Falling Twenty |Book 1 of Duology|

Falling Twenty 4

This Chapter is Unedited!

Josh Ivan Lee Uy POV

Nandito na ako sa airport at hinihintay nalang matawag ang number ko sa eroplano na aking sasakyan patungong pinas.

Hindi na ako nag pahatid kila mama at papa dahil alam kung mag dadrama na naman si mom pag aalis na ako.

Kahit doon nga sa bahay umiiyak na paano pa kaya kung hinatid pa ako dito hanggang sa airport.

Naupo ako sa isang bench sa waiting side ng airport at kinuha ko ang fashion eye glasses ko at sinuot ito.

Dahil naka contact lenses naman ako nakikita ko ng malinaw ang paligid ng walang eye glasses na may grade.

Ilang oras akong nag hintay hanggang matawag na ang number ko at agad akong tumayo para pumunta sa lane up papuntang pilipinas.

Pag ka pasok ko sa eroplano ay agad kung hinanap ang upuan ko at umupo doon pagkatapos kung mailagay ang luggage ko sa itaas na lalagyan.

Dahil sa kulang ako sa tulog ay napag isipan ko nalang umidlip sa byahe hanggan mag landing ang eroplano sa patutunguhan nito.

Nagising ako sa ingay ng pilot na nag announce na naka landing na kami kaya agad akong nag prepare at kinuha ko ang luggage ko at inayus ito.

Pag kababa ko sa eroplano ay agad akong pumasok sa airport at lingon ng lingon.
Kasalanan ko bang first time ko maka punta sa pinas?

Yeah I accept the fact na ignorant ako right now, siguro tayo naman lahat may ignorance na tinatago sa sarili lalo na pag bago mong nakita ang mga bagay o lugar na first time mo lang ma kita sa tanang buhay mo.

Mangha ang pumaibabaw sa aking sarili na hindi ko alam kung saan na ako patungo sa patuloy kung pag lalakad habang tumitingin kahit saan saan.

Sadyang na antig at namangha lang talaga ako at nanibago sa lugar dahil maganda ang pinas! Paano na kaya pag nasa labas na ako ng airport.

Yeah maganda ang USA will pero magagandahan ka rin sa mga tanawing ngayun mo lang nakita lalo na pag hindi common sa paningin mo magagandahan ka talaga.

Papalabas na ako ng airport habang hila hila ko ang luggage ko ay kinuha ko ang sout kung fashion eye glasses at sinabit sa leegan ng white shirt ko at patuloy sa pag lalakad.

Nakikita ko ang ibang kababaehan na panay tingin sa akin.

At yung iba naman parang kinikilig pag natama ko ang paningin ko sa deriksyon nila or siguro nag aasume lang ako.

Excuse me kuya pwede mag pa picture!

Natigilan ako sa paglakakad ng may kumalabit mula sa likoran ko at ng hihingi na mag papicture sa akin.

Sorry but im not a celebrity! Explain ko sakanila habang nakangiti pero nagtitilian lalo sila at hindi ko alam kung bakit.

Okay lang po kuya kahit hindi ka artista gusto lang namin makipag selfie ang gwapo mo kasi para kang Korean.

What! mas na anxious ako sa sarili ko at the same time a little bit uncomfortable.

Hindi ako naka imik nang patuloy sila sa pag kuha ng litrato habang ako naman ngumingiti lang kahit na aanxious na ako sa sarili ko.

I know gwapo ako right now pero parang hindi ma waksi sa isipan ko na parang ako parin yung dating nerd na nag palit lang ng damit.

Isa pa kuya!
Nabalik ako sa realidad ng hindi pa sila natapos mag pakuha ng selfie mula sakin kaya wala akong magawa at hindi maka alis kasi yung braso ko hinawakan nung isang babae.