The PresiDate of Mr. First Caballero

Chapter 2

Agad akong itulak ni First palayo sa kanya. Dali-dali siyang tumayo at tinitigan ako ng masama. He even gritted his teeth. Madilim din ang aura niya. In short, he's scary.

I'm dead!

Hindi ko naman intensyon na mahalikan siya mismo sa harap ng mga reporters, eh!

“You!” nanggigil na sabi niya habang dinuduro ako. “I am fucking hate you! Damn you! Screw you! What the hell is your fucking problem, ugly creature?! You fucking kissed me, pwe!”

Pagmumura niya sa'kin ng may kasamang panlalait at pandidiri. Ano’ng tingin niya sa'kin, germs!? Any micro-organisms? Kung makapwe, wagas!

Nanlaki bigla ang mga mata ko ng may na realize ako. Oo nga pala, wala akong kaayos-ayos ngayon. In short, plain akong tignan!

But I don't care!

Poproblemahin at bibigyan ko pa ba 'yon ng pansin? Eh, itong si First ang dapat kong problemahin at bigyan ng pansin at ang masama't malupit niyang bibig!

“Damn you all! Stop flashing your fucking camera and stop recording a video now! Get out in this fucking building damn now!”

Feeling ko dumagundong ang boses ni First sa buong floor dahil sa lakas niyon. Ako naman ay napatakip ng tainga habang nakatingin sa kanya at nanatiling nakaupo sa semento. Napatingin ako sa paligid, huminto na ang mga reporters, ang pag flash ng camera at ang pagkuha ng video ng mga camera man sa'min pagkatapos ay pinapaalis na sila ng mga Guard dito.

Tumayo ako at hinahanap ko si Niccolo. I need to talk to him. Baka nakuhanan niya kami ng video record. Mahirap na, tapos baka ipagkalat niya pa 'to sa agency. Mahirap na rin. Ayaw kong maging talk of the country!

Akmang aalis na ako at iiwan ko si First dito na sumasabog na sa galit nang hawakan niya ako bigla sa aking braso, mahigpit 'yon at masakit. Nanlilisik na ang kanyang mga mata habang nakatingin sa'kin. My knees are trembling now. Jeez, nakakatakot ang PresiDemon na 'to!

“I fucking clear my name para sa ikatatahimik nina Mama at Papa, at sa reputasyon ko and then you fucking kissed me! Natapos ko na ang issue sa'min ni Jennie and that you came from the scene! You ruin this shit— this fucking press conference!”

“H—Hey...” I am stuttering. I couldn't even say other words to him because I quivered. This is too much!

Aksidente lamang ang lahat, eh. Gawa ng kamalasan ko lamang! Gawa rin ng kalampahan ko! This is probably too much!

Naluluha na ako ngayon.

Nakatitig lamang sa'kin si First at maya-maya ay nagpakawala siya nang mabigat na buntong-hininga kasabay nang pagtanggal niya ng kanyang kamay sa braso ko.

Malamig na niya akong tinitigan.

Binuka ko ang aking bibig at nagsimula na akong i-explain sa kanya ang lahat. “Look, Mr. First. It's not what you think. Aksidente lamang ang lahat, okay? I'm a reporter kaya ako nandito, na late ako at dahil sa nagpanic ako ay napatakbo ako sa pwesto mo. Balak kong huminto na ngunit madulas ang sahig. Aksidente lamang talaga 'yon, promise! Gawa ng kamalasan ko at gawa ng kalampahan ko, I swear!”

“Do you think na maniniwala ako sa'yo?” buong pauuyam niyang pagtatanong sa'kin. Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. “You're a plain lady, I don't like you. You look cheap and poor to me. What an epitome of ugly creature you are.”

Grabe naman, grabe siya makapanglait sa'kin! Gusto kong ngumuso pero mas pinili na h'wag na lang. Tumaas bigla ang aking presyon. “Kung makapanglait ka kala mo ang perpekto mo! I'm sorry, okay? Aksidente lamang ang lahat.” at tumalikod na ako.