Hetzelfde

8. Kan gebeuren

Rosa

Met een afkeurende blik kijkt Lexi me aan. Ik doe net alsof ik het niet zie en rook door. 'Je geeft je gewoon over aan hem.' Zeurt ze door. Ik schud met mijn hoofd. 'Jawel en je vindt het niet eens erg ook geloof ik.' Weer schud ik met mijn hoofd. Ik neem nog een trekje van mijn sigaret. 'Je wil het gewoon he?' Ik gooi mijn sigaret op de grond. 'Lexi, houdt alsjeblieft een keer je bek. Het was een foutje. Zoiets kan gebeuren. Houdt er nu maar gewoon over op.' Ze zucht en gooit ook haar sigaret neer.

Zodra wij naar binnen willen lopen, loopt Lorenzo naar buiten. Het ongemakkelijke oogcontact is aanwezig. Meteen loop ik stug door. 'Zie je nou wel.' Mompelt Lexi. Ik stop met lopen en wacht totdat Lexi ook stopt. 'Houdt er gewoon over op. Het gebeurde gewoon en meer was het niet. Je bent vreselijk irritant.' Dan loop ik door zonder om te kijken naar Lexi.

De volgende les begint, maar ik heb er echt geen zin in. Lexi is irritant en ik heb een hekel aan Lorenzo. Ik heb een hekel aan mijn klas. Mijn klas van vorig jaar was zelfs nog leuker. Lexi is de laatste tijd anders. Ze is bijdehand en snel geïrriteerd. Ze gaat te veel met mij om, denk ik. Ik merk aan mezelf dat ik weer aftakel. Ik heb het gewoon niet in me zitten om goed mijn best te doen op school. Het past niet bij me. Daarnaast sta ik ook veel te lang droog. Ik moet daar maar eens wat aan doen.

Dan zou je kunnen zeggen: geef Lorenzo zijn zin en ga met hem naar bed. Maar dat ga ik natuurlijk niet doen. Ik moet er niet eens aan denken. Met hem zoenen was al overbodig. Zoals ik al zei:

Het kan gebeuren.

Alleen nu niet meer. Het gaat en kan nu niet meer gebeuren. Ik moet mijn hersencellen weten terug te vinden. Dat kan ik maar op één plek doen...

Ik loop naar de balie van de school. 'Ik kom me ziekmelden.' Ik hoest er even nep achteraan om indruk te maken. 'Rosa, denk je nou echt dat ik jou geloof?' Ik rol met mijn ogen. 'Meld me gewoon ziek.' Waarschuwend kijk ik haar kant op. Ze zucht en vult het in op de computer. 'Beterschap.' Zegt ze sarcastisch. Ik glimlach vriendelijk naar haar. 'Dankjewel.' Terwijl ik wegloop hoest ik nog één keer. Buiten aangekomen stap ik op mijn scooter en rijd het schoolterrein af.

Ik parkeer mijn scooter en neem plaats in de coffeeshop. Ik begroet een paar kennissen en haal dan een paar jointjes. Ik kom naast Renzo zitten en steek er één op. 'Jij bent hier lang niet geweest.' Stelt hij vast. Ik knik en neem nog een trekje. 'Ik had wel wat beters te doen.' Renzo begint te grinniken. 'Jij? Je hebt geen eens een baan.' Beledigd kijk ik hem aan. 'Dan heb ik alsnog wel iets beters te doen, hoor.' Ik schud lichtjes met mijn hoofd. Ik ben één keer met Renzo naar bed geweest. Het was de laatste keer dat ik hier was. We waren allebei vreselijk high. Ik heb geen idee waar de dag vandaag heen zal lijden.

Renzo wil nog iets terugzeggen, maar zijn telefoon gaat over. 'Hey Lorenzo!' Zegt hij enthousiast tegen de andere persoon aan de lijn. Mijn ogen worden groot. Nee toch, hoe kent hij Lorenzo? De wereld is, helaas, zo klein. 'Is goed man, ik zie je zo.' Ik rol met mijn ogen. Mag ik dan echt geen één dag rust hebben van hem? Waarom denk je dat ik hier zit? Ik neem nog een trekje van mijn joint en daarmee is mijn eerste joint op. Ik voel me al best wel high. Ik heb een lange tijd niet geblowd. Rustig steek ik er nog één op. 'Rustig aan, Roos.' Lacht Renzo. 'Je moet nog bij kennis zijn als je Lorenzo ontmoet. Ik heb hem laatst ontmoet in de Os. Hij is echt een chille gozer, alleen wel een beetje eng man.' De Os is de coffeeshop waar we nu zijn. Het is de beste en bekendste van de stad. Iedereen die ik ken komt hierna toe voor zijn of haar drugs. Ik begin te lachen. 'Ik ken hem al.' Vragend kijkt hij me aan. 'Hoe dan? Wanneer was je in de Os dan?' Ik haal kort mijn neus op. 'Beter nog, ik zit bij hem in de klas.' Ik zeg het met veel sarcasme in mijn stem, want daar is niks leuks aan. 'Fucking leuk man! Hij is echt een top gozer.' Ik trek kort mijn wenkbrauwen op. 'Meningen verschillen.' Mompel ik onverstaanbaar.