debora || bruce wayne

Chapter 6

🌃

Sık ağaçların arasından izini kaybettirdiğini düşünerek, yaklaşık otuz dakikadır buralarda olmalıydı ve bu yeterince uzun bir süreydi, tekrar yola çıkmak için ani manevralar ile ormanın içinde süzüldü. Saatin kaç olduğu konusunda hiçbir fikri yoktu ama sikik Gotham'da dışarıda olmak için uygun bir zaman diliminde bulunmadığına emindi. Aynı zamanda karanlığın bir tehlike gibi geceyi hapsettiği şu saatlerde ıssız bir ormanın içinde önünü zor görürken motoruyla akıl almaz bir performans sergilemesinin de takdir edilmesi gerekiyor!

Kalp ritminin düzensizliği kulaklarında yankılanır iken nefes alışverişlerini sabit tutmaya çalıştı. Şu anda kendisini fazlasıyla baskı altında hissediyor ve aşırı adrenalin sebebiyle titreyen kaslarının da verdiği rahatsızlık hissiyle savaşmaya çalışıyor idi. Televizyonun karşısında tembellik ettiği saatler içinde herhangi bir şüpheli ses duyması nedeniyle ev içinde bıçakla tur atacak kadar takıntılı bir insan olduğunun bilinciyle nasıl bu işlere bulaştığını anlayamıyordu. Cesur ve güçlü bir kadındı, evet. Kendisiyle gurur da duymaktaydı ama birini öldürdükten sonra onun takıntılı sevgilisinden kaçacak kadar macera sevdiğinden ve güçlü durmak için cesaret göstermeye devam edeceğinden emin olamıyordu. Bu kadarı kendisi için fazlaydı.

Sonunda ıssız ormandan çıkarak çamurla kaplı lastiklerini yolla buluşturduğu sırada sol taraftan gelen darbeyle savruldu. Her şeyin nasıl bu kadar ani ama bir o kadar da yavaş olduğunu algılamakta zorlanıyordu. Az önce kulaklarında kalp ritmi yankılanırken şimdi çarpışma sonucu çıkan ve bedenini korkuyla titreten gürültülü ses yankılanıyordu. Tek düşünebildiği şey; işinin bittiği oldu. Bitmişti. Tam burada, neredeyse Gotham'ın çıkış sınırları olan yolda.

Sol taraftan aldığı darbe, motorun bedenine yaslı olan sol bacağının ezilmesine sebep olurken motorunun kendi hâkimiyetinden çıktığını hissetti. Havadaydı ama birazdan bacağı nedeniyle yaşadığı acıdan fazlasıyla yere düşeceğinin farkındaydı. Çığlık atamadı, sesi çıkmıyordu ancak dişlerini sıkışı çenesinde ağrıya sebep olmuştu.

Ani bir refleks sayesinde yere düşüşünü hâli hazırda darbe almış sol bacağı üzerinde hafifletti. Sessizliğin ortasında yankılanan iç gıdıklayıcı sesin dizinden gelmemesi için saniyenin onda birinde ufak bir dua mırıldanırken bedeni uçuruma doğru yuvarlandı. Bar gibi bir mekâna gitmek için üst bedenine cüretkâr parçalar seçmesine rağmen ayaklarında sert tabanlı dağ ayakkabıları bulunduğu için topuklarını asfalta bastırarak uçurumdan aşağıya düşme tehlikesinden kendisini kurtardı.

Bacağından bedenine yayılan acıdan dolayı odaklanmakta sorun yaşayan Debora, destek almak için asfalta sabitlendiği elinin çok yakına isabet almış kurşuna tepkisiz kalarak Harley Quinn'e baktı.

"Pudingimi silahla öldürdüğünü duydum."

Mor aracından inen deli sürtüğün silahına yeni şarjör taktığını gördüğü sırada acıdan dolayı akan gözyaşları arasında uçurumdan uzaklaşan Debora beyninin kontrolünü ele alan yoğun öfkeyle titredi. Acıya katlanabilen bir insan değildi. Dalgınlıkla bacağını masaya ya da kolunu kapı pervazına çarptığı anlarda bile birkaç dakikasını acıyı yenmeye harcardı ama şimdi aldığı darbe daha büyüktü, Debora'nın tüm duygularını tüketiyor ve nefes almasını zorlaştırıyordu. Acı bu olumsuzluklara sebep oluyordu ancak aynı zamanda öfkeyle dolmasına da sebebiyet verdiği bir gerçekti. Çarptığı masaya ve kapı pervazına öfkelendiği gibi gözü kararan Debora gözyaşları arasında şeytanî bir sırıtış takındı.

"Evet ama bilmelisin ki, beklediğimden kolay oldu. Silahı elinden alıp bedenine birkaç kurşun sıkmam yeterliydi. Gotham'ı senelerce becermiş olan biri daha zorlu bir rakip olmalıydı."