RUHUMDAKİ MÜHÜR *TAMAMLANDI*

7.BÖLÜM

Merhaba.

Başlama saatinizi yazar mısınız?

Soru:

Aşk nedir?

Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın.

İyi okumalar.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Gözlerimi yavaşça açınca dün ki olanlar beynim de dönmeye başladı.
Huzursuzca yerimden kalkıp komodin'in üzerinde duran saate baktım.

İşe gitmeme bir saat vardı.
Hemen bu evden çıkmam gerekiyordu.

Mantıken düşününce eve gitsem beni bulmaları on dakikalarını bile almazdı ki evime kadar girmiş insanlar.

Nereye gideceğime buradan çıktıktan sonra karar verecektim.

Oturma grubunun olduğu yere baktığımda Arın yoktu.

Odada olmamasını fırsat bilip hemen yataktan çıktım. Dağılmış saçlarımı tepeden bir at kuyruğu yapıp yatağın yanında duran spor ayakkabılarımı giydim.

Yatağın olduğu yerden çıkıp diğer tarafa geçtim.

Etrafa iyice baktıktan sonra Arın'ın burada olmadığına kanaat edip hızla odadan çıktım.

Uzun merdivenden sesiz ama hızlı adımlar atarak aşağıya indim.
Merdivenin karşısında bulunan büyük kapıya gidip kolu indirdim.

Ses çıkarmamaya özen gösterip kapıyı açtım.
Kafamı yerden kaldırıp bahçeye baktığımda her taraf korumalarla çevrili olduğunu gördüm.

Şaşkınlıkla gözlerimi korumaların üzerinde gezdirip sinirle derin bir nefes çektim içime.

"Nereye gidiyorsunuz Işıl hanım? " arkamdan Arın'ın sert sesini duymamla tedirgin olan bedenimi rahatlatmaya çalıştım.

Tüm cesaretimi toplayıp arkamı döndüm.

"İşe gidiyorum, Arın bey."
Tehlikeli bir sırıtmayla bana bakıp kafasını iki yana salladı.

"Sabah eğlencen bittiyse gir hemen içeri. "diye dişlerinin arasından konuştu.

"Hayır ne dersen de buradan gideceğim. "

"Tamam git kapı orada."
Dedikleriyle şaşırırken dediklerinden vazgeçmemesi için hemen kapıdan çıktım.

Rahat bir şekilde dış kapıya giden yolda yürürken tüm korumalar kafalarını eğmiş bir şekilde duruyorlardı.

Dış kapının önüne geldiğimde kapıyı ittirdim.

Ne kadar itirsemde açılmayan kapıya sinirle bakıp korumalara döndüm.

"Kapıyı açar mısınız?"
Dediklerimi hiç takmayan korumalar kafaları önlerin de bekliyorlardı daha.

"Açın şu lanet kapıyı."diye sinirle bağırdım bu sefer.

Ne kadar insanları kırmak istemesem de beni takmayan korumalara oldukça sinirlenmiştim.

Sinirle kapıya yumruk ve tekme atmaya başladım.
Hemen buradan çıkmam gerekiyordu.

Arkama baktığımda Arın buraya geliyordu.

Korkuyla gözlerim dolarken bir yandan kapıyı yumruk ve tekme atarken diğer yandan da korumalara açması için yalvarıyordum resmen.