Zaniel Alejandrino

Epilogue

***
"Zafrina anak. Ilagay mo na yung flowers."

Tahimik lamang na tumango ang anak ko at nilagay ang mga bulaklak sa puntod. Niluhod ko ang isa kong tuhod at niyakap gilid ng katawan ng anak ko.

"Daddy..." Tawag niya sa akin. Tinagilid ko ang ulo ko upang magkatinginan kaming dalawa.

"Yes baby?"

Napalabi siya at hinawakan ang maliit niyang tiyan. "I'm hungry dad."

Hinaplos ko ang buhok niya. "Just a minute baby. Mag papaalam lang ako sa kaniya. Then aalis na tayo. Okay?"

Tumango-tango siya. "Kay!" Hindi ko natiis ang sarili ko kaya pinisil ko ang pisngi niya. Ganito rin ang madalas kong ginagawa sa kaniyang ina.

"I miss mommy." Malungkot niyang wika at tumingin muli sa puntod. Napalingon din ako sa puntod at hinaplos iyon.

"I miss you so much..." Naluluha kong sabi at napayuko na lamang. Naramdaman ko rin ang pag hawak ng anak ko sa aking mukha at ini-angat iyon. Nahihirapan akong ngumiti sa kaniya at hinalikan ang noo niya.

"I love you baby." Sabi ko. Niyakap naman niya ang leeg ko at sinubsob ang mukha niya sa akin. " love din kita daddy kaya don't cry na. Diba ayaw ni mommy na umiiyak tayong dalawa?" Mahina niyang sabi. Napangiti na lamang ako at pinaharap siya sa akin.

"Umiiyak ka nga rin baby eh." Natatawa kong sabi sa kaniya.Lumaki tuloy ang maliit niyang mata at mabilis na pinahid ang luha niya.

"Lagot ako kay mommy." Kinakabahan niyang wika at agad na niyakap ako. " Silly..." I said.

Nalipat ang tingin namin dalawa ng anak ko sa isang sasakyan na huminto. Lumabas duon  sila Lance kasama ang pamilya niya. May dala dala rin itong bulaklak.

Malungkot na ngiti ang sinalubong nila sa amin.

"Hi bud..." bati ni Lance at nakipag fist bump sa akin. Tinanguan ko naman si Stacie pero ngumiti lang ito sa akin at nilagpasan ako upang ilagay ang bulaklak niyang dala sa puntod.

"Hi Zeus!" Masiglang bati naman ng anak ko sa anak nila. Natawa naman kami pare-pareho nang mamula ang pisngi ni Zeus at nahihiyang kumaway sa anak ko. " H-Hello Z-Zafrina.."

"Manang mana sayo ang anak natin Stacie." Sabi agad ng kaibigan ko nang makabalik ang asawa niya. Sinamaan naman siya ng tingin ni Stacie at pinalo ang braso.

"Sayo nag mana yan. Ganyan na ganyan din ka din nang makita moko' huwag mong sabihing hindi. Tatamaan ka talaga!"

Napakamot ng batok ito. "Sabi ko nga sakin nag mana."

"Mabuti naman nag kakaintindihan tayo. Siya nga pala. Ready na ba kayo?"

"Yes we are." Sabay namin sagot ng anak ko at nagkatinginan pareho. "Gaya gaya." Sabay din namin sabi. Natawa kaming pareho at binuhat ko na siya.

"Namana niya pareho ang ugali niyong dalawa ni Cassie." Natatawa sabi ni Stacie at kinuha na ang kamay ng anak at nauna nang naglakad papunta sa sasakyan nila.

"Mauna na kami bud. Sunod kana lang. Dalian niyo ha?" Sabi naman ni Lance. Tinanguan ko siya at muling tumingin sa puntod.

"Dad. Babalik kami ulit. I love you dad."

" I love you lolo! Miss na kita." Sabi naman ng anak ko at niyakap muli ang aking leeg.

Tuluyan na kaming nakapasok ng anak ko sa sasakyan. Ilang buwan na rin ang nakakalipas simula na namatay si Dad dahil sa heart attack. Namatay ito dahil sa pag kamatay ni Rebecca.

Hindi niya matanggap dahil kahit paaano ay minahal niya ito pati na rin si Bettina. Dapat si Bettina lamang ang mamamatay pero nang makita ni Rebecca ang kalagayan ng anak niya.