Zaniel Alejandrino

44

***
I really hope this is just a fucking dream. This is not true please. I'm begging you Lord.

"Cassie..." I said in trembling voice. Unti unti kong binaba ang kumot na tumatakip sa kaniyang buong mukha. Halos manghina ang aking tuhod sa nakita ko.

Her face was burned. Pati na rin ang ibang parte ng katawan niya.

"It's not her right?" Tanong ko sa mga taong nandito. Unang umangat ang ulo ni tita Stella na ina ni Cassie at lumuluhang tumingin sa akin.

"Kilala ko ang anak ko...siya to."

"No..." bulong ko. Bumaba muli ang tingin ko sa mukha ni Cassie.

Kahit na sunog na ang buong katawan niya. Hindi ako magpapa kakaila na siya ito. Dumapo ang tingin ko sa kaniyang daliri kung saan naka suot ang engagement ring namin.

Nanginginig kong hinaplos ang kaniyang kamay at kinuha ang singsing sa kaniyang daliri. "Baby...d-dapat hindi kana umalis ng bahay. Sana pinaubaya mo na lang sa mga pulis." naiiyak kong sabi at napasandal na lang sa pader.

"Bud..." pag aalo ni Lance sa akin. Si Stacie naman ay nakatulala lang habang mahinang humihikbi.

"Lance...wala na si Cassie..wala na sila ng anak namin." nahihirapan kong wika nang hindi ko pa rin inaalis ang tingin ko sa babaeng mahal ko na wala ng buhay kasama ang anak namin.

"Mag pakatatag ka bud. Alam ko mahirapan ang pinag dadaanan mo ngayon. Huwag kang maging mahina. Hindi magugustuhan yan ni Cassie at ng anak niyo. Please bud. Be strong."

"How can I be strong if my strength is not here anymore?"

Sobrang sakit. Para bang binabayo ang puso ko dahil sa nangyari sa mag ina ko. Bakit ba kasi pumunta pa siya dun! Sana hinayaan niya na lang ang pulis na iligtas sila Bettina! Bakit kailangan siya pa!

Nilagpasan ko si Lance at tumabi muli kay Cassie. "Tita...why did you let her?" I asked her without looking.

Humikbi ito. "I tried to stop her. Pero hindi siya nag papigil. Huli na ng makapunta na ang mga pulis."

I clenched my fist. "Please baby...wake up. You're not dead right? Is this a prank?"

Hinaplos ko muli ang kaniyang ulo. "Wake up now baby. This is not time for joke." pagak akong tumawa at tumingin sa mga taong nandito. Tahimik silang umiiyak at walang sino man ang umiimik.

"Zaniel. Let's just accept the fact that she's already dead and also your child." I gritted my teeth because of what she said.

Walang emosyon akong tumingin kay Bettina naka benda ang kaniyang kaliwang braso at may sunog rin sa kaniyang balat. Ganon din ang kaniyang ina.

"Bakit hinayaan niyo siyang mamatay?" malamig kong sabi sa kanilang mag ina.

Yumuko si Rebecca. "We tried our best to saved her...but it's too late."

Namuo bigla ang galit ko sa aking dibdib at masamang tumingin sa kanilang dalawa.

"Sana kayo na lang ang namatay!" Sigaw ko. Halata ang gulat at takot sa kanilang mga mukha.

"Son don't say that! Hindi nila kasalanan to. Walang may kasalanan sa nangyari. Pati rin sila nasaktan dahil sa pag sabog." tumayo si dad at niyakap ako ng mahigpit.

"Gagawin ko ang lahat mahuli lang kung sino ang gumawa sa kanila nito son. Mag pakatatag ka. Andito lang kami sa tabi mo. "

"Condolence Zaniel. Hindi ko inaasahan na mangyayari ito kay Cassie ng ganon ganon na lang. Hayaan mo tutulong kami ng pamilya ko sa pag huli kung sino man ang may gawa sa kanila nito." boses iyon ni Mrs. Buenavida.