DIA's POV
"Good morning, Dia! Good morning, Kitten!" napangiti naman ako sa isinalubong ni Reggie sa amin. Kakarating lang namin sa kumpanya nina Yuan at ang ganda na ng mood niya.
"Ang saya mo naman?" nakangiting puna ni Kitten kay Reggie.
"Well, of course! Pupunta kaming HongKong bukas!" he cheered as he looked at Kitten. with a huge smile.
Pupunta lang naman pala ng Hong-HONGKONG!!!
"Anong gagawin mo dun?!" medyo napataas ang boses kong tanong.
"Isasama ako ni sir Vairel. Bakit ba?"
"Pupunta rin kasi si Dia ng HongKong bukas." si Kitten na ang sumagot. Napakagaling naman ata ng coincidence na to.
"Talaga? Anong gagawin mo dun?" Si Reggie ang nag tanong.
"May competition kasi kaming sasalihan." I answered him, tumango-tango lang siya at nagpatuloy na sa ginagawa.
Kitten and I were in the middle of flipping some papers nang may marahas na nagbukas sa malaking pinto ng opisina making me and Kitten as well as Reggie stand quickly. Sino ba-
"So, it's true?" para akong binuhusan ng malamig na tubig nang mapagtanto ko kung sino ang dumating.
"Good morning, Ma'am Yasmine." magalang na bati ni Reggie sa bagong dating tsaka bahagyang nilapitan ito.
"Where is Vairel?" pagbabalewala nito sa pagbati ni Reggie habang nasa akin ang buong atensyon. Oh my ghadd!
"Nasa meeting pa po. Maupo muna po kayo, baka matagalan pa po si sir sa pagbali-"
"Leave." naputol sa pagsasalita si Reggie dahil biglang nagsalita ang mama ni Yuan.. Oo, mama ni Yuan, s Yasmin Samaniego.
"Pero-"
"Leave and take that girl with you!!" nagtaas ang boses nito kaya napapitlag kami ni Kitten. Nagdadalawang isip namang napatingin sa akin si Reggie pero tinanguan ko lang siya, making sure that it's okay. Nag-aalala naman akong tinignan ni Kitten pero nginitian ko lang siya para hindi na siya mag-alala.
"Good morning po-"
"Ang kapal naman talaga ng mukha mo, babae ka. How many times do I have to tell uou to leave my son alone? And now, you're here? Ha! You little gold digger!" akusa niya habang dinuduro ako. I felt it, masakit yun pero hindi naman iyon totoo, hindi dapat ako maapektuhan.
"How dare you use my son just to get here! Are you that dumb to not understand that he's getting married! Ha?!" sigaw niya na ikinabigla ko. Ilang beses ko pa lamang nakaka-encounter ang mommy ni Yuan at ilang beses na rin niya akong ginanito pero ito ang unang beses na sumigaw-sigaw siya sa harap ko.
"You do not deserve my son. He deserves so much more. Ano bang kaya mong ibigay sa kanya? Katawan mo? Is that it?! Is that the reason why my son won't let go of you? You slut?!" she shouted again. I wanted to cry. Ang sakit ng mga sinasabi niya. Pero parang namanhid ako dahil sa mga sinasabi niya.
She's right. I don't deserve Yuan. Sino ba naman ako? An orphan. Walang pera, walang yaman, walang magulang.
"Hindi ka tinuruan ng mga magulang mo na lumugar? Bakit hindi mo main-"
"Mom!"
YUAN's POV
"I really need to borrow your plane tomorrow, Kuya. Mom took mine." pansusuyo ko sa pinsan kong tinamaan na naman ng lintik.
"Nababaliw ka na ba? Bakit mo pag-aaksayahan ng salapi ang babaeng yun?" naiinis na sabi niya.
"Kuya, don't talk low on Dia, she's a good person."
