Gang Master's Slave (COMPLETED)

GMS17

CALIB

Agad kong ibinagsak ang sarili ko sa kama pagkapasok ko ng kwarto ko.

My bed room is a complete empty. Tanging kama lang ang naririto sa loob at wala ka nang makikita pa na ibang furniture.

I took a deep breath. That woman... hindi man lang siya nagpasalamat sa akin. Instead, she just keep on smiling towards Itchen.

I don't f*cking care if they had an affair before. I don't f*cking care. She's just nothing to me.

Muli akong napadilat nang maalala kong nasa akin nga pala 'yong phone niya.

FELICITY

Pagkarating namin sa mansion ay agad na lumabas si Calib ng sasakyan at hindi man lang nag-atubiling alalayan ako. Diretso lang siya ng lakad at hindi man lang ako nilingon.

"Mommy... mister Calib is now mad at you." Saad ni Bliss.

"Hayaan mo siya." Nasabi ko nalang then I rolled my eyes.

Maya maya pa ay nakarating na rin 'yong dalawa.

"Felicity... look! I'm so sorry. I didn't mean it." Paghingi ulit ng tawad sa akin ni Zayne.

"Apology accepted. Well, it's actually fault so tama na sa paghingi ng tawag Zayne." I gave him a smile.

And probably... kung hindi ako nagkakamali ay ito rin ang unang beses na tinawag ko siya by his first name.

"Thanks Felix. I mean Felicity." Nginitian niya din ako. "Just see you around." Kindat pa niya bago tuluyang umalis sa harapan ko.

Naglakad na din ako patungo sa kwarto namin kasama si Bliss nang biglang may naramdaman akong kamay sa bewang ko. Agad akong napatingin sa kanya.

"Let me help you." He half smiled.

"Itchen..." banggit ko sa pangalan niya habang nakatingin sa mga mata niyang kasing lamig ng yelo.

"Ang liit ng mundo natin and worst, ang epic pa ng muling pagkikita natin. " saad niya habang inaalalayan parin ako sa paglalakad. Hindi naman ako lumpo pero hirap akong maglakad at galing ako sa coma.

"Oo nga. At ang laki na din ng pinagbago mo." Giit ko rin.

"Ikaw rin. At hindi ko inasahan na may pamilya kana."

This time napatingin ako sa kanya.
Siya kaya? May pamilya na kaya siya?

"And who's the luckiest guy?" Tanong niya.

"Wala... wala na siya." Tugon ko nalang at napailing tsaka umiwas ng tingin sa kanya.

You supposed to be the luckiest guy but you left me.

Gusto kong sambitin ang mga katagang 'yon pero wag nalang at baka isipin niya bitter parin ako hanggang ngayon.

Alam kong matagal na panahon na ang nakalipas para ungkatin pa 'yon sa kasalukuyan. But still I wanna ask him 'why?'

Bakit niya ako iniwan noon? Pinagtagpo kami noon ng tadhana at ang buong akala ko ay siya na pero hindi pa pala. Pinagtagpo lang kami ngunit hindi itinadhana.

I honestly missed the memories that we build together for three years but not the person anymore.

Marami na akong masasakit na pinag-daanan sa buhay ng wala siya kaya malamang ibang-iba na ako ngayon kumpara sa Felicity na nakilala niya noon.