Hetzelfde

5. Het feest

Rosa

Thank god, het is vrijdag. Ik ben nog niet vergeten wat er gebeurd is tijdens het nablijven. Adora heeft geluk gehad dat ze zogenaamd ziek was. Samen met Lexi stap ik uit de auto. Ik ben er gewoon het eerste uur en dan ook nog eens op tijd. Ik verdien een award.

Met mijn ijskoffie in mijn hand loop ik richting de school. Voor dat ik naar binnen ga neem ik nog een slokje. Zodra ik één stap in de school heb gezet, beginnen mijn ogen al te scannen. Zoekend naar een stuk plastic waar leven in zit. Ze is letterlijk een Barbie. Het kost me niet veel tijd voor dat ik haar zie. Ze steekt dan natuurlijk ook boven de rest uit met haar neppe uitstraling. Mijn stemming is meteen veranderd. Ik voelde me rustig vandaag, maar nu voel ik alleen nog maar woede. Veel woede. In grote passen stap ik op haar af. Iedereen die in mijn weg loopt duw ik aan de kant of ze gaan zelf al vlug naar de zijkant. Ze staat met de rug naar me toe. Ik trek haar aan haar shirt naar achteren. Al snel ontstaat er een kring met pottenkijkers om ons heen. Ik duw haar tegen de kluisjes aan en houd mijn arm horizontaal tegen haar keel aan zodat ze geen kant op kan. Ze houdt haar hoofd omhoog om nog een beetje lucht te kunnen krijgen. Toch kijkt ze me aan. Intimiderend kijk ik terug.

'Hey meid, voel je je al beter?' Vraag ik met duidelijke dreiging in mijn stem. Ik voel haar slikken. Ze reageert niet. Ik lach schamper. 'Heb je keelpijn, schatje?' Ze begint zwaar te ademen. Ik zie dat Adora even opzij kijkt. Nieuwsgierig kijk ik ook. Lorenzo staat op de eerste rang. Geamuseerd kijk ik terug naar Adora. 'Kijk, hij is nou eigenlijk de reden dat ik hier ben.' Ik geniet hier veel te veel van. Mijn grijns gaat van mijn ene oor naar de andere. 'Je hebt wel lef he?' Weer lach ik schamper en kijk daarbij naar Lorenzo. Ik houd Adora strak vast. 'Jammer he? Dat je weer gefaald hebt om mij pijn te doen. Wel leuk dat je het geprobeerd hebt via ons nieuwe badass.' Zeg ik met de nadruk op ''badass'', omdat ik daar natuurlijk geen reet van meen. Mijn grijns maakt plaats voor een arrogante blik. Ik kijk haar zo diep mogelijk aan. 'Dacht je nou echt dat mijn zielige gezin mij zou breken?' Fluister ik dreigend. Ik laat haar los. Ze blijft zwijgend tegen de kluisjes aan staan. Twijfelend kijk ik naar mijn ijskoffie. Ook al twijfel ik niet lang.

Ik haal de deksel eraf en giet het langzaam over haar heen met een brede grijns op mijn gezicht. Achter mij hoor ik iedereen schrikken van mijn impulsieve actie. Geamuseerd kijk ik naar Adora die met haar bek vol tanden staat. 'Laat dit een waarschuwing zijn.' Glimlach ik haar vriendelijk toe. Ik loop bij haar vandaan. Ik loop langs Lorenzo. Als ik hem passeer geef ik hem een flinke schouderbotsing wat hem laat omdraaien. Ik draai me om en loop een paar passen achteruit. Ik knipoog naar hem en draai me dan weer om. 'Ik haat je, Rosa van Vliet!' Schreeuwt Adora mij na. 'Wie niet?' Schreeuw ik terug. Lexi huppelt snel achter mij aan.

Samen met Lexi neem ik plaats achter in het lokaal. Ik ben zo blij dat ik niet bij Adora in de klas zit. Of naja, daar mag zij blij mee zijn. 'Hoe laat gaan we vanavond naar dat feest?' Vraagt Lexi opeens. Vragend kijk ik haar aan. 'Feest?' Lexi fronst met haar wenkbrauwen en kijkt me verward aan. 'Je weet toch wel dat we daar heen gaan?' Ik schud verward met mijn hoofd. 'Hallo, welk feest?' Ik heb geen idee waar Lexi het over heeft. 'Het feest bij Remon thuis? Je weet wel, het ''back to school'' feest. Hij geeft dat feest elk jaar?' Ik zucht. 'Ja, ik ga nooit naar dat soort feesten. Dat weet je van vorig jaar nog wel toch?' Ik kijk Lexi aan alsof ze dom is. Wat ze eigenlijk ook is. Ik bedoel, dat weet ze toch wel? In die drie jaar dat ik met haar om ga ben ik daar nog nooit geweest. 'Nee, vorig jaar was je ziek. Logisch dat je er toen niet was.' Ik kijk Lexi neutraal aan. Dan valt het kwartje. 'Oh, je deed alsof je ziek was zeker?' Ik grijns en knik met mijn hoofd. Teleurgesteld kijkt ze naar beneden, maar dat duurt niet lang, want ze geeft de strijd niet op. 'Je kan me niet alleen laten gaan.' Is haar volgende poging tot. Ik begin arrogant te lachen. 'Oh jawel.' Ze geeft meteen op, omdat ze weet dat ik gelijk heb. Ik zou haar zo alleen laten gaan. Ik heb wel wat beters te doen.