Mafya Patron

25

"Annem mi ?" Baran Buğraya bakakalmıştı. "Ben annemi istiyorum. Bana öldü demiştin. Yalancı." Koşarak Sarahın bacaklarına sarıldı. Elim ağzımda onu izliyordum. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. "Buğra...." Baranı ilk defa bu kadar çaresiz görüyordum.

Baran daha da ağlamaya başladı. Talha hızla hesabı ödedi. "Hadi burdan bi çıkalım." Sarah Buğrayı kucağına aldı. Buğra sıkı sıkı sarılmış ağlıyordu.

Arabaları bıraktığımız yere gittik. Talha "Baran, Buğra çok ağlıyor. Açelya senle gelsin. Buğra bizle." Baran onaylamak zorunda kaldı. Arabalara geçtiğimizde Baran hırsla direksiyona vurdu.

"O kadın hayatımı bok etmek istiyor !"

"Baran lütfen. O kadını bir süre düşünme. Buğrayı düşünelim. Bi Pedagog bulup bu olayı düzgün anlatmamız lazım. Böyle öğrenmesi çok kötü oldu." Baran bir kere daha vurup bağırdı. Korkuyla sıçradım yerimden.

Bir süre sonra park gibi bir yerde durduk. Arabadan indik. Talha ve Sarah da indi. Buğra hala kucağında ağlıyordu. Buğra'nın yanına gittim. Sırtını okşayarak "Buğra. Hayatım hadi gel bana." Buğra yavaşça benim kucağıma yöneldi. Onu sıkıca sardım. "İyi misin ?" Buğra burnunu çekip yüzüme baktı. "Abimi görmek istemiyorum beni evene götür."Elimle göz yaşlarını sildim."

"Bak yakışıklım. Abin seni düşündüğü için yaptı bunu...." Buğra bağırarak sus demeye başladı. Çaresizce Barana baktım. O da çökmüş bir şekilde Buğraya bakıyordu.

Yavaşça "Götüreyim mi ?" dediğimde Baran başıyla onayladı.

"Tamam bize gidelim." Ben ve Sarah Talhanın arabasına bindik. Baran da kendi arabasına.

Talha bizi eve bıraktığında. Teşekkür edip gitmelerini bekledim. Eve çıktığımızda anneannem bizi kapıda karşıladı.

"Kızım ? Buğra niye geldi ? Baran oğlum nerde ?" Zorlukla ayakkabılarımı çıkardım. "Anlatırım." İçeri girip Buğrayı odama çıkardım. Hala ağlıyordu.

"Buğra yakışıklım ? Neden bizi dinlemiyorsun ?" Buğra kızgın kızgın yüzüme baktı. "Bana yalan söyledi. Annemiz yok dedi. Bak varmış." Saçlarını geri ittim. Alnını öptüm. "Lütfen. Beni seviyorsan yarın abini dinle." Oflayıp onayladı.

Süt ısıtıp içirdim. Şortlarımdan birini giydirdim. Üstüne de tişört verdi. Kızmasın diye özenle siyah vermiştim. Pembe bir şey verseydim bana kızardı.

Yatağa girip bir süre uzandık. "Bu gün abine bağırman hiç hoş değildi." Buğra hırsla kalktı. "O bana yalan söyledi."

"Buğra o senin abin." Kollarını bağlayıp tekrar yattı. Hiç bir şey söylemiyordu. Kısa süre sonra uykuya dalmıştı zaten. Yanından kalkıp anneannemin yanına gittim.

"Açel kızım. Ne oldu öyle ? Buğra niye bizde? Niye bağırıyordu ?" Derin bir nefes aldım.

"Baran bey ona annesinin öldüğünü söylemiş. Bu gün o kadın yanımıza geldi." Dedem araya girdi. " Baranla mıydın ? Sarahla gidiyorum dedin."

"Sarahlaydım. Konserde Baran beyi ve Buğrayı gördük. Buğra benden ayrılmak istemedi. Biz de birlikte dinledik konseri. Sonra bir yere oturduk." Anneannem dedeme göz devirdi. "Eeee gelince ne oldu ?"

"Baran bey kadını alıp dışarı çıktı. İtip duruyordu kadını ben de elinden kurtardım. Baran bey 'O Buğra'nın annesi ' deyince de Buğra duydu." Anneannem üzüntüyle başını eğdi.

"Keşke yalan söylemeseydi." Dedem yandan güldü. " Yalancının mumu yatsıya kadar yanarmış. Ne güzel demiş atalarımız." Dedeme öfkeyle baktım.