#Yetişkiniçerikli kısımlar vardır. Yaşı küçük olanlar lütfen okumasın.
18.11.2018 Tamamlandı✅
19.03.2019
Kimsenin göremediği birini görür ve zamanla bu görünmezin herşeyin olduğunu anlarsan....
İşte bizim hikayemiz böyleydi o herkes için görünmez b...
Sabahın erken saatlerinde lanet alarmın sesiyle uyanmıştım. Aman tanrım okul!!!..
Hemen hızla yataktan kalkarak düşe kalka dolabımdan okul üniformamı aldım ve biranda hatırladığım şeylerle geri dönerek yatağa baktım.
Sanki mümkünmüş gibi birde battaniyeyi kaldırarak kontrol ettim. Ama yoktu..
Hemen koşup banyoya baktım. Odanın her tarafını aramıştım ama hiçbir yerde yoktu. Sonunda pes ederek üzerimde dünden kalma tavşanlı eşofmanımı değiştirerek kendi tarzıma uygun okul kiyafetlerimi giydim.
Gerçekten üzerimde dün bu kiyafetler mi vardı? Bu yüzden küçük çocuk diyip durmasına şaşmamalı? Bu ne biçim eşofman Sarah ??
Okul üniformamız vardı ama çoğu kişi kendi tarzında takılıyordu. Bende siyah etek kuralına uymakla bir şeyler kombinleyip giyiniyordum işte.
Ama bu rahatlığı abartıp kalçasının hemen altından mini etek üzerine büstyer giyip gelenler bile vardı. Her seferinde durdurup gece barları şu tarafta diye işaret edesim geliyordu ama son anda kendime hakim oluyordum.
Baştan aşağı siyah kombinime göz devirip çantamı aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçine defterlerimi tıkışdırdıktan sonra kapımı kilitleyerek aşağı indim. Evet evet defter çünki kendime söz vermiştim zekamı boşuna harcamayacak, kendimi derslere verecektim.
"Anne ben çıkıyorum geç kaldım"
Annem hemen koşarak elindeki meyve suyu ve tostlarla yanıma varmıştı.
"Bunları al kahvaltı etmiyorsun hiç olmazsa orda ye... şey o serserilere de vere bilirsin"
"Peki anne. Telekkür ederim. Gidiyorum"
Siyah convers'lerimi giyerek kendimi dışarı attım. Muazzam bir hava vardı soğuktu ama rüzgar yoktu. Güneşte kendini pek göstermiyordu. Ahh buna bayılırdum gri gökyüzü serin hava muazzamdı.
Sevdiğim şarkılardan birine tıklayarak kulaklıklarımı takmış yürüyordum.
O kadar hızlı hazırlanmıştımki artık koşmama gerek kalmamıştı yetişecektim kesinlikle.
İçimden şarkı sözlerini mırıldanarak başıma gelenleri düşünüyordum. Gerçekten belki de neden böyle davrandığımı herkes düşüne bilirdi ama sonuçta kimse her gün bir hayaletle karşılaşmıyor. Hatta inanmıyor bile aynı benim gibi. Sanırım bazı inandığım şeyleri sorgulamalıyım. Beni yanıltıyorlar.
Peki şimdi onu hiç görmeyecek miydim? Yani bir daha gelmeyecek miydi? Hey hey sana ne Sarah gelmezse gelmesin...
Ama bir kerecik görseydim en azından. Yani ne bileyim yada sabah söyleyip gitseydi.
Yürümeye devam ettiğimde tam karşıma bir kedi atlayarak garip garip sesler çıkarmaya başlamıştı. Bunun derdi ne? Aşırı sinirli duruyordu. Yanına oturarak biraz okşamak istediğimde patileriyle vurarak daha da sinirli bir hal almıştı.
