Idol στο σχολείο μου ?

κεφάλαιο 39

ΓΡΑΜΜΑ 

Αγαπητη Νίκη και Jungkook για να έχετε αυτο το γράμμα στα χερια σας σημαίνει ότι βρήκατε ο ένας τον άλλον. Προφανώς θα έχετε πολλές απορίες. Δεν μπορώ να τα απαντήσω όλα.. . Πάντως η ζωη μου ήταν δύσκολη και όταν έφερα τον jungkook στον κόσμο η ζωη μου έγινε ακόμη πιο δύσκολη.  Νίκη εσυ και ο αδερφός σου δεν είστε τα βιολογικά μου παιδιά. Jungkook να προσέχεις την αδελφούλα σου . Jungkook συγγνώμη που έπρεπε να ζεις ετσι ... Ήταν δικό μου λάθος... Βλέπετε αγαπητά μου παιδιά είμαι φοβερά μπλεγμένη από την στιγμή που ο παππούς σας ήταν κάποτε ο πιο γνωστός αρχηγός που υπήρξε στην ιστορία των ναρκωτικών. Όλα ήταν τόσο μπλεγμένα που η ζωη μου ηταν συνέχος σε κυνδινο . Όταν ήμουν μικρή και δεν τα γνώριζα αυτα καπου στην ηλικία σας ο πατέρας μου είπε δεν έπρεπε να σε έχω ήταν λάθος ολο αυτο . Εγώ ομως νόμιζα ότι με  μισούσε δεν ήξερα ότι το έλεγε για την ασφάλεια μου .Όταν άρχισα να μεγαλώνω θέλησα να ασχοληθώ και εγω με αυτα γιατί ένοιωθα ότι έτσι θα υον έκανα περήφανο. Προσπάθησε να μου αλλάξει γνώμη μα δεν τα κατάφερε.  Λίγο πριν πεθάνει βρήκα το θάρρος  και του μίλησα και τοτε ήταν που κατάλαβα γιατί μου είχε πει αυτα τα λογια.  Μα ηταν ειδη αργά....ημουν μπλεγμένη... Λίγα χρόνια μετα γνώρισα τον μπαμπά σας τον ερωτεύτηκα και από ατύχημα ο jungkook ήρθε στον κόσμο.... Δεν είχα άλλη επιλογή από το να είμαι μακρυά σου ... διότι θα κυνδινευες ... Ταυτόχρονα Αφού είχαμε φύγει μακρυά σου ιοθετησαμε 2 παιδιά Νίκη εσενα και τον Τάσο. Δεν σας ιοθετησαμε ακριβώς....εισασταν μωρό που μια κυρια δεν ήθελε. Όχι δεν προσφέρθηκαμε αλλα όταν την είδαμε να  σας πετάει στον δρόμο.....δεν γινόταν απλα να καθίσουμε και να κοιτάμε. Όλη η κατάσταση ήταν λάθος μου . Δεν νομίζω να με συγχωρήσετε ποτέ.. ..jungkook προφανώς σε ψάχνουν ακόμη και τώρα που έχεις αυτόν τον φάκελο με την προϋπόθεση ότι εσύ είσαι ο επόμενος μετά από μενα που είχε ότι σημαντικό αρχείο χρειάζονται. Δεν θα είσαι ποτέ ασφαλής.  

 o jungkook έφυγε από τη κουζίνα απότομα με το που ολοκληρώσαμε την ανάγνωση τον ακολούθησα απο περιέργεια τον ειδα να βγάζει μια μεγάλη βαλίτσα και να πετάει μέσα πράγματα. 

"Kookie  τι στο καλό κάνεις?"

"Δεν άκουσες? Είναι καλύτερο να φύγω μακρυά σας μακρυά σου δεν θελω να πάθεις κατι"

"Jungkook σε παρακαλώ άκουσέ με λίγο "

"Νίκη ειπα κατι τελος"

"Kook αυτο που κάνεις δεν είναι σωστό! "

"Νίκη πρέπει να φύγω δεν καταλαβαίνεις κυνδινευες εδώ μαζί μου"

"Jungkook δεν θα αλλάξει κάτι σε παρακαλώ απλα θα καταντησεις σαν την μάνα μας απομακρυσμένη από αυτα που αγαπούσε καταπιεσμένη από τη ζωη ενώ εδω έχεις έμας...εχεις εμενα θα είμαστε ομάδα μπορούμε να είμαστε μαζί σε παρακαλω"

"Νίκη μιλάμε για business με ναρκωτικά και μαφίες Δεν έχουμε ιδέα ποσο επικυνδινο μπορεί να είναι να μεινω"

"Jungkook μη μου το κάνεις αυτό ".

Είπα καθώς έσπασε η φωνή μου ... δάκρυα άρχισαν να τρέχουν προσπάθησα να του κρατήσω το χέρι με αυτός απλα συνέχισε να βάζει πράγματα στη βαλίτσα. Δεν με κοιτούσε καν . Δεν σταμάτησα να κλαιω Ούτε λεπτό λέγοντας το όνομα του ξανα και ξανα . Μα τίποτα...σαν να μην υπήρχα.η αννα με πειρε στη κουζίνα προσπάθησε να με ηρεμισει και μου έλεγε πως ολο αυτο είναι για το καλύτερο και ότι εκείνο το περίεργο κορίτσι που τα εχει με τον yoongi είχε δίκιο πρέπει να είμαι μακρυά του ...λιγα λεπτα μετα είδα τον jungkook να παίρνει τα τελευταία πράγματα δεν σταμάτησα να καρφωνω τα μάτια μου στο βλέμμα του μπας και γυρίσει με δει ....αδικος κοπος . Ούτε κατάλαβα ποτέ έβαλε παπούτσια και βγήκε από τη πόρτα. ...

Μετά από λίγα Δευτέρα Αφού συνειδητοποίησα τι γινόταν και επέστρεψα στη πραγματικότητα βγήκα εξω τρέχοντας και είδα το ταξί να απομακρύνεται... Η Άννα προσπάθησε να με προλάβει 

"Νίκη!  Περίμενε μη τρέχεις!"

Είπε και σταμάτησα...

"Χευ όλα θα πάνε καλά θα δεις πάμε σπίτι μου να κάτσουμε και να φάμε κάτι να δούμε καμία ταινία ε?"

"Άννα! Με δουλεύεις?"

"Νίκη πρέπει να το ξεχάσεις "

"Δεν θέλω "

"Αχ"

"Θέλω να μείνω λίγο μονη "

"Εντάξει θα σε περιμένω σπίτι μου πάρε με τηλέφωνο Ότι χρειαστείς "

Η αννα απομακρύνθηκε Εγώ συνέχισα να περπατάω....δεν πήγαινα καπου συγκεκριμένα...απλα περπατούσα . .. άρχισε να ψιχαλίζει Αλλά δεν με πείραξε .

Έκανα αλλο ενα βημα και σταμάτησα.... Είμαι σίγουρη ότι κάποιος είναι από πισω μου .

Γυρνάω..... Δεν ηταν κανενας...

"Kookie? "

Τίποτα.. .

"Τι χαζή που ειμαι λες και θα γυρνούσε πισω"

Άκουσα βήματα να τρέχουν προς το μέρος μου πριν καν προλάβω να ξανα γυρίσω όλα άρχισαν να σκοτεινιάζουν καί τελικά κατέληξαν μαύρα.