debora || bruce wayne

Chapter 19

🌃

Bruce Wayne, dün gece Tim'in devriye sırasında engel olduğu silah kaçakçılığının verdiği meşguliyeti fırsat bilerek ortalığı birbirine katan Black Mask'e odaklanmaya çalışıyordu ancak geçen gece yapmış olduğu hata nedeniyle bunu başarmak kendi işine saplantılı kişiliği için bile zordu.

Bilgisayar ekranına yansıtılan kamera kaydını oynatmak istemiyordu. Tim'in yazdığı bilgilendirmeyi okumak, suçlu listesine göz atmak içinden gelmiyordu. Aynı zamanda yaptığı hatayı telâfi etmek için de gerçekleştirebileceği herhangi bir eylem söz konusu değildi. Debora ona ikinci şansa sahip olmayacağını kesin dille anlatmıştı, kelimelerine hayal kırıklığını ve nefretini öylesine iyi işlemişti ki Bruce geri dönüşü olmayan bir yola adım attığını anlamıştı.

Kafası oldukça karışıktı. Özür dilemişti, işe yaramayacağı bilincini taşıyarak. Yeniden konuşmaya çalışmıştı ancak Debora'nın inadını kırmak 51. bölgenin 237 kademeli güvenlik kodlarını kırmaktan daha zor gözüküyordu.

Çaresizlikle birlikte, ki bu tatmaya alışık olmadığı bir duygu idi, bilgisayarın başından kalktı. Odasına gidecek, sandalye üzerinde başını ağrıtan ve sonuca ulaşmayan düşüncelerine yatağın içinde güneş ışınları yüzüne vurana kadar devam edecekti.

Sandalyeden kalkıp karşı tarafta klavyesinin yanında birkaç boş kahve bardağı eşliğinde kendisinin aksine işine odaklanmış olan Tim'e ufak bir bakış attıktan sonra genelde açık olan kapıya ilerliyordu ki, yarasa mağarasının üçüncü girişinde bir gürültü duyuldu.

Bir hışımla içeriye dalan Damian kırılmış kılıçlarını ve parçalanmış kostümünü yere fırlattı.

"Damian?!"

Yüzünün bir kısmı kaplayan kan, kostümü yerine üzerinde duran gri renkli tişörtünden belli olan açık yara ile mağarada bulunan babasına ya da abisine bakmaksızın Bruce'un girmeyi planladığı kapıdan hızlıca gözden kayboldu.

Birilerinin eve kan içinde gelmesi kimseyi şaşırtmıyordu elbet. Ancak birilerinin savunma aletleri kırık ve kostümü normal bir hasardan fazlasına sahip olması endişelendiriyordu.

Tim ve Bruce, aynı refleksle ailenin en küçük üyesinin arkasından gitti. Tim direkt olarak Damian'a sorular yönlendiriyor, Bruce ise Damian'ın kendilerine hiçbir olay hakkında bilgilendirmediğinden ya da kulaklığından ses almadığından dolayı ne olduğu konusunda tahmin yürütmeye çalışıyordu.

Damian, arkasından gelmekte olan ikiliden daha hızlı davranarak odasına ulaştı. Yan odada uyumakta olan Dick'i uykusundan kaldıracak kadar sert bir şekilde kapıyı kapattı, hemen ardından kilit sesi de duyulmuştu.

"Damian?"

Kapıyı açmak sorun değil. Yedek anahtar ile başlayıp kırmaya kadar onlarca yöntem bulunmaktaydı ancak burada herkes kendi bölgesine sahipti. Diğerlerinin o bölgeye saygı duyması gerekiyordu. Ne olursa olsun kişinin yanlız kalma isteğini anlamak zorundalardı. Bu nedenle kapıda durup Damian'ın kendi isteği ile konuşmasını beklemelilerdi.

"Hey." Dick, gün içinde gerçek kimliğini saklayan işi nedeniyle yoğundu ve Komiser Gordon'ın yanında da yorulmuştu. Tek isteği biraz uykuydu sadece. "Ne oluyor?"

Tim sessiz kaldı. Başıyla Damian'a ait odayı işaret ediyordu. Yüz ifadesinden durumun normal bir devriye dönüşü olmadığı açıktı.

"Damian." Bruce kapıyı tıklattı. İçeriden gelen sesler doğrultusunda Damian'ın eşyaları dağıttını anlamak zor sayılmaz. "Ne olduğunu açıklamadan odana çekilemezsin."