VAMPİR KASABASI [TAMAMLANDI]

Üçüncü

Arkamdan birisi beni ittirmişti. Kim olabilirdi bu? Ben şok içinde arkamı döndüğümde babamı gördüm.

Beni takip etmiş olmalıydı. Ama? Babam nasıl dayanabilmişti peki?.

"Monica, neden kendine engel olmuyorsun?" Dedi kızgınlık ile.

"Kolay mı sanıyorsunuz  baba? Ayrıca sen neden etkilenmedin kokudan?" Dedim. Ofladı. Sanki kötü bir şey demiştim ben. Ben insanları gerçekten anlayamıyordum.

"Haklısın. Ama lütfen  ortadan kaybolma." Dedi.  Onayladım. O sırada annem geldi. Elinde iki tane bavul vardı. Hazırlanmış olmalıydı. Bagaja sığdırmaya çalıştık. En sonunda başarabilmiştik. Evet olayları biraz atlayarak anlattım. Ama öyle gerekti. Kız korkup kaçmıştı.

''Evet, hazır olduğumuza göre artık yola çıkabiliriz."  İstemeyerek de olsa arabaya bindim. Bu kasabayı artık bir daha hiç göremeyecektik..

Arabadayken yüzüm hâlâ asıktı. Telefonun ile uğraşmaya başladım.

"Monica, iyi misin? Yüzün hep asık bitanem. Bir şey mi oldu?" Gerçekten bilmiyorlar mıydı?! Yok daha neler!

"Yok bir şey." Diyip geçiştirdim.

"Peki.. Ama evimizi görünce sevinebilirsin. Dikkat et düşme." Dedi annem gülerek. Ama ben çok mutsuzdum. Hiçbir şey istemiyordum. Sadece kasabaya geri dönmek istiyordum.

2 gün sonra

"Monica? Kızım uyan geldik. Ne uyku varmış Allasen?!" Dedi birisi. Gözlerimi ağırarak açtım. Vampir kasabasına gelmiştik. Artık burada rahat olabilirdim olabilirdik. Güvenilirdi. Bizim gibiler yaşıyordu burada. Ama ben yine de gitmek  istememiştim o kasabadan.

  "Monica önüne bak!" Düşüncelerimden sığrılıp yola baktım.  Kocaman bir taş vardı. Düşünürken görmemişim.

"Uyardığın için teşekkür ederim." Evimize gidip yerleşmeye başladık. Odam çok güzeldi. Büyüktü. Çünkü evimiz kocamandı. Havuzu bile vardı. Kıyafetlerimi dolaba yerleştirdikten sonra önümdeki aynaya baktım. NE! TANRIM! İlk defa böyle bir şey görüyordum. Bu kanlı yazı da neydi? Kanlı bir şey yazıyordu:

"Buraya geleceğinizi biliyordum. Elbet buradan da gideceksiniz..."