●NewMoon🌙

از یاد رفته(پارت سیزدهم)

وقتی که دست بکهیون رو روی صورتش حس کرد، تقریبا نیم ساعتی بود که بیدار شده بود اما همچنان چشمش رو بسته نگه داشته بود .

نمیدونست چه زمانی و چطور جای بکهیون و میونگ در تخت عوض شده بود و به جای پسرکی که همه ش نگران بود لهش نکنه، بکهیون کنارش خوابیده بود .

از این جا به جایی ناراضی نبود . دیشب تونسته بود راحتتر بخوابه و هر بار که با صدای گریه میونگ بیدار شده بود، با صدای نجوای بکهیون دوباره به خواب رفته بود :" تو بخواب عزیزم . من حواسم بهش هست "

بکهیون دقیقا از نیمه شب تصمیم گرفته بود ' عزیزم' خطابش کنه و اون دیگه قصد مقابله و مبارزه نداشت .

در برابر پسرکی که بوی بدنش مستش میکرد و لبخندش به شوق میاوردش و به شَک مینداختش که ممکنه قبلا به راستی عاشقش بوده، تسلیم‌ شده بود .

در چند سالی که به خاطر نداشت، اتفاقات زیادی در زندگیش افتاده بودن که نمیتونست محوشون کنه و باید باهاشون روبرو میشد و قبولشون میکرد، و این خانواده عجیب هم یکی از مهمترینِ اون اتفاق ها بود .

پس اجازه داد بکهیون تصور کنه هنوز خوابه و به نوازشش ادامه بده . به هر حال اینکار نه تنها بهش حس بدی نمیداد که وجودش رو از یک حس گرم پر میکرد .

و قلبش وقتی بکهیون به آرومی و با احتیاط لبهاش رو بوسید، از تپش ایستاد .‌
-" من و عشقمون رو یادت بیاد لعنتی . دیگه تحمل ندارم "

چند ثانیه بعد چانیول به شانه های لرزان پسرکی که به سمت مخالف غلت زده بود و بهش پشت کرده بود ، خیره شده بود .
آه کشید . اینکه نمیتونست میزان دردی که میکشه رو درک کنه و چیزی از عشقی که بکهیون به خاطرش گریه میکرد، یادش نمیومد، ناراحت کننده بود .

اون صبح برای اولین بار حس کرد که دلش میخواد چند سال فراموش شده و و عشقی که اون ازش حرف میزنه رو به یاد بیاره .

..........

وقتی کیونگسو با فاصله خیلی کم در کنار جونگینی که با لبخند بهش خیره شده بود، بیدار شد، میدونست اونروز یکی از بهترین روزهای زندگیش میشه . روزی که جونگین رو به عنوان برادر بزرگترش به طور کامل دور انداخته بود و میخواست به عنوان یک دوست پسرِ تمام و کمال قبولش کنه .

بوسه ی جونگین روی پیشونیش نشست :" واقعا فکر میکردم این آرزو که یکروز صبح کنار تو از خواب بیدار شم رو باید به گور ببرم "

-" خوشبختانه با تشکر از من این اتفاق نیفتاد . یه چیزی بدین من بخورم . مُردم از گرسنگی . چرا هیچی توی یخچالتون پیدا نمیشه ؟"

کیونگسو واقعا دلش میخواست چند دقیقه بیشتر در آغوش دوست پسرش چرت بزنه، اما سهونی که با لباس زیر رنگارنگ و گشادش در چهار چوب در اتاق ایستاده بود و پشت سر هم غر میزد، بهش اجازه ی همچین کاری نمیداد .