POLAR | Texting ✔

özel bölüm

Heyyuu!

Yine özel bölüm gelmeyecek dediğim bir hikayemin özel bölümündeyiz. Çünkü bugün bayram! Ve şeker bayramına özel şeker gibi bölüm getirdim! Öncelikle 1M okunma için hepinize çok teşekkür ederim.❤ Sonralıkla bayramın üç gün sürdüğünü ve bugünün son gün olduğunu belirtmek isterim...

Ee kimler Cadı Ece'yi ve Uysal Özgür'ü özledi bakalım?

Özleyenler sağ baştan bölüme geçebilirler!😹

Keyifli okumalar.❤

💨

Işıl Ece Ersay'dan...

Kampüsten çıkmış yurda doğru ilerliyordum. Bugün üniversite o kadar boğucuydu ki dersler adeta geçmek bilmemişti. Aşırı sıkılıyordum okulda, sınıfta, yemekhanede... Üniversitenin her köşesinde sıkılıyordum. Nefret ediyordum. Anestezi bölümünden de hocalardan da öğrencilerden de İzmir'den de... Hepsinden nefret ediyordum!

Bunlar kendimi avutmak için kurduğum cümlelerdi.

Aslında ben bundan 3 ay öncesinde verdiğim karardan nefret ediyordum.

Beni buraya getiren sinirimden ve inadımdan nefret ediyordum. 3 ay önce sinirle yaptığım bir tercih yüzünden buradaydım. 2 ay olmuştu başka şehre taşınalı, başka bir hayata atılalı. Alışma sürecindeydim hala. Asla alışmak istemediğim bir alışma sürecindeydim. Tek tesellim Buket'in yanımda oluşuydu. Farklı kampüslerde okuyorduk ama en azından aynı odada kalıyorduk. Özel yurtta beraber kalıyorduk. Buradaki tek güç kaynağım oydu. Onun dışında her şey öyle zordu ki... Mutlu değilken mutluymuş gibi yapmak. Ailemi utandırmamaya çalışmak. Okulla ilgilenmek... 20 yaşındaydım ve her geçen yıl omuzlarıma binen sorumlulukların biraz daha farkına varıyordum. Özellikle burada tek başıma yaşamaya başlamak fazlasıyla bilinçlenmemi sağlamıştı. Gelmeden önce ne olacak ya dediğim her şey on misliyle kötü bir şekilde oluyordu. Ailemden ve ondan uzak kalmamın beni bu kadar etkileyeceğini düşünmezdim ama sonuç bu ya, etkiliyordu.

Peki ben neden bir anda kendimi üniversite değiştirerek şehir dışına atmıştım?

Çünkü Özgür ile ayrılmıştık.

Üniversitelerimizin ilk yılı bittiğinde geçtiğimiz yaz tatile gitmiştik ve orada kavga etmiştik. Zaten geçen sene başlı başına sıkıntılı geçmişti bizim için. Hepimiz yeni bir üniversite ortamına atılmıştık, alışma sürecindeydik. Doğru dürüst görüşemiyorduk, derslere çalışmaktan fırsat bulamıyorduk vesaire. Bunun için okullar tatile girdikten sonra güzel bir tatil yapıp eski halimize dönmek istemiştik fakat hiçbir şey istediğimiz gibi olmamıştı. Özgürlerin yazlığına gitmiştik ve ben Özgür'ü orada çocukluk arkadaşıyla basmıştım. Hayır, basmaktan kastım yatak değildi. Onu ve kız arkadaşını sahilde kumlarında üzerinde otururken görmüştüm. Buraya kadar çoğu şey normaldi. Fakat sonrasında kız ne dediyse Özgür oldukça içten bir kahkaha atmıştı. Ben aylardır yüzünde küçük tebessümleri zorla oluştururken elin kızı ona kahkahalar attırmıştı. Bu acıtmıştı. Ben yazlıkta oturup onu beklerken onun sahil kenarlarında elin kızlarıyla takılması fazlasıyla acıtmıştı.

Tamam, teknik olarak oturup bekleme kısmı doğru değildi. Çünkü olayı görmeden önce yazlıkta uyuyordum. Muhtemelen uyuduğum için dışarı çıkmıştı Özgür ama bu detay kimin umurunda?

Sonuç olarak beni bırakmış, o kızla buluşmuştu.

O manzarayı gördükten sonra sakin kalmam beklenemezdi. Yanlarına gidip anında konuşmaya başlamıştım. Özgür'le büyük bir tartışmaya tutuşmuştuk orada. Sonunda benim ağzımdan sinirle ayrılıyorum senden cümlesi çıkmıştı. Buna karşın Özgür her zamanki gibi başta alttan alan taraf olmuştu. Yapma. Yanlış anlaşılmalar yüzünden bizi bir kez daha mahvetme. Birbirimize olan sevgimizi, güzel giden ilişkimizi bitirme. İleride üzüleceğin laflar etme Ece, demişti. Fakat onu dinlememiştim. Ne üzüleceğim? Tek bir değişikliğime bakar. Üniversitemi değiştirip buradan gideceğim ve o gittiğim yerde seni bir güzel unutacağım, diye çıkışmıştım.