Ölümsüz Kral - Kitap 1: Santara'nın Çırakları [✔]

Kitap 1 - 86.Bölüm: Zamihura Üstatları ile Görüşme [2]

Askerin konuşmasıyla birlikte Aiden, derin bir nefes aldı ve sakin bir ses tonuyla konuşmaya başladı. "Onları hemen içeri al. Yönetim salonuna kadar eşlik et, gerisini bize bırakabilirsin." Aiden, konuştuktan sonra asker başını onaylar bir şekilde salladı ve hızlı adımlarla dışarı doğru yürümeye başladı.

Yönetim salonunda büyük bir heyecan vardı. Kimisi hata yapacak diye korkarken kimisi daha önce böyle bir toplantıya katılmadığı için heyecanlıydı. Aiden, yaşlılar heyetini sakin bir gülümsemeyle süzdü. Ortamdaki gerginliği fark edebiliyordu. Onların toplantı sırasında bu durumda olmalarını istemiyordu. Bu Zamihura Üstatları gibi imparatorluk çapında tanınan kıdemli cüceler için iyi bir etki bırakmazdı. Aiden, zaten teklifini kabul edeceklerine emindi. Bu yüzden ortamdaki gergin havanın yok olması için sakin bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

"Sizler hayatın gerçekleri konusunda benden daha tecrübeli olsanızda bu konularda oldukça acemisiniz. Dostlarım... Hata yapmaktan korkmayın ve asla çekinmeyin. Bir gün dönüp arkanıza baktığınızda bu tecrübelerinizin, sizi bu noktaya getiren hataların tamamı olduğunu fark edeceksiniz. Bu yüzden geri adım atmayın. Ben hayatım boyunca bu kasabada kalıp yönetimi elimde tutmayacağım. Kısa bir süre sonra buradan ayrılacağım. Belki de bir daha beni asla göremeyeceksiniz. Bu yüzden benim sizlerin tecrübelerinden, sizlerin ise benim deneyimlerimden yararlanmanız gerekiyor." Aiden'in konuşmasıyla birlikte kasaba yaşlılarının kalplerine bir serinlik çökmüş gibiydi. Heyecan ve korkularını bir kenara atarken derin bir iç çekmişlerdi.

Onlarca yıldır bu acımasız ve adaletsiz hayatı yaşıyorlardı. Birçoğu ailesini çoktan kaybetmişti. Neredeyse yaşamlarının sonuna gelmişlerdi. Bu yüzden ölümlerinin acısız bir şekilde olması için dua ediyorlardı. Kalpleri hata yapma korkusuyla yanıp tutuşan bu yaşlıların istedikleri tek şey, geride kalan torunlarına, çocuklarına veya eşlerine güzel bir hayat dileyerek huzurlu bir şekilde ebedi uykuya kavuşmaktı. Hayatlarının, küçük bir hata yüzünden acılı bir şekilde son bulmasını istemiyorlardı. Bu yüzden hata yapmaktan korkuyorlardı. Fakat, Aiden'in konuşmasıyla birlikte kasaba yaşlıları, onun ne kadar da haklı olduğunu anlamışlardı. Bu noktaya kadar ulaşmalarını sağlayan en büyük etken, hayat boyu edindikleri tecrübeleridi. Bu tecrübeler ise yaptıkları birçok hatanın birleşimi ile ortaya çıkmıştı.

Yaşlıların yüzünde sakin ve huzurlu bir gülümseme belirirken koridorda ayak sesleri duyulmaya başlamıştı. Aiden, bakışlarını kapıya yöneltirken yüzünde sadece büyük bir gülümseme vardı. Haku ise Aiden'den pek farklı değildi. Sakin bir yüz ifadesiyle cücelerin gelmesini bekliyordu. Fakat Bei, kalbinin hızlanmasına engel olamamıştı. Büyü teknolojisine karşı oldukça ilgi duyuyordu. Zamihura Üstatlarını daha önce pek çok kez duymuştu. Onlara karşı küçükte olsa bir sempati besliyordu. Bei'nin heyecanlanmasına neden olan şey Aiden'in projeleriydi. Aiden, onlara bu projelerden az da olsa bahsetmişti. Fakat, şuan da bu projelerin tüm deyatları konuşulacaktı.

Birkaç saniye geçtikten sonra cüceler yavaşça yönetim salonuna girdi. Hepsinin üzerinde hafif duman rengi bir cübbe vardı. Cübbelerinin arkadında büyük bir çekiç motifi işlenmişti. Çekiç motifinin hemen altında ise büyük harflerle 'ZAMİHURA ÜSTATLARI' yazıyordu. En önde kahverenkli saçlara ve uzun sakallara sahip orta yaşlı bir cüce vardı. Diğer 2 cücenin aksine bakışları bilge ve asalet doluydu. Odadakileri sakin bir yüz ifadesiyle süzdükten sonra bakışlarını masanın en başında duran Aiden'e çevirdi. Yüzünde sıcak bir gülümseme belirirken hafifçe eğildi ve saygıyla konuşmaya başladı. "Ben üstat Namiru. Sizinle tanışmak bizim için büyük bir onurdur Teğmen." Namiru'nun konuşmasıyla birlikte siyah sakallara sahip Erius ismiyle tanınan orta yaşlı cüce, hemen eğildi ve aynı şekilde selam verdi. Onun hemen yanında umursamaz bir yüz ifadesiyle çevresini kibirli gözlerle süzen, kirli sakallı bir cüce vardı. Asabi ve sabırsız bir karaktere sahip olduğu sadece duruşundan bile anlaşılıyordu.