Zaniel Alejandrino

10

Ang anim na minuto na pag punta sa bahay namin ay naging dalawang minuto na lang dahil sa bilis ng pagtakbo ng motor ni Zaniel.

Iritado akong bumaba ng motor humawak pa rin ako sa kaniya dahil hindi ko kayang balansihin ang katawan ko. Nang nakababa na ako. Galit ko siyang hinarap.

"Planado mo to no?" Pasigaw kong tanong. Saglit siyang nagtaka pero kalaunan ay naintindihan niya na ang sinabi ko.

"What are you saying?"

Aba! Mangmaangan ka pang lalaki ka! At teka nga.

Kumunot ang noo ko. "How did you know my house?"

Naguguluhan kong tanong sa kaniya. Hindi ako makapaniwala! Ngayon ko lang din napagtanto na hindi man lang siya nagtanong kung saan ang bahay ko. Basta na lang siyang nag drive.

Medyo napa atras ako ng bumaba siya sa kaniyang motor at sumandal siya dito. Nakatitig lang siya sa akin kaya iniwas ko ang paningin ko at bumaling na lang sa kaniyang dalawang kamay nasa kaniyang bulsa na ngayon.

Tumikhim ito kaya tumaas ang paningin ko na naman upang salubungin ang kaniyang titig. Kinakabahan ako. Pero hindi dapat.

Pero hindi ko mapigilan hindi kabahan. His aura is kinda scary! and I don't like it. I feel so uneasy and uncomfortable when I'm with him.

Seryoso siyang tumititig sa akin. "I have my ways baby...kaya alam ko kung saan ka nakatira." malamig niyang sabi.

Suminghap ako. Damn this guy!

"You investigate me then?" Ani ko na parang normal lang at walang paki. Kahit na ang totoo na naguguluhan ako at the same time kinakabahan.

"Kinda." Cool niyang sagot at hinawi niya pa ang kaniyang buhok at medyo napipikit pa.

Ang kaninang buhok na medyo maayos ayos pa. Tuluyan na naging magulo ito.

Panandalian akong nawala sa konsentrasyon dahil sa kaniyang ginawa.

Napatulala din ako. Bakit lahat na lang ng bagay na ginagawa niya ang gwapo niya pa rin?

Oh damn Cassie! Focus!

"What? Why?" Kunot noo kong tanong sa kaniya.

"Hindi ko rin alam." Seryoso niyang sagot. Napalunok ako. Shit.

Wala akong makukuhang matinong sagot sa kaniya. At halata naman na pinag tri-tripan lang ako ng lalaking ito.

Nabalot kami ng katahimikan ng matapos siyang magsalita. Hindi ko rin naman mag dugtungan ito dahil hindi ko rin alam ang sasabihin ko. Kaya naman napag desisyon ko na pumasok na lang ng bahay na.

Tumayo ako ng maayos. "Hindi ako mag papasalamat sayo sa paghatid. Because in the first place , hindi naman talaga ako nag papahatid sayo. Pinilit mo lang ako." Sabay hinga ng malalim.

Tumingin ako sa kaniyang ng maigi upang makita ang reaction niya. Still the same. No emotions.

Hindi ito nag salita. Humugot ako ng isang malalim na hininga nang matanto ko na wala akong mapapala dito. Sa kaniya.

Medyo kinakabahan ako bigla ng bumababa ang titig niya sa labi ko. Kumabog bigla ang puso ko.

"Umalis kana." Sabay talikod ko mahirap na baka ano pa ang magiging kasunod ng pag titig niya sa labi ko.

Hindi ko na din talaga makayanan ang mga titig na pinupukol niya sa akin. Kung siya kaya niyang makipag titigan! Pwes ako hindi. Ibahin niya ako.