Hetzelfde

2. Eerste indruk

Rosa

Ik word nog redelijk op tijd wakker, gek genoeg. Ik kan het tweede uur nog halen. De zon schijnt en de vogels fluiten. Het is nog steeds vol op zomer. Ik stap uit bed en zucht eerst nog eens diep. Maandag. Maandag is nog zwarter dan mijn ziel. Als dat mogelijk is.

Gapend stap ik onder de douche. Dat ik het tweede uur kan halen betekent niet meteen dat ik daar dan voor ga haasten. Ik zet de douche niet al te warm aangezien het feit dat het buiten al warm genoeg is. Na een tijdje draai ik de douche weer uit. Ik droog me af en leg mijn haar in de handdoek die ik vervolgens op mijn hoofd zet. Ik smeer wat make-up op mijn gezicht en haal dan mijn haar uit de handdoek. Ik schud er met mijn handen doorheen en borstel het dan uit. Ik laat het lekker hangen vandaag, het zal wel.

Op een niet al te snel tempo sjok ik naar de keuken. Ik gooi wat muesli en melk in een kom en ga aan tafel zitten. Ik besef me nog niet dat ik vandaag weer naar school moet. Ik genoot van mijn vrije dagen. Zoveel deed ik niet, maar ik had het naar mijn zin.

Ik zet mijn inmiddels lege kom in de vaatwasser en gooi de klep dicht. Ik trek mijn allstars aan, raap mijn tas bij elkaar en gooi er wat te eten en drinken in. Zodra ik buiten ben steek ik meteen een sigaret op. Beter kan je je ochtend niet beginnen. De bushalte is niet al te ver van mijn appartement af, dus ik ben er zo. Er klinkt luide muziek in mijn oren. Als ik bij de bushalte aan kom, komt de bus al aanrijden. Net op tijd. Ik gooi mijn sigaret neer en stap in.

'Goedemorgen!' Zegt de buschauffeuse iets te vrolijk voor deze zonnige, sombere maandag. Ik kijk haar voor twee tellen strak aan en neem dan plaats zonder dat ik iets terug zeg. Sorry hoor, maar een goedemorgen? Alsjeblieft zeg. Wie probeer je voor de gek te houden?

Het is maar een kwartier met de bus naar school toe. Nog steeds gapend kijk ik naar buiten. De bomen flitsen voorbij. Voor een moment sluit ik mijn ogen. De bus stopt en het eerste wat ik zie als ik mijn ogen open is dat vreselijke gebouw waar ik mijn haat voor op gebouwd heb de afgelopen vier jaar. Mijn mondhoek trekt arrogant naar boven. Als ik de bus uitstap check ik uit. De bus rijdt meteen weer door. Ik blijf even staan waar ik sta. Het is precies tien uur. Precies op dit moment begint het tweede uur. Toch steek ik een sigaret op en loop er mee naar het rokerspleintje. Ik ben, natuurlijk, de enigste.

Zo'n vijf minuten later, als mijn sigaret op is, loop ik naar binnen. De typische school stank is het eerste wat ik ruik. Scholen hebben altijd een soort geur. Vreselijk.

Ik haal mijn rooster tevoorschijn. Het is misschien wel een goed idee om te weten waar ik les heb. Inmiddels is het al acht over tien. Ik loop in een rustig tempo naar mijn lokaal.

Zonder te kloppen, gooi ik de deur open. Alle blikken zijn meteen op mij gericht. Zodra ik ze terug aankijk, kijken ze snel naar de grond of naar boven. Ze kijken in ieder geval weg. Heerlijk, dat gevoel van macht. Een grijns verschijnt op mijn gezicht. Dan zie ik een jongen die zijn blik niet afweert. Hij is precies het tegenovergestelde van de klas. Hij blijft juist kijken. Onderuit gezakt zit hij op zijn stoel naast Remon. Remon bekijkt me van top tot teen. Ik zucht en rol met mijn ogen. 'Je hebt je beurt al gehad, Remon, zoek wat anders. Ik heb geen zin meer in je kleine lul.' Roep ik gewoon door de klas. Remon was mijn one night stand vorig jaar. Remon is toch een player. Hij doet het, net als ik, ook gewoon voor zijn plezier. Helaas wil hij na één keer, een tweede keer van mij.

De jongen blijft toch kijken. Het trekt mijn interesse. Waarom blijft hij kijken? Waarom durft hij dat? Weet hij niet wie ik ben? Meestal is het zo dat als er een nieuwe leerling komt, er meteen gewaarschuwd wordt voor mij. Ik schud het van mij af en neem plaats naast Lexi. Rechts voor ons zit Remon met de nieuweling. De jongen draait zijn hoofd naar zijn schouder. Op die manier probeert hij nog één keer te kijken. 'Als je naar me wil kijken, kan je het ook gewoon vragen. Graag gedaan.' Ik rol met mijn ogen. Rustig draait hij zijn hoofd weer recht.