Mafya Patron

31

Neredeyse bu bir ay mükemmel geçmişti. Baranla aramız gayet iyiye gidiyordu.

Okul için aynı şeyi söyleyemiyordum ama bir iki kişiden not almıştım ve eksiklerimi kapatmaya çalışıyordum.

Hava iyice soğumuştu. Baran artık yanımızda olduğu için Buğrayı okuldan almıştı. Erken yazdırdığını herkes gibi o da biliyordu.

"Açelya, seni eve bırakayım." Baran sürekli ismimle sesleniyordu ve ben bundan acayip hoşlanıyordum.

"Tamam. Geliyorum." Yukarı kattan çantamı alıp indim. Cihat abi Buğranın yanında duracaktı.

Baranın yanına gittiğimde biriyle konuştuğunu duydum. Telefonu kapatıp bana döndü. "Hazır mısın ?" Başımla onayladım. Buğrayla vedalaşıp kapıya yöneldim

Birlikte dışarı çıktık. Hava cidden çok soğuktu. "Hava soğudu artık."

"Evet. Soğukları ayını pek sevmem." Şaşırmıştım.

"Neden ? Aslında sen de çok soğuk bir insansın." Baran bana baktı. "Laf mı soktun ?" Başımla onaylayıp güldüm.

Bahçeden çıkacağımız sıra karşımıza bir kadın çıktı. "Baran ?!" Bu Kim şimdi ?

Baran geleceğini bilmiyor gibiydi.

"Dilan ?" Kadın koşup boynuna atladı. "Çok özledim seni."

Baran sarılmıyordu ama ayrılmıyordu da. "Amerika'dan döndüğüm an senin yanına geldim."

"Haber vermedin."  Barandan ayrıldı ve bana döndü. "Bu kim ?"

"Se..."

"Buğranın bakıcısı." Ne ?! Direk başımı Barana çevirdim. Hiç bir şey olmamış gibi boş bakıyordu. Yanlarından hızla ayrıldım.

"Açelya bekle !"

"Çalışma saatinin dışındayız sizi dinlemek zorunda değilim Baran bey." Durmadan bahçe kapısına yürümeye devam ettim.

Kapıdan çıktığım an bileğimde bir el hissettim. "Bırakır mısınız Baran bey !?"

"Bekle şurda deli etme adamı."

"Aaaaa haşa patronum benim için yorulmasın." Kolumu çekmeye çalıştım. Daha da sıktı. Sinirleniyordu ama bu benim umrumda değildi.

"Geç arabaya." Sessiz kalıp geçtim. Hiç değilse yolda yalnız olacaktık ve içimde ne var ne yok söyleyebilecektim.

Kolumu hırsla çekip ön koltuğa bindim. Beş altı dakika sonra da o bindi. Hiç bir şey demeden telefonumla oynamaya başladım.

Baran arabayı çalıştırdığında başımı cama çevirdim.

Arabada hiç konuşmadık. Ağzımı açıp bir şey diyemiyordum. Bu beni acayip deli ediyordu.

Ters yola döndüğümüzde sinirle Barana döndüm. "Evim diğer tarafta."

"Evine gitmiyoruz."

"Ben evime gitmek istiyorum Baran bey !"

"Sesine dikkat et." Sonunda bir yerde durdu. "İn !"

Derin bir nefes aldım ve aşağı indim. "Neden burdayım ?"

"Kadını sormadın ?" Güldürdü. "Patronuma nasıl hesap sorarım Baran bey."

"Beni sinirlendirmeye başlıyorsun."

"Sinirlenmeye hakkın yok ki ! Ben senin gözünde neyim ya ?! Patronunu ağına düşürüp parasına ortak olmaya çalışan bi kadın mı ? Yoksa istediğin zaman öpeceğin istemediğin zaman iteceğin bi çalışan mı ?! Aaa şey de demiş olabilirsin; 'nasılsın para veriyorum dilediğim gibi kullanırım.' hangisi söylesene!!!?"