Mafya Patron

21

İyisiyle kötüsüyle 2 ay geride kalmıştı. Artık Buğra eskisi kadar abisini düşünmüyordu. Akşamları Baran görüntülü arıyordu. Öğlenleri de biz arıyorduk.

Bu gün Buğranın okulda ilk günüydü. Bu yüzden erkenden kalkıp kahvaltı hazırladım. Her şey hazır olunca Buğrayı uyandırmaya gittim.

Çok güzel uyuyordu. Uyandırmaya kıyamıyorum ama yapacak bir şey yok. Yanağından usulca öptüm. Bir iki mırıldandı.

"Buğra uyan bebeğim."

"İstemiyorum abla."

"Okulun ilk günü ama." Gözlerini hemen açtı. Okula gitmek için çok heyecanlıydı. Hızla yataktan kalkıp banyoya girdi.

Anneannem ve dedemi de uyandırdım. Tekrar mutfağa inip çayları doldurdum. Dedem içeri geldi.

"Çok güzel kokuyor kızım ellerine sağlık."

"Afiyet olsun dedem otur hadi." Ardında anneannem.

"Satılığı geldi bu kızın."

"Anneanne yaa. Deme şöyle şeyler." Telefonumun sesiyle mutfaktan çıktım. Babam arıyordu.

"Alo. Babacım ?"

"Güzelim. Nasılsın? Napıyorsunuz ?"

"İyiyim. Kahvaltı yapacağız şimdi. Sen de gel istersen. Kaynanan seviyormuş bak."

"Yok sen yeme. Birlikte kahvaltıya gidelim."

"Tamam olur." Arkamdan Buğranın sesi duyuldu.

"Turan Amca!" Babam da gülümseyip kollarını açtı.

"Vaaaay yakışıklı oğlum." Buğra babamın kucağına atladı. Babam da sıkıca sarıp etrafında döndürdü.

"Aslanımın ilk okul günü demek. Anaokulu güzeldir."

"1.sınıf." babam hayretle bana baktı.

"Öyle bakma. Baran bey erken göndermek istedi."

Kahvaltıya oturduk. Ayıp olmasın diye bir iki salatalık yedim. Babam yedim diyerek sadece çay almıştı.

Buğrayı güzelce doyurup hazırladım. Çantasını sırtına taktım. Yeni ayakkabılarını da giydirdim. Bu gün özel olduğu için çocuk parfümünden de sıktım.

Diz altı, kot çan eteğimi giyip üstüne de beyaz bir bluz giydim. Zincir askılı siyah çantamı koluma taktım.

Saçlarımı tepeden topladım. Ve Buğranın elini tutup kapıya çıktım. Siyah bağcıklı yüksek topuk ayakkabılarımı ayağıma geçirip arabanın yanında bekleyen babamın yanına gittim.

"Bu güzellikler de ne böyle ?"

"Teşekkür ederim." Sırıtıp arabaya geçtim. İlk Buğranın okuluna vardığımızda zıplayarak indik arabadan. Babam arabada bekliyordu.

Buğranım elini tutup okula doğru ilerledim. Elleri terliyordu. Biraz gergin gibiydi.

"Hayatım korkuyor musun ?" Alttan alttan suratıma baktı. Hazır mıydı 1.sınıfa ?

"Abla geleceksin değil mi beni almaya ?" Sarıldım.

"Tabii ki hayatım yüzme gibi. Seni bırakıyordum. Çıkışta alıyordum değil mi ?"başıyla onayladı ve beslenme çantasını sıkı sıkı tuttu. Etrafına bakındı.

"Herkes anne ve babasıyla gelmiş. Neden benim annem, babam yok ?"

"Ben varım, yetmez mi ?" Tabii ki de yetmezdim. Derin bir nefes aldım.