Hetzelfde

27. Diep zuchten

Rosa

In mijn badjas en warme kop thee in mijn handen neem ik plaats op de bank. Ik bekijk de tijd. Ik moet me zo klaar maken om naar Lorenzo toe te gaan. Ik heb geen idee hoelang hij nog door gefeest heeft. Wie weet hoeveel hij wel niet gesnoven heeft. Lexi komt naast me zitten. 'Ik heb een stijve nek van het slapen op de bank.' Piept ze. Ik glimlach klein. 'Ik ga me klaar maken.' Deel ik mee. Ze knikt.

Ik trek wat simpele kleren aan en doe een normale laag make-up op. Ik borstel mijn haren uit en bekijk mezelf in de spiegel. Lorenzo doet echt wat met me. Ik weet niet wat hem zo anders maakt dan alle andere jongens. Ik weet ook niet wat ik voel. Verliefd zijn is iets wat me nooit overkomen is. Ik weet alleen dat ik wel iets voel bij Lorenzo en dat hij mij verschillende soorten stemmingen kan geven. Voor zover Lexi mij ingelicht heeft over dit soort dingen, komt alles overeen met hem. Ik zucht diep en verlaat de badkamer.

Ik trek mijn schoenen en jas aan. 'Ik ga. Ik ben terug met het avondeten.' Ik loop op Lexi af en geef haar een kus op haar voorhoofd. 'Ben je er dan nog?' Lexi knikt. 'Ik denk het wel. Ik ben nu al benieuwd naar hoe je gesprek met hem gaat af lopen.' afkeurend lach ik. 'Doei Lex.'

Ik stap op mijn scooter die weer opstart problemen heeft. Ik moet binnenkort echt mijn rijbewijs gaan halen. Na meerdere faal pogingen start mijn scooter en ik rijd naar Lorenzo.

Als ik voor de deur sta zucht ik diep in en uit. Ik druk op de deurbel en het geluid klinkt door zijn huis. Nerveus druk ik nog eens op de deurbel, maar de deur gaat al open. Lorenzo staat voor mij met zijn haren nog nat en een bloot boven lichaam. 'Hey.' Begroet hij me en laat me binnen. Ik pers mijn lippen samen en loop zwijgend door naar de bank waar ik plaats neem. Lorenzo komt de woonkamer binnen en heeft een shirt aan getrokken. Hij zet een glas water neer en neemt plaats op een stoel tegenover mij. Hij durft mij niet aan te kijken. Als ik hem zo zie besef ik wat voor een schade hij mij heeft aangedaan gister avond. 'Schaam je je zo dat je mij niet aan durft te kijken?' Schraap ik mijn keel. Hij kijkt me direct aan. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen, Rosa.' Ik schud afkeurend mijn hoofd en kijk hem terug aan. 'Wat dacht je ervan om misschien je excuses aan te bieden voor het feit dat je een andere meid zoende en hebt gesnoven terwijl je weet wat dat met mij te maken had of moet ik je mijn, nog steeds, blauwe benen laten zien?' Ratel ik er boos uit. Hij laat zijn hoofd weer zakken. 'We zijn inmiddels voorbij de kinderachtige spelletjes dus eigenwijs lopen doen en geen sorry willen zeggen, hoeft niet meer. Dacht ik tenminste.' Opeens realiseer ik mij dat dit nooit gaat werken. We hebben nu al een moeilijke situaties. Ik wil geen ingewikkeld leven. Ik sta op om weg te gaan. Weg lopen van mijn problemen ben ik altijd al goed in geweest.

Lorenzo grijpt me bij mijn arm en ik draai me tot hem om. 'Het spijt me.' Hij durft mij recht in mijn ogen aan te kijken. Normaal ben ik zo sterk en onafhankelijk, maar bij hem ben ik zwak. Zwakker dan nodig is in ieder geval. Zijn ogen pakken mij elke keer. Zo donker, maar tegelijk zo helder als ik er in kijk. 'Ik wist gewoon niet hoe ik met dit om moest gaan en ik viel even terug in oude gewoontes waarin ik jou te grazen nam door Adora te zoenen. Ik weet gewoon niet hoe dit werkt en het bekneld me.' Ik zucht en neem weer plaats op de bank. 'Je snapt toch wel dat een ander zoenen, niet klopt? Ik weet ook niet hoe dit werkt of hoe we dit aan moeten gaan pakken, maar ik weet wel dat een ander zoenen het niet beter zou maken.' Lorenzo neemt tegen over mij plaats op de bijzet tafel. 'Je hebt gelijk. Ik weet niet waarom dat gebeurde. Het voelde gewoon gebruikelijk.' Ik neem een slok van mijn water. 'Het is iets wat we deden voordat we bekend hadden wat er tussen ons speelt. Als je er nog niet klaar voor bent om dat los te laten, gaat dit sowieso niet werken.' Ik klink zo wijs, wie ben ik? Hij zucht. Er wordt veel gezucht deze dag. 'Ik ben er wel klaar voor. Als ik dat niet zou zijn, zou dat betekenen dat ik jou niet meer heb.' Ik kijk hem fronsend aan. Is hij bang om mij kwijt te raken? 'Waarom denk je dat ik aan de drugs ben gegaan gisteren? Ik dacht dat ik jou kwijt was, Rosa. Ik ben tegenwoordig mezelf niet meer als jij er niet bent. Waarom denk je dat ik überhaupt aan de drugs ben gegaan? Toen ik jou kwijt was aan Ryan.' Hij staat geïrriteerd op. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan.