VAMPİR KASABASI [TAMAMLANDI]

Beşinci

Bu artık çok geçti. Ben de biz zamanlar onu seviyordum. O da seviyor mu diye hep düşünüyordum. Demek ki seviyormuş. Şaşkınlık içersindeydim.

''Bana ne?! Artık umurumda değil." Dedim umursamaz gibi. Gerçekten artık umursamıyordum.

"Monica, iyi misin? Sen onu seviyordun şimdi ne oldu?" Diyince sinirlendim.

"İtiraf etmemişti. Edememişti." Diyebildim sadece.

"Bak ne diyeceğim Monica, bence bugün yola çıkalım hep beraber. Size gelelim. Ne dersin?" Kalbim küt küt atmaya başladı. Ama bir yandan da burda vampirler yaşıyordu. Onlar ise birer insandı. Kabul edemezdim.

''Olmaz!"

"Neden? Bir şey mi oldu?"

"Hayır. Ama istemiyorum."

"Neden? Söylersen ikna olabilirim." Dedi. Ama yine Hayır demeyi tercih ettim. Daha sonra kırıldığını söyleyerek telefonu kapattı yüzüme. Defalarca aradıysam da açmamıştı.

Sabah saat 9.30'tu. Hızla kalkıp üstümü giyindim. Sarı saçlarımı salık bıraktım. Mavi gözlerimi belli etmek için rumelimi sürdüm. Artık kahvaltı için hazırdım.

"Günaydın." Diye bir ses duydum arkamdan. Bu ses babama aitti.

"Günaydın baba. Nasılsın?"

"Kahvaltıya inelim." Dedi. Soruma cevap vermemişti ama.. Herneyse.

Kahvaltı leziz görünüyordu. Bir an önce oturup yemeye başladım. Acaba bugün neler olacaktı?  Herşey için hazır olmaya çalıştım. Ama aklım hâlâ Hollina'daydı.

"İkinizede afiyet olsun. Ben doydum." Diyerek sofradan kalktım. Odama girdim.  Bugün okula kaydımı yaptıracaktım. Ama arkadaşlarımı çok özlüyordum. Onlar şu an yanımda olsaydı..

Gözlerim doluyordu. Kendime engel olmaya çalıştım. Okula kaydımı yaptırdım. Daha sonra eve gelerek dinlendim. Yarın okula başlıyordum.

Diğer kasabadaki okulumdan kalan defterleri kullanmaya devam edecektim. Çıkarıp dizmeye başladım. Fakat o da ne?

Fen Teknoloji defterimin üstünde bir şeyler yazıyordu. İyi de bu benim yazım olamazdı. Yazı zor okunuyordu. Dibine girerek okumaya başladım.

"Geleceğini görebilseydin, şu an çıldırıyor olurdun."  İşte şimdi çıldırma işlemi başlasın. Ben bu yazılardan kurtulamayacak mıydım?!