RUHUMDAKİ MÜHÜR *TAMAMLANDI*

10.BÖLÜM

Merhaba.

Hayalet okuyucular beğenmek o kadar da zor olmamalı bence, buraya kadar gelmişsen kitap hoşuna gitmiş demektir o yüzden yıldızlarınızı esirgemeyin.

İyi okumalar.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

"Sen ne dediğinin farkında mısın?"diye hiddetle bağırdım.

Sesimi yükseltmeme sinirlenmiş olacak ki direksiyon da ki eli sıkılaşmış, parmak boğumları beyazlamıştı.

Diğer eliyle bir anda kolumdan tutup kendine yakınlaştırdı.
Sinirle bana bakıp geri yola döndü.

"Ses tonunu kısman gerektiğini kaç defa söylemem gerekiyor daha."diye dişlerini sıkarak söyledi.

"Beni bıraktığın an sesimi dahi duymazsın."

Dudağı yukarı doğru kıvrıldı.
"Bırakmak mı?
Seni kendime daha da bağlamam için eve gitmemiz yeter güzelim."diyip kolumu bıraktı.

"Asla dediğin olmayacak duydun mu beni." dediklerimi hiç takmadan hız ibresini sonuna kadar zorladı.

Korkudan hızla emniyet kemerime tutundum ama ağzımı açıp tek kelime dahi etmedim.

Belki ölürsem herşey geçerdi. Herşeyden bu saçma ve acımasız hayattan kurtulurdum.

Ben ondan kaçıp kurtulmak için plan yaparken o beni daha da kendine tutsak etmeye çalışıyordu.

Ne yaparsa yapsın ondan kaçacaktım.
Yapamazdım ben onunla.
Bu yaşıma kadar kafesinin içinde yaşamış ve özgür olacağım günü beklemiştim.

Yetimhane'nin kapısından bavulumla çıkarken özgürlüğü iliklerime kadar yaşarken tekrardan yanımda oturan adam yüzünden kafese kapatılamam.

Tekrardan yıllardan sonra özgürlüğe kavuşan bedenim ve ruhumu kilit altına almak istiyordu, ama buna elimden geldiğince engel olacaktım.

Arabanın kapısı sertçe açılmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım.
Evin bahçesine girmiştik bile.
Arın arabanın açık kapısından inmemi bekliyordu.

"İn hadi."
"Hayır inmek istemiyorum saçma düşüncelerin sana kalsın."
"Işıl bugün sabrımı fazlasıyla zorladın güzelim, kalbini kırmak istemiyorum o yüzden sözümü dinle ve in arabadan." sakin olmaya çalıştığı sıktığı dişlerinden ve açıp kapattığı ellerinden belliydi.

"Hayır, kimle konuştuysan söyle ona adamı geri göndersin."
"İn , sen ne dersen de bu iş bugün bitecek, bugün  nikahlı karım olacaksın "

Kafamı hayır anlamında sallayıp gözlerine sinirle bakmaya başladım.

"İlla beni uğraştıracaksın demi."diyip bana yaklaştı.
Bir kolumu tutup sırtına koydu.
"Ne yapıyorsun bırak."
"Kes sesini."deyip diğer kolunu da sırtıma koyup bir anda oturduğum yerden kaldırıp sırtına attı.
Sanki bir çuval taşıyormuşçasına taşıyordu beni.

"Arın indir beni, lanet olası adam indir beni."diye sırtını yumruklamaya başladım.

Sanki sırtında ben yokmuşum gibi davranıp korumaların açtığı kapıdan içeriye girdi.

Merdivenlerden çıkarken oldukça sarsıldığım için kollarımı sıkıca beline sardım.

"Arın indir beni bak düşüceğim."
"Sus artık."diyip bacaklarım da duran elini sıkılaştırdı.

Odadan içeri girdiğimizde beni koltuğun üzerine atıp yerde duran poşetin içinde beyaz bir elbiseyi çıkartıp yüzüme fırlattı.

"Ne yapıyorsun sen ya öküz."diyip yüzümde ki elbiseyi yere fırlattım.