Bir YUSUF Masalı ( Tamamlandı)

20

*** Yusuf ***

Güneşte tanışmamızın üzerinden aylar geçiyor, 6 Koskoca ay... Ve bu geçen zaman zarfında birbirimizi gerçekten sevdiğimiz anlıyoruz, yani daha doğrusu ben anlıyorum. O zaten bundan emin... Bu süre içerisinde Güneş oldukça çok değişiyor kafası karışmış genç kız gidiyor yerine neyin ne olduğunu bilen, oturaklı, aklı başında ve gerçek manada İslami çizgilerde yaşayan bambaşka bir Güneş geliyor. Bu durum en çok da beni etkiliyor galiba... Bendeki bu değişiklik de haliyle herkesin dikkatini çekiyor. Arkadaşlarımdan tutumda ta ötelerden annemler bile hissediyor. Bu kadar zamandır hiç gitmiyor oluşumda tepkilerin çekmeme neden oluyor. Nihayet biricik kardeşim Hümeyra hamileliğinin yedinci ayına geldiğinde hastalığı Dolayısıyla hem kendi hayatını hem bebeğinin hayatını riske atmamak adına erken doğumla bebeğini kucağına alıyor doğum sırasında ameliyatla hastalığından kurtuluyor elhamdülillah. Bu durumu bahane ederek Bursa'ya gitmeye karar veriyorum gerekli işlemleri yapıp iznimi alacağım günlerde Güneşten beklemediğim bir teklif alıyorum.

"Ben de seninle gelebilir miyim?"

Bu teklifini mutlulukla karşılıyorum. Annem kim bilir onu görünce ne kadar mutlu olacak.

Teklifini hemen kabul ediyorum ama annem konusunda ona uyarmadan da duramıyorum. Uyarılarını gülerek karşılıyor.

" Merak etme annen beni sevecek ve hiçbir problem olmayacak."

"Tabii ki sevecek." Diye karşılık veriyorum ben de.

İkimiz de bağlı olduğumuz kurumlardan izin aldıktan sonra bir cuma sabahı yola koyuluyoruz az gidiyoruz uz gidiyoruz dere tepe düz gidiyoruz. Ve sonunda uzun bir yolculuğun ardından Bursa'ya varıyoruz. Evin önünde arabayı park ettiğimde Güneş şaşkın bir halde etrafını izliyor.

"Ne güzel bir mahalle böyle hiç bozulmamış."

" Öyle gerçekten yıllar geçse de hep aynı kalıyor. En çok da insanları tanısan o kadar seversin ki bu mahallede geçmişten beri hep bir dayanışma var sanki burada koskocaman bir aileyiz."

" Peki o zaman neden Şırnak? " Diyor bu kez.

" Vatanımın ve milletimin bana en çok orada ihtiyacı var. "

" Belki bir gün geliriz ve hep burada yaşarız ne dersin? "

" Kim bilir belki de öyle olur. "

Konuşmamızın ardından arabadan çıkıp eve giriyoruz 1. Kat annemin 2. katta kız kardeşimin diye açıklama yapma gereği duyuyorum.

" 3. Katta senin olsa gerek."

" Annemin en büyük yarası sakın bu konuyu açayım deme."

" Emredersiniz komutanım. " Diyor elini acemice alnına götürerek o sırada kapının ziline uzanan elim daha düğmeye basamadan kapı bir anda açılıyor. Annem şaşkınca bir bana bir Güneşe bakıyor. Nihayet şaşkınlığını attığında kollarını açıp bnei sarmalıyor.

" Yusuf oğlum. "

" Annem."

"Oy kurban olduğum, hoşgeldin. Çok özlettin bizi evladım."

"Ben de sizi özledim annem ama gelemedim bir türlü. "

Sarılmamız bitince annem geri çekilip Güneşi izliyor kısa bir an.

"Sen Güneş olmalısın. Yusuf senden çok bahsetti kızım hoşgeldin gel bir de sana sarılayım."

" Hoş bulduk" diyen Güneş annemin kollarında buluyor bir anda kendini.

" İçeri geçin diyeceğim ama ben de üst kata çıkıyordum. Hadi berber çıkalım Hümeyra seni görünce kim bilir ne kadar çok sevinecek. Seni gördüğünde de en az benim kadar şaşıracak Güneş kızım maşallah adın gibi güneş gibi parlıyorsun."