VAMPİR KASABASI [TAMAMLANDI]

Yirmi Sekizinci

Her şey buraya kadar normaldi. Asıl olaylar bundan sonra  başlıyor. Bu bölümü ağzınız açık okuyacağınıza emin olun 😎😏

Rüzgarların sert estiği bir dönemdeyim ben. Kafam allak bullak. Nereye gideceğimi hiç bilmiyorken kaçtım 2.kez. Hayatım sinema filmi gibi tiyatro gibi.

Ed'i hâlâ seviyordum fakat, ben.. Ne yapacağımı bilmiyorum bile. Böyle nasıl, sonsuz hayatıma devam edebilirim ki? Söylesenize! Nasıl! Sol yanım onsuz paramparça. Ne yapacağımı bile bilmiyordum.

Şu an ölsem, diye geçirdim içimden. Ama ölüm yoktu ki bana. Ölümsüz olmak istemiyordum ben. Nereye, nerelere koştuğumu bile bilmiyordum. Ama bu yolun çıkmaza varacak olduğunu iyi biliyordum.

Ne zaman düzelecek tüm bu yaşadığımız şeyler? Ne zaman düzene girecek? 1 ay sonra mı? 1 yıl sonra mı? 1 Asır sonra mı...

"Monica beni yine bırakma nolur!" Artık resmen bana sinirli şekilde bağırıyordu. Gözü dönmüş gibiydi. Korkmuyor değildim hani.

"Peşimden gelme! Seni istemiyorum... isteyemiyorum..." durumlar nerdeyse yola girmiş sayılırdı. Bakın sayıldı demiyorum, sayılırdı. Çünkü Sam işini halletmiştim. FAKAT BEN! Ed'in yüzüne artık bakamam ki. Ona aşıkken bile bakmıyorum yüzüne. Şimdi hiç bakamazdım. Tanrım bana yol göster !

"Ed, birgün geleceğim yanına, ama o zaman ruhum, tüm parçalarını bulmuş olacak. O şekilde geleceğim yanına. Mutlulukla." diye mırıldandım ağlayarak. Fakat kendimi teselli etmeye çalışsam da olmuyordu. Olmuyordu ki...

Nereye gideceğim? Gidecek bir yerim yok. Ne yapacağım. Yapacak bir şeyim yok.

3 SAAT SONRA:

Uzaklarda bir yerdeyim şu an. Kendime ev buldum. Bu Vampir Kasabası'nda boş evler bulunuyordu. Bu yüzden şanslıydım ve o yüzden uzaklarda bir ev buldum kendime. Döşenmişti. Kapıdan içeriye girer girmez kapıyı kapattım ve kilitledim. Şu an başka bir gerilim ya da aksiyon yaşamak istemiyorum çünkü.

Herneyse.

Daha o zamanlar, Ed'i yeni yeni tanıyıp, yeni yeni sevmeye başlamıştım. Her şey iyiye gidiyordu. Çünkü gözlemlerime göre o da beni seviyordu. Fakat  birden garip olaylar yaşamaya başladık. Ve sonuç...

Ev çok karanlıktı. Korkarak arkamı döndüğümde bir bedene çarpmam bir oldu. Koku almıyordum bu  bir insandı.

Şokla, çığlık attım...

Aklınıza hemen Ed gelmiş olmalı. Fakat yanılıyorsunuz. Ed değil. Neyse ipucu veremem. Bu arada votelere gelecek olursak, hiç istediğim gibi gitmiyor vote işi. Yorum işi. Sizden okudukça emeğime karşı vote vermenizi beklerdim fakat oluyorsunuz vermiyorsunuz. Kırıldım hepinize. Fakat ben yinede bölüm yayımlamaya devam edeceğim. 3 ay dinledindiğim iyi  olmuştu böylece okunma artmıştı. Fakat voteler düşüktü.

Üzgünüm ve bu yüzden isteyerek yazamıyorum. İsteyerek yazamayınca da biliyorsunuz ki, size, istediğiniz gibi Bölüm veremiyorum. Lütfen beni anlayın. Sizin kitabınız olsa. Emek vererek yazsanız. Fakat 1 bölüm 31 Okunma, 8 Oy olsa hoşunuza gider mi?  Diğer bölümlerde buna benzese. YORUM YAPMASA kimse!

Oyüzden sizlerden anlayış bekliyorum. Hoşça kalın !