Remember Me, Alghea (ME Series #1)

PROLOGUE

"Aray!"

Napahawak ako sa aking sentido nang biglaan iyong sumakit. I can't withstand the pain that I'm feeling, kaya naman napahawak ako sa table malapit sa kama ko.

"Alghea!" Natatarantang aniya at lumapit sa akin. Hinawakan niya ang pisngi ko at binaling ang tingin ko sa kanya. "Ano'ng nangyayari sa'yo?"

Hindi ko siya nasagot, I can feel that I'm lost of words, hindi ko magawang ibuka ang mga bibig ko.

"Teka tatawag ako ng doktor!" Inihiga niya ako sa aking kama, bago pa man siya umalis ay hinawakan ko ang braso niya.

"'W-ag d-ito ka na l-ang!" Pigil ko. Napapikit naman ako sa sakit ng sentido ko. "Ito na yata 'yung resulta sa mga ginawa ko, I think I'm.. dying."

"No!" Bulalas niya. "Wag mong sabihin 'yan! Hindi ka mamamatay Alghea, Lalaban ka 'di ba? Mabubuhay ka pa!" Napahawak siya ng mahigpit sa'kin, ramdam kong naiiyak na siya dahil sa nararamdaman kong emosyon sa kanya.

"Shall I sleep?" I asked giving him a faked smile. Bigla siyang nag-angat ng tingin sakin, I can see tears rolling down on his face.

"P-ero p-aano A-lghea? Ang alam ko h-indi ka n-nakakatulog?" His voice cracked for a moment.

Pinunasan ko ang nangingilid na luha sa kanyang mukha gamit ang aking kamay, ngumiti ako kahit alam ko na nahihirapan ako. Kailangan kong mapanatag ang loob niya.

"Pwede mo ba akong ikuha ng maiinom?" I asked.

Hindi na siya nagdalawang isip. Tumayo siya sandali at pilit na ngumiti bago umalis. Even he is far from my distance, I can still hear him sobbing. Kinuha ko naman sa tabi ang gamot na binigay sa akin ni Kuya Siven.

"H-here." inilagay niya ang baso sa table at mabilis na lumapit sakin, Tinulungan niya akong bumangon mula sa pagkakahiga. My vision felt blurry for a moment, napahawak ulit ako sa sentido ko.

"Are you okay?" Nag-aalalang tanong niya, nag-angat naman ako ng tingin sa kanya at marahang tumango.

"Shall I take this Sleeping pills?" Ipinakita ko sa kanya ang gamot.

"K-kung 'yan lang ang paraan para mabuhay ka, bakit hindi?" Tumigil siya sa paghikbi. Ramdam ko ang pilit na ngiti na namuo sa kanyang labi.

Dahan dahan kong nilagok ang tubig kasabay no'ng gamot. Inilagay ko sa aking tabi ang baso at saka muling nagbaling ng tingin kay Jack.

Nagsisimula na namang nangilid ang luha niya. "N-natatakot ako Alghea.. N-natatakot ako na baka bukas makalimutan mo na naman ako." Napamangot siya. Tuluyan nang bumagsak ang luha niya at napayuko. "Pero alang alang sa 'yo, kailangan ko 'yon tiisin."

Naramdaman kong namasa masa na din ang mata ko. Unti unti na ring lumalabo ang paningin ko dahil siguro sa gamot.

"Alghea you're b-bleeding!" Bulalas niya nang mag-angat siya ng tingin sa akin.

"Wala 'to ok lang ako," I said and gave him a faked smile. I can feel my blood pouring over my cheeks, kaagad ko 'yong pinunasan at nakita ang mapulang dugo sa kamay ko.

"No! You're not! Dumudugo na 'yang mata mo!" Sigaw na naman niya. Inalalayan niya akong humiga sa kama para patigilin ang pagdaloy ng dugo sa aking mata.

"T-tatawag ako ng doktor!" He shouted. Akma siyang aalis pero pinigilan ko siya. "A-alghea!"

"No, 'wag kang umalis. Stay here at my side," Nginitian ko siya. "Hindi ko kailangan ng doktor or nurse para bantayan ako, ikaw na lang magbantay sa akin, ayaw mo ba akong makasama? Look oh, I want to spend my remaining time with you."

"A-lghea," nararamdaman ko ang luha niyang bumabagsak sa hita ko. "D-on't s-ay that! Alam kong gagaling ka, kakain pa tayo ng favorite mong lomi! Y-you promise me r-right?"

Napangiti ako sa kanya sinabi, at napailing iling. "Sorry Jack, pero mukhang imposible na 'yang sina-"

"You can dot it!" He cut me off. "Basta tatagan mo lang ang iyong sarili at gagaling ka, at sa oras na dumating ang panahon na malaki na tayo, papakasalan kita," Kompiyansa niyang sabi. His voice is shaky, Sandali akong natigilan.

I let out a loud sighed. Mukhang inaantok na ako dahil umepekto na 'yung gamot na ininom ko kanina.

"You look exhausted, I think kailangan na kitang iwan para makapagpahinga ka na," Naging seryoso ang kanyang boses, natigilan naman ako.

"'Wag kang aalis Jack, If ever na magising ako bukas, at makalimutan kita. Ikaw ang unang gusto kong makita at pipilitin ko ang aking sarili na kilalanin ka," Pilit akong ngumiti.

"A-lghea," naradaman kong maiiyak na naman siya, nakikita ko 'yon sa kanyang mata. "Remember how Handsome am I," He pointed at himself, pilit naman siyang tumawa. "Please, Remember my voice, Remember my Name, Remember our love, and PLEASE........ REMEMBER ME, ALGHEA." Doon na bumuhos ang luha niya.

Napahawak ako sa kanyang pisngi, sa huling pagkakataon lumiwanag ang aking paningin at nasilayan ko ang kanyang mukha.

"I will remember you, Jack Collin."

As I said those words to him, My eyes slowly narrowed until I let myself ate by darkness.