Hetzelfde

32. Je verwart me

Rosa

Het is veel te vroeg om op te staan. Elke dag sta ik zo vroeg op, maar ik kan er niet aan wennen. Gapend stap ik met mijn goede been uit bed. Ik ben vrij van de jeugdzorg, eindelijk. Ik heb misschien niet de beste voogdij uit gekozen, maar het is beter dan een pleeggezin. Ik maak me klaar voor de dag en stap mijn balkon op om de eerste sigaret van de dag te roken. Ik moet niet vergeten om mijn briefje mee te nemen zodat Lorenzo die kan ondertekenen.

Een zwarte sport wagen rijdt het terrein op van mijn appartementencomplex. Verward bekijk ik de wagen. Zodra hij geparkeerd staat, stapt Lorenzo uit. Ik rol met mijn ogen. 'Nieuwe auto?' Hij knipoogt. 'Instappen, we gaan naar school.' Ik grijns en gooi mijn sigaret weg. Ik pak mijn spullen en verlaat mijn appartement.

Ik stap in bij Lorenzo en de geur van nieuw leer dringt mijn neus binnen. 'En je andere auto was toe aan vervanging, omdat?' Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik was er op uitgekeken.' Verbaasd schud ik mijn hoofd. 'Ik kon prima met de scooter naar school gaan vandaag. Het is prima weer.' Hij zegt niks terug en blijft gefocust op de weg. 'Ik zei-' 'En ik hoorde je.' Word ik brutaal afgekapt. Verbaasd kijk ik hem aan. Wat is er met hem aan de hand? Ik zucht en draai mijn hoofd richting het raam. Langzaam voel ik hoe de auto optrekt. Ik kijk recht vooruit en blijf gefocust op de weg. 'Lorenzo, ga langzamer.' Eis ik. Weer zegt hij niks. Angstig kijk ik voor me uit. Hij rijdt wel honderdvijftig kilometer per uur op een tachtig weg. 'Lorenzo!' Roep ik met mijn stem duidelijk verheft. In één keer trapt hij op de rem en rijdt weer de normale snelheid. Hij grijnst, maar voor mij valt er niks te lachen. 'Stop de auto.' Hij luistert niet. 'Stop de auto!' Roep ik luider. Hij komt tot stilstand en kijkt me aan. 'Wat is jouw probleem?' Er zit duidelijk woede in mijn stem. 'Waar ben je bang voor? Ik zal jou nooit fysiek pijn doen.' Wauw, zoveel arrogantie. Ik schud afkeurend met mijn hoofd. Ik open het portier en stap zonder wat te zeggen uit. 'Rosa, stap in.' Ik geef hem een laatste blik en begin met lopen. Het is nog maar tien minuutjes vanaf hier. Dan loop ik liever dan dat ik nu sterf. Lorenzo komt naast mij rijden en doet het raampje omlaag. 'Stap in en kom op tijd of loop en ik zie je na school tijdens het nablijven. Wat zou mevrouw Akkerman daar van vinden?' Ik negeer hem, maar met moeite.

Gewoon blijven lopen, Rosa. Ik ga niet nablijven. Ik verzin wel wat. Liegen is mijn sterkste punt.

Dan rijdt Lorenzo met een flinke snelheid mij voorbij. 'Klootzak.' Vloek ik tegen mezelf. Waarom ben ik voor hem gevallen? Waarom voel ik nog iets voor hem? Hij is arrogant en een echte hufter. Ik zucht diep en loop stug door.

Als ik aan kom lopen, hoor ik de bel al gaan. Ik haast me niet om nog enigszins op tijd te komen. Rustig loop ik naar het juiste lokaal en neem plaats naast Lexi. 'Dat is je derde kruisje alweer, Rosa, vanmiddag om drie uur in lokaal vierenveertig.' Deelt mijn leraar geïrriteerd mee. Ik stuur een dodelijke blik naar Lorenzo. 'Goedemorgen.' Hoor ik Lexi naast me zeggen. 'Ja, laat maar zitten.' Ik pak mijn tas van de grond en ik verlaat meteen het lokaal weer. 'Rosa van Vliet!' Hoor ik nog achter mij, maar ik negeer het. Stik erin.

Ik loop naar buiten en steek een sigaret op. 'Nablijven én gewoon de les uit lopen, wat moet ik nou tegen mevrouw Akkerman zeggen?' Meteen borrelt er woede door mijn lichaam. Boos draai ik me om en gooi mijn sigaret agressief weg. 'Wat wil je nou eigenlijk? Mij zo ver pushen tot dat ik de fout in ga en naar een pleeggezin moet? Is dat wat je wil? Want in dat geval had je nooit moeten tekenen! En weet je wat? Ik wil dat je de papieren weg gooit. Doe het, stuur me weg.' Met een dreigende houding ga ik voor hem staan. 'Ik wil dat je het besef krijgt dat ik ontzettend veel voor je over heb! Ik doe mijn best voor jou. Ik wil je terug en ik doe alles voor je wat ik kan. Ik heb de fucking voogdij over jou op mij genomen. Hoezo is dat niet genoeg?' Hij heeft een punt, maar hem vertrouwen is gewoon moeilijk. 'Oh ja, en jij dacht ''oh, als ik me gedraag als een klootzak, komt het wel goed!'' want in dat geval zit je er compleet naast.' Zeg ik op een kinderachtige toon. Hij rolt met zijn ogen. 'Omdat ik boos op je ben.' Ik begin hard te lachen. 'Jij boos op mij? Wat heb ik jou misdaan dan? Sorry, maar dat we nu in deze situatie zitten ligt helemaal aan jou.' Ik zet mijn wijs vinger tegen zijn borst kas aan. Dan pak ik het briefje uit mijn tas en verander mijn houding. 'Oh ja, wil je even een handtekening zetten?' Vraag ik lief. Verbaasd kijkt hij me aan en tekent het briefje. 'Bedankt, pap.' Zeg ik met de nadruk op pap. Dan gun ik hem nog een laatste arrogante blik en loop langs hem. Hij moet nog veel leren.

Na een lange dag loop ik het nablijf lokaal binnen. Lorenzo zit onderuit gezakt op een stoel. Ik rol mijn ogen en zucht. 'Wat een toeval.' Ik neem plaats op een stoel bij het raam, links van Lorenzo. 'Op deze manier hoef ik mevrouw Akkerman niet in te lichten, omdat ik er nu niet voor sta als goede voogd.' Ik grijns. 'Dus je beschermt me?' Hij draait zijn hoofd over zijn schouder en kijkt mij recht in mijn ogen aan. Ze stralen veel uit, vooral lust. Een lichtje begint te branden. Hij weet hoe hij mij moet verwarren. Hij is goed in het verpesten van mijn dag. Nu is het mijn beurt. 'Ik zal je altijd beschermen.' Zegt hij met een lage toon in zijn stem. Zonder weg te kijken, pak ik de pen van de tafel. Langzaam druk ik de achterkant van de pen tussen mijn lippen. 'Wat doe je?' Vraagt hij terwijl hij zijn keel schraapt. Ik bijt op mijn lip en begin de pen tegen mijn lippen aan te tikken. Hij haalt een hand door zijn haar.

Hij staat op van zijn stoel en loopt stug op mij af. Hij grijpt me bij mijn nek en trekt me omhoog. Grijnzend kijk ik hem aan. 'Wat is er, Lorenzo?' Fluister ik tegen zijn lippen aan. Ik leg mijn hand teder op zijn borst en streel naar beneden. Zijn adem stokt. Ik stop mijn hand bij zijn gulp. Ik verplaats mijn mond naar zijn oor. 'Oeps, je bent mijn voogd. Dit mag natuurlijk helemaal niet.' En na dat ik dat gezegd heb, neem ik weer plaats op mijn stoel. Hij slaat hard op de tafel. 'Fuck, Rosa! Dit kun je me niet aan doen.' Hij klinkt gefrustreerd en aan zijn houding te zien is hij dat ook. Ik haal mijn schouders op. 'Maar het contract wel, die jij getekend hebt.' Ik bekijk mijn nagels, wetend dat ik aan de macht ben. Ik hoor hem nog zuchten voor dat hij weer plaats neemt.

Na een uurtje relaxen in het lokaal, mogen we gaan. Ik stap bij Lorenzo in de auto aangezien ik hier ook zo ben gekomen, soort van, en dus geen scooter heb. 'Ga je vanavond ook naar dat feest van Jordy?' Vraag ik. 'Ja, maar jij gaat niet.' Ik kijk hem aan, maar hij blijft gefocust op de weg. 'En waag het niet om te zeggen dat ik dat niet bepaal, want Rosa, dat doe en kan ik wel.' Zegt hij nog voor dat ik iets kan zeggen. Ik houd me stil en wacht tot ik thuis ben.

Nadat hij me afgezet heeft, bel ik meteen Lexi. 'Kom hier, we gaan naar een feest vanavond.' Ik grijns. Denkt hij nou echt dat ik naar hem luister?