Zaniel Alejandrino

24

Tatlong araw na kami dito sa isang hotel na pag mamay ari ni Zaniel. Ito na rin kasi ang napag usapan namin dalawa na dito na lang kami. Hindi naman naging sayang ang one week vacation ko. Kasi pati sila mama at lalong lalo na si John ay nag eenjoy sila dito.

Nakakamangha pagmasdan ang kabuuan nito ng Hotel. Lahat ng mga kagamitan dito ay puro mahal. Lahat ng mga kakailangan ng mga tao ay narito na. Full packaged na kumbaga.

Napatingin ako sa isang malaking salamin dito sa kwarto na kita ang kabuuan ng tanawin sa labas. Nakaka tuwa pagmasdan lalo na yung mga taong nakikita ko na may ngiti sa mga labi. Hindi ko rin maiwasan mamangha dahil sa iba't ibang lahi na narito. May mga artista at kilalang tao rin na nakita ko.

Kilala ang Hotel ni Zaniel sa buong Pilipinas maging sa ibang bansa din. Seven star hotel ito. Kaya hindi na ako mag tataka.

"Nag eenjoy ka ba?"

Naalis ang tingin ko sa dagat at napatingin sa aking tabi.

Ngumiti ako at tumango. "Oo naman. Sino ba naman hindi mag eenjoy sa ganito kagandang hotel?"

Hindi ito nagsalita. Pumunta lang ito sa aking likuran at niyakap ako ng mahigpit. Ipinatong niya ang kaniyang baba sa aking balikat.

"Nasan nga pala sila mama?" Sabay kagat labi. Nararamdaman ko kasi ang init na hininga ni Zaniel.

Humigpit ang yakap ng braso niya sa aking tiyan. Bahagya akong napaigtad ng maramdaman ko ang braso niya sa ilalim ng aking dibdib.

"Nasa kabilang kwarto sila. Sabi ni Tita mag papahinga muna daw sila. Lalo na si John , kasi napasobra daw sa paglalaro kanina."

Ang kwarto nila mama at john ay nasa tabi lang ng Unit namin.

"Thankyou..."

Napakunot ang noo ko.

"Ha? Para saan naman?" taka kong wika.

"For loving me." Mahina itong bumuga. Nahihimigan ko ang lungkot sa boses niya. Iniisip niya na naman siguro yung nangyari nakaraan sa kanilang dalawa ni Peter.

"Thank you for staying. Kahit na malandi akong lalaki dati. Kahit na ang tingin ko sa babae dati sa isang basura lang." Inalis nito ang pagkakayakap sa akin at hinarap niya na ako sa kaniya.

He's holding my hands tightly. "Kahit gago ako."

Punong puno ng emosyon ang kaniyang mata. Parang may tumusok sa puso ko nang namataan ko ang panunubig ng mata ng kasintahan ko.

"Cassie..." He sighed. "I'm a heartless person. My heart is like an ice. No one can ever melt it , no one can ever succeed to melt this heart...but when I saw you.." Ngumiti ito sa akin.

My heart starts to beat faster and faster again.

"You easily melt me. With just the stares of yours. You easily made it." His eyes was full of sincerity.

"I may be a living ice human in this world. But when It comes to you.I become a soft person." He gave me a soft kiss on my lips. I slightly closed my eyes when I felt his lips. "You made me believed that love is really existing."

" ...and I'm very happy with that." After he said that. Nagbago ang emosyon nito at napalitan ng pag aalala.

"B-bakit? Something wrong?" I'm really worried. He look so vulnerable right now.

"I'm scared. I'm scared that one day , you will leave me...Just so you know , I don't scared of anything or everything....after my mom died. But because of you." He bit his lower lip and looked away.