Laurenttius Series #1: Taste of Her Vengeance

Chapter 31: Mr. and Mrs.

Chapter 31: Mrs. And Mr .

"Okay ka na?" I asked Jona sabay sa pagupo ko pabalik sa dati kong upuan.

Ngumiti sya at pinunasan ng panyong puti ang pisngi.

"I'm fine, medyo emotional lang ako ,ganto naman tuwing buntis ako."

Tuwing buntis? So may mga anak pa sya.

"May anak ka pa" nilaro ko ang kaprasong cake sa aking Plato gamit ang tinidor.

"Ahm Oo! Magilas ang asawa ko eh, bali pangatlo na to. I have my twins 5 years ago. Si Hades at Aphrodite."

Napakaswerte ni Jona. Her children are still alive, mine is....

Napatitig ako sa tiyan nya at pagkaran ay napahawak sa impis Kong tiyan.

What if...nabuhay ang baby ko? I can see happiness in her eyes sa Tuwing hahawakan nya ang kanyang tiyan.

Para akong sinasakal ng lubid. Pinilit Kong makipaglaban sa mga nagnabadyang luha.

I'm not heal!

Napatingin sa akin si Jona ng masilayan nya ang kamay ko sa aking tiyan.

"Okay ka lang? "Naputol ako sa pagkatulala.

Pilit akong Ngumiti sa kanya.

"Okay Lang. Don't mind me" I said.

She doesn't look convinced at all.

Naglean sya ng Bahagya at inabot ang isa ko pang kamay sa table.

"Do you want to touch my...tummy?"
Nanlaki ang mata ko. At nanlamig sa sinabi nya.

"You can if you want?" Gusto Kong mahawakan cause I want to feel the feeling but Im scared what if...

Ghad!!! Nightmare!  Stop bothering me please.

Sya ang lumapit sa akin at unti unting nilapat ang kamay ko.

"See? Its fine!" She said happily.

Napatingin ako sa aking kamay na unti unting humaplos sa nakalobo nyang tiyan.
Mabilis na tumambol ang puso ko sa di malamang dahilan.

I want to experience this also pero Alam Kong malabo.

I never knew, maari pa lang makaramdam ng saya sabay ng lungkot.

"You looks so sad watching me...but whatever you're  going through it wil be fine. "She said sincerely.

Tumango ako at Ngumiti. Ganoon din naman sya.
"bali pang anim na ito. Kase may mga bata din sa bahay. Yung mga kapatid ng bestfriend ko. her 3 siblings ay nasa pangangalaga ko. I treated them like a family now."

Bumitaw na ako kaya bumalik na sya sa upuan nya.

I'm really thankful. For everything jona. Sa tamang panahon mababayaran din kita.

I will make sure of that.

"K-kamusta naman yung ....m-mga bata? I mean namatayan sila, are they okay?"

Ang hirap magkunwari sa mga taong mahahalaga sayo but i need to.

Tumango sya "they are fine now. Noong una ay nahirapan sila, specially the youngest one. he's just 6 by that time " bakas ang lungkot sa boses nya.

Agad akong nagisip ng ibang bagay para iliko ang usapan.

"Kanina pa pala tayo naguusap" I said changing the topic.

Tumingin sya sa kanyang wristwatch at Tumingin sa akin.

"Oo nga no?"
Bahagya along tumawa "may pupuntahan ka ba?" Tanong nya.