The PresiDate of Mr. First Caballero

TPD: Special Chapter #3

This day became smooth to us. We made love so fucking several times, asiguraduhin ko kasi na mabubuntis ko siya. Wala akong sinayang na punla, lahat ng iyon ay pasok sa kanyang kaloob-looban. I was fucking silently praying that these coming weeks ay 'di na sana siya datnan pa.

I want a baby boy or baby girl. Sa madaling salita, I want twins. I want a damn little version of Astrid and me running in the house. Pero since, gusto nina Lolo na marami kaming gawing anak, sana'y maging triplets or quadruplets. Kaya lang, baka 'di na ako makapag-sex pa kay Astrid kapag nangyari 'yon.

Puta, alam kong mahirap manganak. Kung hindi isa, mas maganda kung twins na lamang, para kahit papano'y maka score pa akong muli.

“Pupunta ka na ba agad sa 'yong kumpanya?”

I looked at my wife and nodded. “Yes, pero saglit lang ako roon. I just need to talk to Kian.” alam kong busy ang lalaking 'yon kaya 'di ko siya matatawagan ngayon sa kanyang cellphone.

“Okay.” She just smiled at me.

We were in the dining area, eating our food that was supposed to be eaten earlier. Pero dahil naka-ilang rounds kami at sa pagod ay kinain na lamang ang mga pagkain rito ngayong tanghali.

Habang kumakain, bumabalik sa ala-ala ko 'yong una naming pagtatagpo. Hindi ko akalain na aabot kaming dalawa sa ganito.

First, ayaw ko sa kanya. She's a plain lady, an ugly creature. Wala kasing kaayos-ayos ang kanyang mukha. And plus, the fact that she kissed me accidentally in public. Like, damn. Sa harap pa ng ibang reporters. In front of my press conference. Kaya ayon, nasigawan ko't namura.

Dahil sa pangyayaring 'yon, my parents scolded me na parang bata pa rin ako sa paningin nila. They don't like seeing me with some girls without class and brains. But for Lolo, he was cheering me up. Okay sa kanya kahit sino’ng babae, basta mahal ko. At nakakatang-ina dahil sa halik na 'yon, may naging The PresiDate ako nang biglaan. Inis na inis ako sa mga tao. Nakakaputang-ina sila. Naipagpapasalamat ko na lamang nang magkita muli kami nung babae. May naramdaman agad akong kakaiba but I deny it to myself. Paano ako magkakagusto sa isang panget na nilalang?

But hell, I was freaking eaten my own words when I realized I like her. Hindi kasi siya mahirap magustuhan. Kinakalaban niya ako, hindi siya gaya ng iba na kaunting sigaw lang ay iiyak na agad. Iba siya. Minura ko na lahat-lahat, sinasagot pa rin ako hanggang sa magbangayan na kami.

Until, that feelings turned into high level. Hanggang sa minahal ko na siya. Nagselos na ako ng todo when I saw her with a guy. Nakalingkis siya sa braso nung lalaki. Nagtagis ang bagang ko niyon and expect the unexpected. Kinabukasan ay napaamin ako nang wala oras. Tang-ina rin kasi ni Ennui eh, isa ring kalahating gago.

Nang ligawan ko siya at sinagot niya ako, I'm the happiest man in the world. Like, fuck! Sobrang saya ko noon. Puta, iba sa pakiramdaman. Para akong dinadala sa langit. Gano'n pala kapag sinagot ka ng 'yong nililigawan. Hindi ako makapagmura niyon kasi 'di mag-sink in sa'king utak na kami na.

Nang malaman kong isa siyang Velez, hindi ako nagdalawang-isip na sabihin kay Lola na tatapusin ko ang away, ang digmaan sa pamilya namin.

Wala, eh. Natamaan ako ng gagong pana ni Kupido. Minahal ko na siya nang todo, aatras pa ba ako? Bibitawan ko pa ba siya? The hell, hindi ako gano'ng klase ng lalaki.

And now, looked at us. We're happy now.

“I'm done.”

Sinulyapan ko siya't mabilis ko na ring tinapos ang pagkain ko.

“Me too.”

“Maghuhugas na ako.”

“You're still sore.” wala kaming katulong ngayon dahil ayaw niya. Kinausap niya kanina si Mom Viola na h'wag na munang magpadala ng mga katulong dito dahil alam na ni Astrid ang mga gawaing bahay.