debora || bruce wayne

Chapter 13

🌃

"Seni yanlız bırakmaktan hiç memnun değilim."

Debora Soare hayatının her döneminde yanlız olduğunu, buna çoktan alıştığını ve artık canının yanmadığını söylemek istedi ancak sahte bir tebessümle geçiştirmeyi tercih etti.

Kapıyı açarak inmeye yeltendiğinde Bruce Wayne bu sefer onu bileğinden yakalayarak kendisine bakmak için zorladı.

"Benden haz etmediğini biliyorum ama istediğin zaman gelirim."

Bruce, Debora için endişeleniyor ve garip bir şekilde iyi olması adına her şeyi yapabilecek gibi hissediyordu. Gözlerini onun üzerinden ayırmamış, her hareketini incelemişti. Ne kadar kırıldığını bizzat görmek hoşuna gitmemişti. Ne kadar üzüldüğünü, hayal kırıklığına uğradığını...

"Senden haz etmiyor değilim, Bruce. Sadece söylediklerin çoğu zaman mantıklı olmuyor ve genelde sinirime dokunan şeyler söylüyorsun. Özellikle kostümün üzerindeyken."

"O anların dışında?"

"Varlığından memnunum. İlgimi çektiğini bile söyleyebilirim."

Kaşlarını hafifçe kaldıran Bruce'un sol dudak kenarı usulca yukarı kıvrılırken Debora apartman kapısında başı öne eğik şekilde bekleyen kardeşine bakıyordu. Yanında duran adamın gevşettiği kasları yeniden kasılırken derin bir nefes alma ihtiyacı hissetti fakat bu ihtiyaç nefesin boğazında takılması ve sıkıntının yeniden bedeninde yer edinmesiyle son buldu. Araç kapısını açarak hızla vedalaştı. Bruce ise onun baktığı yere göz attıktan sonra anlayışla karşılık vermekle yetindi.

Cebinden çıkardığı kalabalık anahtarlıktan apartman kapısının anahtarını tuttuğunda çıkan metal sesler sayesinde ablasının geldiğini anlayan Eddie kenara çekildi. Bu sırada içinde ufak bir cesaret kırıntısı arıyor çünkü olay henüz taze iken ayrıntılı bir şekilde konuşmak istiyordu. Gerçekleri öğrenmek istiyordu. Neden bu durumda olduklarını bilmek istiyordu. Belki de sadece canına susamıştı.

Merdivenlerde dağ ayakkabıları ile apartmanı inleten ablasının öfkesini hâlâ hissedip her adımda titrerken canına susamış olduğu gerçeği daha da netleşiyordu şüphesiz.

"Abla."

Evin kapısını açıp çocuklarının kucaklaşmasıyla sarmalanan ablasının duymadığını düşündü. Fazlasıyla kısık, titrek ve güvensiz çıkan sesini kendisinin bile duyamadığını fark ederek yeniden seslenecekti ki, evi dolduran sert ses bedenine çarptı.

"Odana git."

Onun sesiyle kızı Maro ve yavru Dulce de geri çekilirken oğlu Alb başını sola yatırarak Eddie'ye baktı. Pitbull olduğundan yeterince tehditkâr görünen Alb sahibinin öfkesinin sebebini diğer sahibine bağlayarak hırladı. Saldırı pozisyonuna geçip emir beklediği sırada Debora tek bir ses duymaya bile katlanamadığına karar vererek çocuklarına da odayı işaret etti ve Eddie'nin aksine onlar söz dinledi.

"Abla-"

"Odana git dedim."

"İşte bu yüzden aylarca annemle konuştuğumu sana söylemedim!"

Eddie'nin bu ani çıkışı Debora'nın kaşlarını çatarak ona dönmesiyle sönerek yok oldu ve yerini korkuya bıraktı.

"Bu yüzden derken?"

"B-Bu yüzden... Bana hiçbir şey an-anlatmadığın için. Ne zaman- Ne zaman annemizi sorsam beni odaya yolladığın için. Asla bu konu hakkında konuşmama izin v-vermediğin için. Bu yüzden m-merak ederek ke-kendim araştırdım."