RUHUMDAKİ MÜHÜR *TAMAMLANDI*

6.BÖLÜM

Merhaba.

Okuma saatini yazar mısınız?

Medya: Arın'ın odası.

Soru:

Aşk her şeyi affeder mi?

İyi okumalar.

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

"Ne diyorsun sen, asla burada kalmam, kim olarak bana bu şekilde davranıyorsun"diye ağrıyan boğazımla bağırdım.

Kafamı kaldırıp Arın'ın yüzüne baktığımda gözlerinin koyulaştığını ve seğirdiğini gördüm bu durum beni korkutsa da geri adım atmadım.

Sert ve hızlı adımlarla yanıma gelip kolumdan tutup ayağa kaldırdı.

Sertçe kaldırdığından dolayı kolum acısa da çatık kaşlarla yüzüne bakmaya devam ettim.

"Bir daha bana asla sesini yükseltme yoksa canın acır ve ben ne dediysem o asla benden izinsiz bu evden çıkmayacaksın. "

Tekrar ağlamamak için kendimi sıkarken kolumu ellerinden kurtarmaya çalışıyordum.

"Bırak beni bırak gitmek istiyorum. "
Kolumu daha çok kendine çekip kulağıma eğildi.

"Az önce ne dedim sana, ben bırakmadan asla gidemezsin."

Kelimeler kulağımı talan ederken içimde ki korkak kız çocuğu çoktan korunaklı,sert duvarlarını örmeye başlamıştı.

"Peki ne zaman bırakacaksın."diye sessizce sordum.
Korkum tüm bedenimi ele geçirirken tekrardan ağlamamak için zor tutuyordum kendimi.

Nefret ediyordum bu durumda olmaktan hiç bir zaman cesur,dik başlı ve asi biri olmamıştım.
Kimseyi kıramaz ve kin tutamazdım.

Herkes benim salak olduğumu düşünüyordu.
Değildim ama insanları üzemezdim sadece ve ben onları üzemediğim için onlar beni çok güzel üzüyor ve hayal kırıklığına uğratıyorlardı.

Yetimhanede ki bir arkadaşım hep saflığım yüzünden kızardı bana.
Hep şey derdi. ' kendine gel sen ne kadar safsan onlar da o kadar şeytan.

Uyanık ol ki seni düşüremesinler. Sen fazla safsın ve insanlar senin bu temiz kalbini kullanıyor ' derdi hep.

Hak verirdim ona ama değişemezdim.
Karakterim buydu ne yapayım.

"Hiç bir zaman gitmeyeceksin, seni buraya mühürlüyorum. "deyip kolumda duran elini, elimin üzerine getirdi ve kendi kalbine koydu.

Şaşkınlıkla ona bakarken ellerinin arasindan elimi hızla  çekip dış kapıya doğru  ilerlemeye başladım.

Daha iki adım atamamışken kolumdan tutup girişte ki merdivenlere doğru ilerletilmem bir oldu.

Beni bırakması için çırpınırken ihtişamlı ve oldukça uzun merdivenlerden kayıp düşüyordum ki sinirle beni kucağına alıp merdivenlerin kalan yarısını da hızla çıkmaya başladı.

Ben daha az önce ki düşme tehlikesinin şokundayken büyük çift kanatlı bir kapının önünde durup kapıyı itekledi.

Oldukça büyük ve lüks oda önümde dururken Arın hızla beni yere indirdi.

Ayaklarım yere değmesiyle hızla kapıdan çıkmaya çalışırken bu girişimim Arın sayesinde yok oldu.

"Ya bırak beni lütfen gitmek istiyorum hem yarın işe gitmem gerek lütfen bırak beni gideyim "diye çırpınmaya başladım.