Bir YUSUF Masalı ( Tamamlandı)

11

*** Bekir***

Hatalar, hatalar ve hatalar...

Hayatımın tamamı hatalardan oluşuyordu adeta, belki de o yangında Hasret değil onun yerine ben ölmeliydim. Hatta ben hiç doğmamalıydım, belki de bu dünya için zarardan başka bir şey değildi benim varlığım.

Önce karımın Hasretin hayatını mahvetmiş, sonra günahsız bir kadının çocuğunu çalıp karıma çocuğun diyerek kucağına vermiştim. Fatihi ve eşinin yıllarca acı çekmesine göz yummuştum. Evet kötü bir adamdım ama karıma iyilik yaptığımı zanneden aptal bir adamın da tekiydim aynı zamanda.

Hatalarım bununla sınırlı kalmıyordu elbette Hasretin ölümünden sonra ise git gide daha çok günaha batmış hissediyordum kendimi. Hastanede tesadüfen tanıştığım Efsun hanım gerçekten bana sanki efsun yapmıştı. Onun büyülü şaşalı yaşantısı gözümü boyamıştı. Ve bana vad ettiği hayat başımı döndürüyordu. Gençtim hatalarımı başka hatalarla örttüğümü görmeyecek kadar da kördüm üstelik.

Önce bir mektupla Didemi ailesine kavuşturup Efsunun evine yerleşmiştim ardından sahte belgeler, diplomalar, kimlik vs. akla gelen bütün her şeyle adım soyadım kim olduğum bir anda değişmişti. Efsun hayatımı kolaylaştırmayı mükemmel bir şekilde başarıyor ve beni geçmişimden kurtarıyordu. Ya da ben öyle zannediyordum.

Sahte belgelerle açılan bir hastanenin sahte başhekimi oluvermiştim bir anda. Emrimde çalışan bir çok doktor vardı bazen tıbbi konuşmalar yapmam gerekiyordu ve bu durum gittikçe daha da zor bir hal almaya başladığında gizlice yurt dışında aldığım eğitimle gerçek bir doktor olmayı başarmıştım. Tüm bu gizli saklı yasa dışı işleri kimseye hissettirmeden yapabiliyordu Efsun. Nasıl olduğunu bilmiyordum ama aklıma ne gelirse olmasını istediğim her şey bir anda oluyordu. Efsunun ise benden istediği tek bir şey vardı. Hamileyken onu bırakıp giden sevgilisinden sonra çocuğuna babalık etmem ve asla üvey babası olduğumu söylemem. Kabul ettim. Bunu bende severek yapıyordum. Belki de böylelikle Dideme yaptıklarımdan dolayı vicdanen kendimi rahatlatıyordum.

Ama seneler geçtikçe bu efsun bozulmaya, şaşalı hayat bana kirli gelmeye başlamıştı. Ama ne gidebiliyordum ne de kalabiliyordum. Bu kirli hayatımda ki tek temiz şey de babalık ettiğim Güneşti. Bende bütün sevgimi,ilgimi ona aktarmaya karar verdim. Ta ki bu gün her şey ortaya çıkana kadar.

Aslında omuzlarımdan ciddi bir yük kalkmıştı. Belkide artık sıradan bir adam olma vakti gelmişti. Ne kadar saklamaya çalışmış olsam da gerçek olan tek bir şey vardı. Ben Cami mahallesi sakinlerinden Bekir'den başkası değildim.