debora || bruce wayne

Chapter 15

🌃

"Kendimi iyi hissetmiyorum. Ne yaptığımı bilmiyorum. Boşlukta gibiyim. Belki de ebeveynlerime olan öfkemi başkalarından çıkarıyorumdur, özellikle kardeşimden. Hayatımı olması gerektiği gibi yaşayamamamın ve hayallerimden vazgeçmemin-"

"Şşht." Rose susması için Debora'nın ağzına öğle yemeği için sipariş ettiği salatadan sıkıştırdı. "Seni anlıyoruz, hayatım."

"Bazı şeyler olur ve bizi değiştirir, bunu kontrol edemeyiz." dedi, Dustin. Bedeni masaya doğru eğilmiş, Debora'nın elinin yakınında duran eli tereddütle titriyordu. Kadının iyi hissetmesi için ruhunu teslim edebilirmişçesine heyecanla konuşuyordu. "Kontrol edilebileceğin şey değişirken edindiğin tecrübelerini kullanma şeklindir... Bu tecrübeler seni tanıdığım en güçlü kadına çevirdi."

"Sen ciddi misin?" İş yerinin Cardi B'si Jenna kabus gibi uzun tırnaklarını tıkırdatarak ona döndü. "Duygusal konuşmaya ihtiyacı yok, süt çocuğu. Onun çılgın bir kızlar gecesine ihtiyacı var! Değil mi, Debora?"

"Hayır. Kesinlikle hayır. Son kızlar gecemizin sabahı kendimi viski dolu bir şişme havuzun içinde buldum, Jenna. Beni bu ruhsal sıkıntıdan kurtaracak şeyin kredi kartlarımızı patlatıp içkiye boğulmak olduğunu sanmıyorum."

"Elbette öyle!" diye sızlanan Jenna sır verir gibi Debora'ya yaklaştı. Yüzünde bulunan sinsi gülümsemeden çok da ahlâklı bir şey söylemeyeceği anlaşılıyordu. "Hem belki ağzının tadına uygun bir erkeği eve atarsın ve onu yavaşça-"

Debora'nın başka bir erkekle olma fikrinden hoşlanmayan Dustin rahatsızca kıpırdandı ve masada bulunan kimsenin red edemeyeceği, özellikle Debora'yı yoldan çıkarmaya meyilli Jenna'nın, bir teklif sunmaya karar verdi.

"Ya da ben sizin için Ryanhal'da masa ayırtayım. Güzel bir akşam yemeğinden sonra Ryanhal'ın barında sakince içkinizi yudumlarsınız."

Ryanhal, Gotham'ın en lüks mekanlarından biriydi. Zengin iş insanlarının uğrak yeriydi. Ortalama bir ücret alan kesimin önünden geçeceği bir yer değildi. Bu nedenle Jenna kızlar gecesinin çılgınca bir eylem olduğunu söylemek yerine şaşkınlığını saklamaya çalışarak konuştu.

"Ryanhal'da üç, belki de dört kişilik bir masa ayırtacak kadar zengin misin, süt çocuğu?"

"Bana süt çocuğu demeyi keser misin? 32 yaşındayım, Jenna! Ayrıca evet. Ryanhal'da masa ayırtacak kadar zenginim."

"O hâlde mesai saati bitmeden git ve yer ayırt."

Jenna, Dustin'in yemeğinin bitmesine izin vermeden masadan kaldırdı. İş arkadaşının lokantadan çıkışını genişlemiş gözleriyle izlerken onun ne kadar salak olduğuyla ve büyük ihtimalle üç aylık maaşının hepsini o mekana yatıracağıyla ilgili dalga geçiyordu.

"Dustin salak değil. Sadece Debora'ya geri döndürülemez şekilde aşık." diyen Rose'un sesindeki kıskançlığı kavramamak mümkün değildi. "Tıpkı diğer tüm erkekler gibi."

Debora başını iki yana salladı. Birileriyle konuşarak düşüncelerini toplayabileceğini umduğu için iş arkadaşlarının öğle yemeğine katılmıştı. Hâlâ kan lekelerinin bulunduğu pis koltuğunda oturup saatlerce duvarı izlemek istememişti. Şimdi ise buraya gelmek yerine duvarı izlemeyi tercih ederdi.

"Ryanhal'a gitmek istemiyorum. Ayrıca tüm erkeklerin bana döndürülemez şekilde aşık olduğu da yok."

"İlk olarak; ruhumu satsam bile Ryanhal'a giremezdim ama şimdi elimde fırsat var ve bunun için seni sürüklemem gerekiyorsa yaparım." Jenna'nın kelimelere yaptığı vurgu ciddiyetini belli ediyordu. "İkincisi ise elbette tüm erkekler sana döndürülemez şekilde aşık. Nereye gidersen git şüphesiz herkesi kendine hayran ediyorsun."