Hetzelfde

34. Wij zijn wij

Rosa

Afwachtend kijkt hij naar mij. Hij houdt van mij? 'Zeg iets.' Hij komt dichterbij. Ik schraap mijn keel. 'Zeg dat maar zodra je nuchter bent en het meent.' Ik trek de deur open en verlaat zijn huis. Zodra ik de deur achter me dicht getrokken heb begin ik te zuchten. Ik heb net toegegeven wat hij met mij doet en hij vertelt mij dat hij van mij houdt. Ik weet dat ik niet meer zonder hem kan en daarom duw ik hem juist zo weg. Ik ben mezelf niet meer sinds hij in mijn leven is. Ik verander van top tot teen. Ik vind hem leuker dan alleen leuk, ik mis hem zodra ik thuis kom en ik wil met hem zijn wanneer ik een gaatje vrij heb in mijn agenda. Hij maakt zichzelf kapot en ik weet zeker dat hij mij daarmee zal breken als ik te veel om hem ga geven, daarom moet ik hem van mij weg duwen. Uiteindelijk zijn wij niet goed voor elkaar.

De deur gaat weer open en ik schrik op. Ik draai me weer om en zie een gebroken Lorenzo staan. Het doet mij zoveel pijn. Het liefst omhels ik hem nu, maar omdat ik te eigenwijs ben om te veranderen, doe ik het niet. Sterk blijf ik staan waar ik sta. 'Je bent je sjaal vergeten.' Hij reikt zijn arm naar mij uit. Ik pers mijn lippen op elkaar. Ik wil nog niet naar huis. Ik wil bij hem zijn, maar dit mag hij niet weten. Ik zal mij nooit zwak opstellen voor hem. Ik zucht diep. Ik duw zijn arm met de sjaal in zijn hand terug en storm naar binnen. Verbaasd doet hij de deur weer dicht. 'Wat doe je?'

'Ik accepteer het geen tel langer meer hoe jij jezelf kapot loopt te maken. Waar ligt die drugs?' Ik begin gefrustreerd door zijn huis te lopen en trek wat kastjes en la's open. 'Stop, je maakt van mijn huis een bende.' Ik negeer het en gooi meer over hoop. Hij trekt me bij mijn arm naar achter. 'Ik kan het je ook gewoon vertellen, Roos.' Emotieloos kijkt hij me aan. Hij laat me los en loopt naar zijn slaapkamer. Ik volg hem. Hij pakt de zakjes drugs en kijkt me aan. Ik strek mijn arm uit en houd mijn hand op. 'Waarom? Je bent toch klaar met me. Het is mijn keuze, Rosa.' Ik knijp mijn ogen samen. 'Klaar met jou? Ik weiger om jou op te geven, Lorenzo. Dus je raapt je shit bij elkaar en veranderd snel weer naar de irritante klootzak die je was.' Hij grinnikt. 'Ik dacht dat je die haatte.'

'Doe ik ook, maar jij als drugsverslaafde haat ik meer.' Hij legt met moeite de zakjes met witte poeder op mijn hand. 'Bedankt.' Ik loop er mee naar de prullenbak en leeg de zakjes. Ik zucht en kijk hem aan. 'Je zei niks.' Ik kijk hem verward aan. 'Net, bij de deur.' Ik schraap mijn keel. 'Weet ik. Je meent het niet.' Hij gaat op zijn bed zitten. 'Waarom denk je dat ik aan de drugs zit, Rosa?' Ik ga naast hem zitten. 'Ik heb zo'n vermoeden dat je me dat nu gaat vertellen.' Hij grinnikt zwak. 'Je hebt mij gezegd dat we de feiten onder ogen moeten komen. Je zei dat wij niet zullen werken. Je was het enige wat ik nog had en dat ben ik op die ene avond kwijt geraakt. Ik zag geen reden meer om te stoppen met de drugs, want jij was toch weg. Ik weet dat ik deze week niet mezelf ben geweest, maar ik was gebroken. De drugs zorgden ervoor dat ik weer gelijmd werd.' Ik herinner me de avond nog goed. We zaten samen op het bed van Jordy. Gaven elkaar een kus die voelde als een afscheid, ik haatte het. 'Sorry.' Komt er alleen uit. 'Voor wat?' Ik zucht. 'Dat ik je niet de kans heb gegeven om jezelf te verbeteren.'

'Geef mij die nu dan. De drugs zijn weggegooid. Laten we alles vergeten van het verleden en opnieuw beginnen.' Hij zegt het perfect, precies wat ik wilde horen. Ik slik. 'Laat dit onze kans zijn.' Fluistert hij en hij legt zijn hand op mijn wang en begint met zijn duim te strelen. Ik glimlach en geef hem een zoen. Zodra ik terug trek kijkt hij me diep aan. Meteen zoent hij me weer en trekt mij op zijn schoot. De zoen wordt steeds vuriger en zijn hand glijden naar mijn kont. Ik zet mijn handen op zijn borst en duw hem in het matras. Ik kom boven hem hangen en zoen hem. Hij draait ons om en zijn handen verdwijnen onder mijn shirt. Hij begint mijn borsten te masseren en ik knijp het matras fijn om bepaalde gevoelens te onderdrukken. Hij trekt zijn shirt uit en ik de mijne. Hij maakt mijn bh los en begint kusjes te geven op de meest gevoelige plekken. Ik begin naar lucht te happen zodra hij naar beneden kust. Ik trek hem weer naar boven en zoen hem. 'Trek je broek uit.' Eis ik. Hij grijnst. 'Eerst jij.' Hij trekt mijn broek in één keer uit en gooit hem op de grond. Dan trekt hij zijn eigen broek uit en zijn Calvin Klein boxer komt tevoorschijn. Ik zie hoe de bobbel in zijn broek gegroeid is en begin te grijnzen. Ik pak zijn hand en trek hem omhoog van het bed. Ik kniel voor hem neer en kus zijn onderbuik. Rustig trek ik zijn boxer naar beneden. Ik grijp hem vast en begin rustig heen en weer te bewegen met mijn hand. Een opluchtende zucht verlaat zijn mond. Ik grijns en zet dan mijn mond er om heen. 'Fuck, Roos.' Ik begin harder te zuigen.

Hij trekt me omhoog en gooit mij op bed. 'Jij moest eens weten wat je met mij doet.' Hij trekt snel mijn string uit en spreidt mijn benen. 'Ik zal jou eens laten zien wat ik met jou kan doen.' Ik bijt op mijn lip en niet veel later voel ik zijn tong op mijn gevoelige plek. Zacht kreun ik van genot. Ik speel wat met mijn borsten om afleiding te zoeken, maar hij weet te goed wat hij met mij doet. Hij komt omhoog en kijkt me aan. 'Dit was nog maar het begin.' Dan voel ik zijn geslachtsdeel tegen het mijne aan duwen en ik bijt op mijn lip. 'Niet op je lip bijten.' Zegt hij met een lage stem. Hij glijdt naar binnen en zoent me terwijl hij naar voren komt. Zonder de zoen te verbreken beweegt hij in en uit me. Doordat hij mij zoent kreun ik niet, maar oh my god! Wat heb ik dit gemist.

'Ik ga komen.' Deelt hij mee. Ik ben niet meer in staat om te praten, omdat ik ook ga komen. Hij verhoogt het tempo. 'Lorenzo!' Kreun ik uit als teken dat ik gekomen ben. Twee tellen later voel ik hem in mij komen. 'Jezus, Roos.' Hijgt hij. Ik glimlach. Hij komt uit me en ik geef hem een kus. 'Laten we nooit meer ruzie maken want fuck, wat heb ik jou gemist.' Zegt hij en haalt een hand door zijn wilde haren.

Ik hoop op precies hetzelfde. Ik weet dat we verknipt zijn en niet perfect, maar wij zijn gewoon wij.