Her şey bir tesadüfle başlamıştı. Min ha nanın hayatı küçük çaplı çarpışmalarla şekillenmişti. Min ha na hayat dolu bir insandı, hayallerle yaşıyordu. Ta ki içinde bulunduğu fırtına tüm hayallerinin çatısını uçurana kadar. Hayatını mükemmellik üzeri...
Gün daha yeni doğuyordu. Issız sokakta boş bulduğum ilk banka oturdum.
Artık hayat nefes almamı git gide zorlaştırıyordu. Şu hayattan tek istediğim şey mutlu bir aileye sahip olmaktı. Çok bir şeyde gözüm yoktu. Sadece her ailede olduğu gibi mutlu olmak istiyordum .Ama ne yazık ki hayat bana bu konuda hiç bonkör davranmıyordu.
Onun sayesinde eminim şu an evde olmadığımın farkında bile değillerdir . Çünkü yokluğumu hissettirmeyecek bir abiye sahibim. Ailenin neşe kaynağı, umudu ....
Bense onlar için sadece bir hiçten ibarettim. Hayatım boyunca kimseden sevgi görmedim , kimseye güvenemedim. Abimle jin dışında , ne zaman başım sıkışsa ikisinin yanına koşardım.
Aşka gelirsek... Haha güldürmeyin beni. Asla böyle saçmalıklara inanmıyorum.
Aşkı da yıllar önce yaşayamadığım , çevremdekilere imrenerek baktığım çocukluğumla birlikte mezara gömmüştüm.
Bankta oturmuş varlığımın bizimkiler için gereksizliğini düşünürken saatin nasıl geçtiğinin farkına bile varamadım. Dersin başlamasına 1 saat vardı ve ben yola bile çıkmamıştım. Eğer bu derse de geç kalırsam bölüm başkanının gazabından kurtulamayacağımı gayet iyi biliyordum.
Hayatımda hiç koşmadığım kadar hızlı koşup sonunda yoldan geçen taksiyi durdurdum diye düşünüyordum taa ki deri ceketli bir çocuğun durduğum taksiye hışımla binmesini izleyene kadar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Derse geç kalacağım yetmezmiş gibi bir de bu saygısızlıkla uğraşmak zorunda kalacaktım. Sesimi yükselterek:
-Durdurduğum taksiye bu şekilde binemezsin! Hiç mi terbiyen yok senin !Ben seni zorla indirmeden taksiden insen iyi olur !
Oldukça ruhsuz ve sert bir üslupla:
-Lanet bir gün geçiriyorum bir de seninle uğraşamam!
Deyip taksinin kapısını sert bir şekilde kapattı.
Neden hep böyleleri beni bulurdu ki. Zaten yeterince zor bir hayatım vardı. Neyse ki çok geçmeden yoldan geçen başka bir taksiyi durdurup kampüse ulaşmayı başardım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
