Zaniel Alejandrino

32

"I'm sorry baby. This is all my fault."
Naramdaman ko ang pag haplos ng isang kamay sa aking ulo. Dahan dahan kong minulat ang mata ko at nginitian ito.

Pagka ngiti ko sa kaniya. Punong puno siya nang pag alala na tumingin sa akin. Hindi rin niya ako ginantihan ng ngiti. Nakaramdaman tuloy ako lungkot sa puso ko.

Umupo ako pag kakahiga. Nandito pa rin kami sa clinic ng mga Buenavida. Hindi naman namin naabutan sila Mrs. Margarita at ni Mr. Thomas.

Nagtataka nga ako dahil hindi pa rin nakakapunta dito si kuya David. Ano kaya nangyari sa kanila ng Rebecca na yon?

Nawala agad ang iniisip ko nang hawakan ni Zaniel ang kamay ko at inaalayan akong umupo. Ramdam ko pa rin ang sakit ng katawan ko lalo na ang bewang ko. May benda na rin yung siko ko.

I held his hands too. "Don't say those words again.This isn't your fault baby."

He clenched his jaw and softly caressing my cheeks. His sweet gestures can easily make my heartbeat so fast. Really really fast.

"No. I know in the first place , this all my fault. If I was there this won't be happen to you. You will never get hurt by that witch." He touched my wounds.

I flinched a little bit but I can handle it.

"Still hurts?"

"M-medyo lang. Pero yung katawan ko masakit pa rin."

"If they tried again to hurt you. I won't be hesitate to kill them."

My lips parted.

"Don't you dare Zaniel." Kinakabahan kong wika sa kaniya at hinigpitan ang hawak sa kaniyang kamay.

Umiling- iling to. "Pero sinaktan ka nila!" He raised his voice. He's angry now. I feel scared right now. But not on him. I'm scared that he would do what he said.

"Hindi. Hindi ka papatay dahil lang sakin." Binaba ko ang tingin ko sa mga kamay niya.

"Ayokong mabahiran ng dugo ang mga kamay mo dahil sakin. You can protect me. Pero yung pumatay ka? Huwag na huwag Zaniel."

Mabibigat ang bawat hininga nito habang matiim na tumitig sa mga mata ko.

"Fine. Hindi ko na gagawin yun. I will try my best not kill them. You know me right? Hindi pa man ako nakakapatay. Pero handa akong pumatay sa mga taong gusto manakit sayo. Mahal kita Cassie. Ayokong may nanakit sayo. Kaya hindi mo maalis sakin na maging ganito ako."

Napalunok ako. Oo, alam kong magagawa niya yun ng hindi man lang pinag iisipan. Alam ko yun. Kaya hangga't kaya kong pigilan siyang gumawa ng masama gagawin ko.

Ayoko gumawa siya ng masama dahil lang sakin. Ayoko.

"You don't have to worry—"

"Hindi mo maalis sakin na mag alala sayo Cassie."

May humaplos sa puso ko dahil sa pagkasabi niya. Ramdam ko ang sinseridad nito. Kaya ngumiti ako sa kaniya.

"Huwag kang mag alala. Lumaki akong matatag. Kaya kailanman hindi ako magpapa epekto sa mga masasakit nilang salita. Just stay by my side and be my source of strength."

"I promise. I will stay by your side no matter what. I love you so much." May tumulong butil na luha sa kaniyang mata.

"Ah. You're crying." Puna ko.

"Because you are my weaknesses. You and mom are the only women who can make me cry. Am I look idiot now?"

I wiped his tears off. "Hindi syempre. Ang cute cute mo nga eh. Para kang baby."