Hetzelfde

35. Werkweek

Rosa

Een vervelend geluid zorgt ervoor dat ik langzaam ontwaak. Chagrijnig probeer ik op "snooze" te drukken, maar ik heb er moeite mee. 'Pleuris ding!' Roep ik uit frustratie. Naast mij hoor ik gegrinnik. Ik open mijn ogen en kijk recht in de ogen van Lorenzo. 'Wat ben je toch ook een fijn persoon om naast wakker te worden.' Ik zucht en wil uit bed stappen, maar Lorenzo slaat zijn arm om mijn middel. 'Jij gaat nergens heen.' Ik laat me weer vallen op het bed. 'We moeten zo naar school.' Mopper ik. 'En sinds wanneer geef jij een fuck aan op tijd komen?' Mompelt hij met zijn ontzettende verleidende ochtendstem. 'Sinds we vandaag op werkweek gaan en ik de bus niet wil missen.' Ik haal zijn arm weg en stap uit bed en dit keer met succes. Zijn badkamer sluit aan op de slaapkamer en ik leun tegen de deurpost aan. 'Als je niet uit bed komt, moet ik maar alleen douchen.' Ik bijt voorzichtig op mijn lip en draai me om en loop verder de badkamer in.

Opeens voel ik twee sterke armen om me heen die me stevig van achteren knuffelen. 'Dat laat ik je geen tweede keer zeggen.' Hij kust mijn nek en zuigt zachtjes aan een stukje huid. Ik duw hem weg en draai me naar hem toe. Zonder oogcontact te verliezen trek ik het shirt uit waar ik in slaap. Verder valt er niks uit te trekken, want ik slaap alleen in een shirt van Lorenzo. Ik gooi het shirt op de grond en zet de douche aan. Lorenzo trekt zijn boxer uit. Naakt staan we tegen over elkaar. De seksuele spanning die er hangt is intens. 'Bevalt het uit zicht?' Vraag ik met een knipoog. 'Net iets te goed.' Hij kan zichzelf niet meer in houden en stapt op me af en zoent mij. Hij hijst me omhoog en ik wikkel mijn benen om hem heen. Onze naakte lichamen voelen warm tegen elkaar aan. Hij stapt in de douche en de warme stralen kruipen tussen onze lichamen in. De zoen wordt steeds krachtiger en alles om ons heen verdwijnt. Alleen wij twee doen ertoe. Hij duwt me tegen de koude muur en laat me een beetje omlaag zakken. Hij trekt terug uit de zoen en hijgend kijken we elkaar in de ogen aan. 'Ik wil alleen jou, van Vliet.' Fluistert hij in mijn oor voordat hij bij me naar binnen gaat. Ik verberg mijn hoofd in zijn hals en bijt op mijn lip om het kreunen te verbergen, maar het voelt zo goed. 'Kreun voor me.' Eist Lorenzo terwijl hij mij op en neer laat gaan, nog steeds met mijn benen om zijn lichaam verwikkeld. Een opluchtende kreun verlaat mijn mond. Nog even en ik ga komen. Seks in de douche is zo opwindend.

Nadat we beide zijn klaargekomen, spoelen we ons af. 'Kunnen we dit elke ochtend doen?' Vraagt Lorenzo terwijl hij mijn rug in sopt. Ik grinnik en draai me om. Ik kijk hem diep in zijn ogen aan. Ik zie zoveel in hem. Hij heeft mij gevangen en ik ben bang dat ik nooit meer vrijkom. Het gaat zo goed tussen ons. Ik kan me geen leven meer zonder hem voorstellen. Wie had dit gedacht? De twee mensen die geen idee hadden van liefhebben zijn samengekomen en hebben elkaar zo veel lief. Ik heb dit gevoel nog nooit eerder gehad. Ik dacht altijd dat mensen in een sprookje leefde die verliefd waren, want zoiets als liefde bestond niet en sprookjes bestaan ook niet. Misschien is dit dan ook wel ons sprookje. Ik kan niet in de toekomst kijken, maar alles aan ons klopt.

'Je bent mooi.' Hij drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik glimlach naar hem en draai dan de douche uit. 'We moeten nu echt opschieten.' Ik stap uit de douche en droog me af. Ik kijk toe hoe Lorenzo zich aankleedt. Hij ziet er goed uit. Ik kleed mezelf ook aan en doe een klein laagje make-up op. Het voelt fijn om zo samen wakker te worden. We zijn niet officieel, maar dat hoeft ook nog niet als je het mij vraagt.

Ik laad al mijn spullen in en neem dan naast hem plaats. 'Waarom heb je je hele kledingkast mee?' Lorenzo start de motor van de auto. Ik lach. 'Ik ben en blijf een vrouw.' Dan rijdt hij weg. Onderweg legt hij zijn hand op mijn bovenbeen en ik krijg een warm gevoel. Ik hoop dat deze jongen nooit meer weggaat. Hij parkeert de auto en voordat hij uitstapt geeft hij mij een kus. Ik loop naar Lexi toe die op mij wacht bij de ingang van de bus. 'Het verbaast me enorm dat jullie al een paar uren geen ruzie hebben gehad.' Zegt Lexi sarcastisch. Ik grinnik. 'Niet te vroeg juichen, die jongen kan het bloed onder mijn nagels vandaan halen.' Dan stappen we de bus in en nemen achterin plaats. Lorenzo gaat samen met Remon voorin zitten. We zijn eigenlijk nooit samen op school. We willen eigenlijk ook niet dat iedereen het van ons weet. Wij moeten van ver komen en hebben beide een hoge reputatie. Ik ben nog niet bereid om die af te bouwen voor hem. Ik houd van de macht die ik nu heb. Ik weet dat ik juist wilde dat iedereen ons zag, maar na de vele downs die we nu al gehad hebben lijkt het mij verstandig om het niemand te vertellen totdat het honderd procent zeker goed zit.