Bir YUSUF Masalı ( Tamamlandı)

16

*** Güneş ***

Alperen bey yani yeni avukatımın nişanlısı Betülün yardımıyla onun kaldığı aparta bir yerde bana kiralıyoruz. Yusuf ve Alperen beni apartın kapısına bıraktığında beni karşılayan beyaz tenli yeşil gözlü kızın güzelliğine hayran kalarak bakıyorum. Gözleri ile uyumlu yeşil renkteki şalını düzeltirken içtenlikle gülümsüyor. İlk kez karşılaştığım bu kız bana daha o dakikada bile samimi ve güvenilir geliyor.

" Hoşgeldin, sen Güneş olmalısın. Bende Betül."

Uzattığı elini tutup sıkıyorum ama o kadar sıcakkanlı bir kız ki bununla yetinmeyip beni kendine çekip sımsıkı sarılıyor.

" Merak etme artık güvendesin."

" Ah, teşekkür ederim. Gerçekten çok çok iyisiniz, hepiniz."

İlk tayin yerime bu şekilde kolu kanadı kırık geleceğim ve hiç tanımadığım insanlar tarafından korunup kollanacağım asla aklıma gelmezdi. Daha bir kaç gün önce buraya babamla yani babam sandığım adamla gelmeyi ve onunla beraber yeni bir hayat kurmayı planlıyordum. Şimdi ise bir süre onu görmek istemiyorum elbette ama bu ondan vazgeçtiğim anlamına gelmiyor. Her ne olursa olsun biraz zaman geçtikten sonra onunla konuşmak ve durumu açıklamasına izin vereceğimi biliyorum.

Alperen beyin bir kaç nasihatinden sonra Yusuf da bana numarasını bırakıyor.

" Ne olur ne olmaz, bir şey olursa hemen ikimizden birine ulaş."

Defalarca kez teşekkür ediyorum belki de her birine tek tek. Ardından onlar gidiyor bizde yeni arkadaşım Betülle apart giriyoruz. 22 numaralı kapıya gelince cebindeki anahtarı çıkarıp bana veriyor.

" Hadi sen aç kapıyı. "

Gülümseyip anahtarı alıyorum ve kapıyı açıyorum. Betül benden önce davranıp kapının solundaki düğmeye basarak ışıkları açıyor. Ona bir kez daha hayranlık duyuyorum. Artık benim olan apart küçük olsa da çok samimi ve sıcak bir havası var. Stüdyo bir mutfak ve onu tamamlayan küçük bir salonu var. Gri ve limon yeşili fonlarının hakim olduğu bu odaya biraz kendime ait dokunuşlar yapmayı aklımın bir köşesine yazıyorum. Bir diğer oda da sütlü kahve mobilyaları olan küçük bir yatak odasındna ibaret. Bu odada ise pembe tonları hakim. Hayranlıkla her yeri inceliyorum.

" Şu kapı da banyo."

" Hıhı. Bu eve bayıldım Betül gerçekten çok hoş."

"Bu apart biraz pahalı ama güvenlik 24 saat kapıda bu yüzden buna değer. Ayrıca cuma günleri istersen Dilek abla odanı temizler. Onunla tanıştırırım daha sonra. Yemek bize ait bu yüzden marketten ufak tefek birşeyler aldım sana sonra beraber çıkarız yine. Ben de koridorun sonunda 17 numaralı aparttayım. "

" Aynı koridorda olmamıza çok sevindim. Burada kimsem yok ve seni de gerçekten çok sevdim. "

" Çok sevindim benim de seni görür görmez kanım kaynadı. "

Sımsıkı sarılıyor bir kez daha. Kendimi uzun zamandan sonra ilk kez güvende hissediyorum.

" Ben gideyim sen de dinlen istersen. "

Tam kapıya yönelirken yeniden dönüyor.

" Bu arada ben ilk okul öğretmeniyim. Sabah erken gidiyorum aklında bulunsun ihtiyacın olursa diye numaram..."

Birbirimize numaranızı verip ayrılıyoruz. Onun odadan çıkmasının ardından Suna teyzeyi arayıp durumu yoklamak hemde güvende olduğumu bildirmek istiyorum ama telefonu açmıyor ne yazık ki. Bende kıyafetlerimi çıkarıp banyoda sıcak bir duşa giriyorum anında. Vücudum gevşediğinde üstüme sırt çantamda bulduğum yumuşak pamuk kumaştan pijamalı giyip yatağa atıyorum kendimi. Çok uykum olduğu aşikar olsa da bir türlü uyuyamıyorum. Aklımı bir türlü toplayamıyorum sanki. Son günlerde yaşadıklarımın ağırlığı kalbimi ezerken bir anda aklıma gelen akşam gözler baharı getiriyor gönlüme...

Çok ayıp Güneş diyorum kendi kendime, sana yardımcı olan birine hemen yürüyecek bir kız mısın sen? Hem ne demişti o, Allah rızası için yapıyorum. Yani benim için değildi. Bana aşık olmuş biri değildi Yusuf. Zaten bu kadar kısa sürede aşık olamaz insan. Hem, çok da farklıyız aslında.

Ama çok güzel gülüyor be!