Ayrılan iki kişi tekrar bir araya gelir mi?
Yoksa ex'ten next olmaz mı?
*Wattpad'de yayımlanan Polar isimli ilk hikayedir.
*Mizah #1 (06.02.2020)
*Kısa Hikaye #1 (15.02.2020)
"Burhan abi!" diye bağırdım dükkandan içeri girerken. "Ben geldim!"
"Oo yaramaz kızım hoş geldin," diyerek oturduğu yerden kalktı. "Hayırdır? Hangi rüzgar attı seni buraya?"
Dükkanın içinde göz gezdirdim. Bizim kuşları arıyordum. "Abi bizim kuşlar vardı ya. Maviş ile Maşuk. Onları almaya geldim."
"Tabii tabii, buradalar." Arka tarafa gidip elinde kafesle geri döndü. İçinde bizim Özgür'le küçükken sevdiğimiz aşk kuşları vardı. Kuşlar bu hayvan dükkanının sahibi Burhan abiye emanetti, arada bir gelir onları severdik, sahiplenmemiştik çünkü Burhan abi ve eşi Birsen abla onlara bizden daha iyi bakıyorlardı. Aradan 9 sene geçmesine rağmen hala çok sağlıklı ve güzellerdi, eh tabii bir hayli de büyümüşlerdi. Küçükken avucumuzda duran kuşlar şuan ele avuca sığmaz hale gelmişlerdi. Burhan abi beyaz kafesi bana doğru uzattı. "Al bakalım. Yine Özgür'le sevecek misiniz kuşları? Uzun zaman oldu siz uğramayalı. Sahi Özgür nerede?"
"Onun bir işi vardı o yüzden gelemedi," dedim kafesi alırken. "Şimdi onun yanına gidiyorum zaten. Bir iki saate getiririm kuşları."
"Tamamdır. Özgür'ü de getir gelirken, özledim keratayı."
Gülümsedim. "Olur, getiririm."
Zaten barışmış olacaktık. Beraber gelebilirdik. Gülümseyerek üstümdeki bir zamanlar onun olan siyah poları çekiştirdim. Bugün bana iyi davranırsa polarına kavuşabilirdi. Ehe.
Dükkandan çıkıp Özgürlere gittim. Kapıyı çaldığımda Aydan teyze açmıştı. Bugün pazar olduğu için eczanesi kapalıydı ve kendisi evdeydi ama Özgür yoktu. Bizim mahallenin aşağısındaki kafede olduğunu öğrendikten sonra saydıra saydıra oraya yürümeye başladım. Ne diye evinde durmuyor bu beyefendi?
Kuşlarla konuşa konuşa kafeye gelmiştim. İçeri gireceğim sırada gördüğüm kişiyle durdum. Kafeden Laçin çıkıyordu. Kaşlarım çatılırken bir adım geriledim ve yanımdaki ağacın arkasına saklandım. O gittikten sonra kafeye girebilir ve Özgür'ü bulabilirim derken içeriden başka biri daha çıkmıştı. Özgür. Bu iki dingil ne haltlar yiyor burada?
Hemen stalker kimliğime bürünerek poların şapkasını başıma örttüm ve yüzümü gizledim. Özgür, Laçin'i kolundan tutup durdurmuştu. İki adım ötemdeydiler. Konuşmaya başladıklarında nefesimi tutarak dinlemeye başladım. Tek temennim şuan kuşların ses çıkarmamasıydı.
Laçin'i kendine döndürmesiyle yüzünü görmüştüm. Ağlıyordu. Ne olmuştu bunlara?
"Laçin bir dinle!"
Özgür'ün sitem dolu cümlesine karşı Laçin başını iki yana salladı. "Yalan söylüyorsun, dinlemeyeceğim! Benim babam öyle biri değildi tamam mı?! Canımı mı yakmak istiyorsun?! Ece'ne kötü davrandım diye mi?! Onunla konuştum, aramızda düşündüğünüzün aksine kan davası yok! O yüzden canımı yakmaya çalışma! Arkadaş olduğumuzu düşünmüştüm ama sen de canımı yakmak için yanıma yaklaşan yamyamlardan biriymişsin! Uzak dur benden!"
Laçin bağıra, ağlıya içindekileri kusarken Özgür gözleri dolu dolu dinledi onu. Sözlerinin ardından Laçin gitmeye hazırlanırken bir anda onu tuttu ve kendine çekip sarıldı.
Kalbime bir ağırlık çöktüğünü hissettim.
"Hayır," dedi kendinden uzaklaşmaya çalışan kızı kendine daha çok çekerken. "Hayır Laçin, doğruyu söylüyorum. Ben senin canını yakmak istemem, isteyemem ki. Sen... Sen benim kardeşimsin. Nasıl canını yakmak isterim?"
Kötü bir tiyatro sahnesi izliyor gibiydim. Özgür'ün ağzından duyduğum sözlerden sonra elim ayağım boşalmıştı. Bunu takiben elimdeki kuş kafesi yere düştü.
Düşmenin etkisiyle açılan kapakla birlikte kuşlar dışarı çıktılar, özgürce kanat çırpışlarını izlerken hiçbir şey yapmadım. Yapamadım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
<>
Bir sonraki bölüm text olmayacak, buranın devamı olacak. Akıldaki soru işaretlerini gidereceğim.
Özgür'ün attığı çocukluk fotoğrafında ellerinde kuş tuttuklarını düşünün, Işıl'ın götürdüğü kuşlar onlar. Aradan 9 sene geçmiş evet ama aşk kuşları 10 ile 15 yıl arasında yaşayabilirler.
Önemli Bilgi: Muhabbet kuşları dışarıda yaşayamazlar. Çok düşük ihtimalle kendilerine ormanlık bir alan bulup yer yapabilirlerse yaşarlar ama o da tahmin edersiniz ki her yer betonken çok zor. Yani özgür bırakacağım ayağına kuşları havaya salmayın!
