Zaniel Alejandrino

21

"I think you need to take a break.. "

Napahinto ako sa pag ta-type at tumingin nang puno ng pagtataka kay Stacie.

"Huh?"

Tumayo siya at lumapit sa akin. She hold my hand. "Mag vacation ka. Kahit one week lang. Ako na muna bahala dito. Mag bonding na muna kayo nila tita." She smiled. "Pati na rin ni Zaniel."

"Sino naman tutulong sayo?"

Tumawa ito. "Andito naman yung PA ko. I know she can handle it. Tsaka kahit papaano tinuruan ko na rin naman siya." Sumandal siya sa swivel chair na nasa harapan ko. "Kaya just incase na wala ka. May kapalit ka."

Napatahimik ako. Ilang araw na rin kami hindi nakakalabas nila mama. Simula kasi nag trabaho ako kumonti na ang oras ko kila Mama at John. Kay Zaniel naman bibihira din. May trabaho rin ito.

"So ano? What do you think?" She asked.

Ngumiti ako. "Okay. I'll take it. Thankyou bestfriend."

Agad nagliwanag ang mukha niya at malapad na ngumiti. Tumayo ito at pumunta sa akin.

"I just want you to be happy. Huwag mo lang i-focus ang sarili mo sa work. Give yourself a break. "Habang yakap yakap niya ako. "I love you bestfriend."

"I love you too..." I replied. Kumawala na rin ako sa yakap niya ng bigla akong naalala.

"Ano na nga palang balita sayo ni Lance?" Tinaas ko rin ang kilay ko.

Natigilan siya bigla at pinamulahan agad ang kaniyang pisngi. Something happen huh? Nginisian ko siya pero umiwas lang ito ng tingin.

"W-we're f-fine."

"Really huh? "I chuckled,"Ohh...sabihin mo na. "

Nabigla ako nang bigla ito tumalon talon ng paulit ulit habang sumisigaw. Kinikilig ang gaga. Ang laki din kasi ng ngiti.

"Baka gusto mo huminga?" Sarkastik kong tanong. Bigla naman ito tumigil at inirapan ako.

"Panira naman." Sabay irap.

"Mag ku-kwento ka ba o mag ku-kwento ka?" Naiinip kong tanong. Umupo ito agad at biglang tumahimik.

"Kasi ano... " Naging malikot na rin ang mata niya. "Ano kasi.. "

"Okay sige. Ang daming ano. Daming kong naitindihan." Sabi ko.

Napanguso siya bigla. May naiisip na ako kung anong sasabihan niya. Pero ayoko muna mag salita.

"May nangyari na samin... " Sabay yumuko tila nahihiya..."kagabi lang."

Nanlaki bigla ang mata ko. I didn't know na tama ang hinala ko!

"For real? Paano? Saan?" Sabay sabay kong tanong. Nakita ko ang pagtataka niya sa kilos ko.

Nakatayo lang naman ako habang hawak hawak ang magkabila niyang braso. Habang malawak ang ngiti. Ano akala niya sakin papagalitan ko siya?

"Masakit?" Tanong ko nang ikinapula niya lalo. "Masarap?" I asked more.

This time nakanganga na siya. Bigla akong napaupo bigla. Masyado ata akong nadala.

"you're not mad?"

"why would I be?" I replied.

Unting unti sumilay ang ngiti niya. Nagsimula na rin siyang magkwento sa akin. Kung saan , paano , at ano ano pang nangyari sa kanila. Wala naman akong problema dun. As long as , iingatan niya sarili niya. If ever man may mabuo , make sure na papanagutan siya ni Lance.