onun yokluğuna inanmak istemiyordu.
Bağırdığı için sesini duyan annesi koşarak yanına gelmişti. Yerde çıldırmış gibi duran kızına sıkıca sarılmıştı. "Sakin ol kızım. Sakin ol güzelim" Kulağına sessizce fısıldıyordu annesi. Belkide biraz kendine gelir diye düşünerek. Artık bağırıp çağırmıyordu. Sessizce ağlıyordu. Annesi korkuyordu. Yine ne olmuştu kızına diye düşündü. Yine kim üzmüştü onu...
