My ghost|| MinYoongi||Hayalet sevgilim+18

°57°

Ne diyorsun sen? Sen ve benim kızım... Sen ne dediğinin farkında mısın? Sen kızımdan kaç yaş büyüksün...

ayrıca sen onu nerde tanımış ola bilirsin ki onu seve bilesin. Bana bak benim kızım senin gibilerin gönül eğlendire bileceği biri değil"
"Anne lütfen"

Yoonginin yüzüne baktığımda çok kötü olduğunu anlamıştım. Tamam çoğu öyle ola bilirdi ama Yoongi öyle değildi.

"Dur daha söykeyeceklerim bitmedi"

"Anne!!"
Biraz yüksek sesle konuştuğumda annem sonunda beni fark etmişti. Bunu yapmak zorundaydım yoksa daha ağır şeyler söyleyebilirdi.

"Anne ben onu seviyorum"

"Ne?.."

Nasıl seviyorsun? Sarah sen onu nerde gördün ki? Dur bir dakika şu bir kaç gündür üzgün olmana ve tam bir ay süredir garip davranmana sebep olan adam bu deme bana"

"Deme diyorsan demem ama o anne"

"Sen delirmişsin... Ne dediğinin farkında değilsin sanırım. Hem ben o gamzeli çocuk yüzünden sanıyordum. Şu uzun boylu serseri. Evet hatırladım Namjoon"

Yoongiye döndüğümde sinirden yumruğunu sıkmış dikiliyordu.

"Anne o benim arkadaşım sadece. Bak anne sen bana güveniyorsun değil mi? Her zaman senin doğru karar vereceğine inanıyorum derdin. Şimdi güven bana sana her şeyi anlatacağım"

"Kızım sana güveniyorum ama bu garip bir durum"

Bir anlık Yoongiye döndüğümde dengesini kaybederek koltuğa tutunduğunu görmüştüm.

"Anne sen su getir"
Hemen yanına koşarak kollarından tutmuştum.

"Gel Yoongi oturalım"

Yavaşça koltuğa doğru yönlendirdiğimde annem elinde bir bardak suyla endişeyle yanımıza gelmişti.

"Yoongi bana bak iyi misin? Yoongi..."

Kolumu sıkıca tuttuğunda yüzüme zorla bakarak konuşmuştu"lütfen konuşalım. Lütfen Sarah. Beni dinle lütfen. Sevdiğim tek kişiyi kaybetmek istemiyorum"

"Peki konuşacağız iç şunu"
Suyu alarak içirdiğimde annemin korktuğunu anlıyordum. Ona dikleniyordu ama beni korumak içindi. Ne olursa olsun birini kötü halde gördüğü zaman dayanamazdı.

"Sarah kızım iyi görünmüyor belki de bir şeyi vardır. Doktora götürelim"

"Anne zaten bir gün önce hastanedeydi"

"Nasıl?"

"Komadaydı anne ve yeni uyandı"

Annem şaşkınlıkla Yoonginin yanına oturarak bir kaç yastığı hemen yanına yerleştirmişti.

"Kızım belki de uzanmalı. Bilmiyorum bir şey yap iyi gözükmüyor"

"Endişelenme anne. Tamam belkide halsiz olduğu için ola bilir. Siz burda bekleyin üzerimi değiştirip geliyorum"

Hızla odama çıkarak dolapta karşıma çıkan ilk şeyleri giyindim. Saçım... eh işte saçım iyi sayılırdı. Yüzüme soğuk su çarğar2ak kendime geldikten sonra bir kaç dakika içinde tekrar aşağı inmiştim

İkiside sessizce koltukta oturmuş yere bakıyordu. Benim geldiğimi duyduklarında bakışlarını hemen bana çevirmiştiler.

"Kızım. Git ve konuşun ben seninle akşam konuşacağım ve olan biten herşeyi bana anlatacaksın. Sana güveniyorum"

Annem ayağa kalktığıbda Yoongi de tutunarak kalkmıştı.
"Çok teşekkür ederim hanımefendi"

Annem başını sallayarak yanımızdan geçmişti.