Laurenttius Series #1: Taste of Her Vengeance

chapter 38: L'amour

Ruth

"Ma'am here's the files na pinapahanap nyo po. " Hindi ko tinapunan ng tingin ang sekretarya ko at nanatiling nakatuon lang sa mga papeles na dapat pirmahan.

Narandaman ko lang na ibinaba nya iyon sa lamesa.

"You may go now" walang gana Kong sabi, she walk outside.

It's 7:00 in the morning, maaga akong pumasok sa opisina at Hindi na inintay na magkita kami ni mommy.

Sa totoo lang ay nagagalit ako kapag nakikita ko sya.

Lalo pa't laman ng social media at iba pang medium of information ang nangyaring pagbomba.

Tinatayang 14 katao ang namatay at higit 50 ang sugatan.

'Napakademonyo nyo...pinatay nyo ang daddy ko'

Parang sirang plaka pa ring umaandar ang mga salitang iyon sa isip ko. Pinipiga ang puso ko sa guilty at lungkot sa nangyari sa kanilang lahat. Kasalanan ko...kung pwede lang naakuin ko na lahat ngayon.

Ni Hindi ko masikmurang nakikita ang mga luhaang itsura ng mga taong walang kalaban Laban sa nangyari.

They are all just a victim of this.

Hindi ko alam kung paano nalusutan ni mommy ang lahat but the news already said na ang bombahang naganap ay walang ibang layunin kundi manggulo. The so called bombers already surrendered at lahat sila ay iisa ang sinasabi, isa silang grupo ng terorista and the bombs was intended to killed those people to warn the government.

I just cant stand everything, gusto Kong takasan lahat ng ito.

naputol ako sa pag-iisip ng bumukas ang pinto.

Revealing the guy with a cold stare. Balangko ang tingin nya at Mabilis nya akong hinila patayo sa upuan ko at niyakap.

Nauntog pa ang noo ko sa matugas nyang dibdib making me flinch.

"What the hell?!"sabi ko.

At kumalas ng yakao Kay Maven.

"I'm dead worried last night, Fuck! I thought.. "muli nya akong niyakap at doon ko lang napansin ang naka gauze nyang Kanang kamao.

"I'm fine..calm the Fuck down Maven!"I said.

Hinawakan ko ang kamay nya at tinignan sya sa mata.

Ngayoy napayuko na sya sa akin.

"This is far from what happened to you..Tangina kung alam ko lang. "

Umiling ako at Bumuntong hininga, hes been serving mom for almost 9 years now. Alam nya kung paano tumakbo ang sistema.

"Hindi ako mapapahamak...mom would not let that to happened "sabi ko at bumalik sa upuan.

Nanatili syang blangko ang tingin.

"your mom made a mistake...she almost endangered your life at Hindi ko hahayaang mangyari pa ulit yon."

Tumawa ako sa kaseryosohan nya.

"Baliw! Si mommy pa din ang boss mo, what are you saying hmm?!" Umiling lang sya at Hindi ako pinakinggan.

"I don't care who's the boss is...you're under my responsibility.."

Sya naman ang umupo sa katapat na upuan. Pinapagitnaan kami ng lamesa.

"Binabayaran ka ni mommy to protect me so..." nag anagat ako ng kilay.

He's probably out of his mind. Alam ko kung anong iniisip nya. He will spit his boss, my mom. To stand in his principals.

"Hindi sinabi sa akin ni Mrs. Abejar ang Plano, Wala ako sa party nang gabing nangyari ang pagsabog. If I only knew."
Nginisihan ko sya.

"She's being irrational this past few days.." I sighs.

Sana lang ay bumalik na sya sa tamang pag-iisip. I don't want to think that's she's going crazy but what happened that night... parang gusto ko ngang isiping ganon sya.

"If she do something again just call me . Please I'm serious this time. Bago mo puntahan ang gagong Laurenttius na iyon ay ako muna okay?" Suplado nyang sabi.

Godness, he's being overprotective again.

Umirap ako at sumandal sa swivel chair.

"I will...."

Tumango sya at ginulo ang buhok ko.

"I'm just going to clean some mess...babalik ako agad!" Sabi nya.

Sanay na ako sa gantong set up. Noong una ay araw araw at pati sa gabi ay nakabuntot sya sa akin. Hanggang sa mawala ang trauma at takot sa mga tao ay unti unting dumalang na lang. Ako na rin ang naginsist Kay mom. Na kung pwede ay wag na akong magbody guard ,we argued about that but after so many reasoning pumayag na din syang pakawalan ako. Kaya lang ay nagmamasid masid pa din si Maven. Hindi ko man nakikita ay kung Hindi sya ay ilan sa mga tauhan nya ang nagbabantay sa akin.

Nagkunwari na lang din akong walang napapansin.

"Ruth..."huminto sya sa saradong pinto ng office ko.

"Hmm?"

"I saw those cuts on your wrist..."
His voice was soft,napalingon ako sa puro laslas kong pulso. Hindi ko namalayan na umangat na pala ang sleeves ng damit ko.

"please for me, stop hurting yourself."
His eyes we're pleading. Pumikit ako nang Mariin at Tumango.

Nang sumara ang pinto ay napahawak ako sa pulsuhan ko.

There are at least 5 cuts on my right wrist.

Tinawid ng aking daliri ang may kahabaang guhit. May nangingilan ngilan pang dugo.

Last night....

Umakyat ako sa kwarto without minding mom.

Agad akong naghubad at naglublob sa bathtub to erase what? My guilt?

Patuloy ang tubig sa pagpuno ng bathtub kasabay nito ang alaalang pinupuno din ako.

Bakit ako napunta sa ganitong sitwasyon?

'They are nothing but a collateral damage '

Ang mga inosenteng taong nadamay ay collateral damage lang..

Kung ganon ano ako? Collateral damage lang ba ako sa nangyari noon...

I hate myself for being like this...

Yung mga hiyaw ng Tao kanina...they're just like me. Yung apoy...yung mga taong namatay. Wala silang pinagkaiba sa akin.
Pero hinayaan kong mangyari sa kanila iyon.

I feel so numb. Galit ako sa sarili ko na sa tuwing maalala ko ang nangyayari sa akin at walang galit ay pamamanhid lang ang namumutawi.

Just like the usual, muli kong inabot ang blade .

I want to feel something.

madiin kong nilapat ang blade sa pulso ko. Ang nakakahilong amoy ng dugo ay namutawi sa ilong ko. I cut my wrist ...at sumirit ang dugo. Ang isa ay Hindi sapat Hanggang sa...hinanap ng katawan ko ang sakit na dulot ng matalim na bagay na tumutusok sa aking laman.

I'm getting addicted ..sa amoy ng dugo.

nahiga ako at sinandal ang ulo sa gilid. Ang dalawang kamay ko ay nakalaglag sa bathtub.

Matinis na naglikha ng ingay ang bumagsak na blade sa tiles. Tumulala lang ako sa kisame.